മഴ, തേന്മഴ, പൂമഴ, പനിനീര്‍ മഴ.....

( കുടുംബമാധ്യമത്തിലെ സ്വകാര്യത്തില്‍ 2012 ജൂണ്‍ 15 ന് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത് )

മഴയുടെ വിശേഷണങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെ എത്ര വേണമെങ്കിലും എഴുതാന്‍ കഴിയും. നമ്മുടെ കേര കേദാര കേരള നാട്ടില്‍ മാത്രമേ  ഈ കാലയളവില്‍ ഇത്തരം സുന്ദര വിശേഷണങ്ങളോടെയുള്ള മഴ ആരംഭിക്കുന്നുള്ളൂ. ബാക്കി ഇന്ത്യാ മഹാരാജ്യം മുഴുവനും പൊരിയുന്നചൂടില്‍ വരണ്ടുണങ്ങുമ്പോള്‍, സൂര്യതാപം 46ഉം 47ഉം ഡിഗ്രി ഊഷ്മാവില്‍ ജീവജാലങ്ങളെ തപിപ്പിക്കുമ്പോള്‍,തല ചായ്ക്കാന്‍ ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് ഷീറ്റിന്‍റെ മറ പോലും ഇല്ലാത്ത മനുഷ്യര്‍  വെറും ഇയാംപാറ്റകളായി കരിഞ്ഞുവീഴുമ്പോള്‍ .......നമ്മുടെ കൊച്ചു കേരളത്തില്‍ മാത്രം മേഘാവൃതമായ ആകാശമുണ്ടാകുന്നു, മഴനൂലുകള്‍ ഒറ്റതിരിഞ്ഞും കെട്ടിപ്പിണഞ്ഞും ഊര്‍ന്നു വീഴുന്നു, കുളിര്‍മയോടെ കാറ്റു വീശുന്നു, ജലത്താല്‍ സ്നാനപ്പെട്ട പച്ചിലകള്‍ ആരോഗ്യത്തോടെയും സന്തോഷത്തോടെയും പുഞ്ചിരിക്കുന്നു. അതെ,ശരിക്കും ദൈവത്തിന്‍റെ സ്വന്തം നാട് !

സ്കൂളുകളും കോളേജുകളും വേനലവധി കഴിഞ്ഞ് തുറക്കുമ്പോഴാണ് നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ മഴ വരുന്നത്. ‘ എന്താപ്പോമഴ പെയ്യാത്തത്? ഹൌ, എന്തൊരു വേവും ചൂടുമാണ് ?’ എന്ന് പരാതിപ്പെടുന്നവരോടെല്ലാം പള്ളിക്കൂടങ്ങള്‍ തുറക്കുന്ന ദിവസം മഴ പെയ്യുമെന്ന് ഉറപ്പിച്ചു പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു അയല്‍പ്പക്കത്തെ അപ്പൂപ്പന്‍. കാലാവസ്ഥ ഗവേഷണ വകുപ്പിനേക്കാള്‍ വിദ്യാഭ്യാസ വകുപ്പിനാണ് മഴ വരുന്ന ദിവസം തീരുമാനിക്കാനാവുക എന്ന വിശ്വാസത്തിലാണ് സാധാരണക്കാരനായ അപ്പൂപ്പന്‍. അത്രമാത്രം അഭേദ്യമാണ് സ്കൂള്‍ തുറക്കുന്ന ദിവസവും മഴയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം.

മഴ എന്നും മനുഷ്യരെ പ്രചോദിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്, കലയെഉപാസിക്കുന്നവരെ പ്രത്യേകിച്ചും.മഴപ്പാട്ടുകളും, മഴക്കവിതകളും,മഴക്കഥകളും, മഴശ്ശില്‍പ്പങ്ങളും, മഴച്ചലച്ചിത്രങ്ങളും സര്‍വോപരി മഴസ്സ്വപ്നങ്ങളും കൊണ്ട് സമ്പന്നമാണ് നമ്മുടെ കലാലോകം. മലയാളി പ്രവാസികള്‍ പൊതുവിലും ഗള്‍ഫ് പ്രവാസികള്‍ പ്രത്യേകിച്ചും മഴയെ അത്യധികം മോഹിക്കുന്നവരാണ്. ‘മഴയില്ലെങ്കില്‍ എന്താണിത്ര കുഴപ്പം? നിങ്ങളെന്തിനാണ് മഴ, മഴ എന്ന് ഇത്രമാത്രം കൊതിക്കുന്നത്?’രാജസ്ഥാനിലെ ജയ്സാല്‍മീറില്‍ ജനിച്ചു വളര്‍ന്ന ഒരു സുഹൃത്ത് അല്‍ഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചപ്പോള്‍, പെട്ടെന്നൊരുത്തരം പറയാന്‍ കഴിയാതെ നിന്നു പോയത് നീല വിരിപ്പിട്ട ആകാശത്തില്‍ ഒരു ചെറുമേഘം പോലുമില്ലാതിരുന്ന ഉത്തരേന്ത്യന്‍ മധ്യാഹ്നത്തിലായിരുന്നു. മഴ എന്താണെന്നും അതെങ്ങനെയാണ് ഒരു ജനതയുടെ മുഴുവന്‍ വികാരമാകുന്നതെന്നും വരണ്ടുണങ്ങി വിണ്ടു കീറിയ നാട്ടില്‍ നിന്നും വരുന്നവരെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കുക പലപ്പോഴും കഠിനവും അസാധ്യവുമാണ്. ജല സമ്പന്നതയുടെ അതിധരാളിത്തമാണ് നമ്മള്‍ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുന്ന പല ശീലങ്ങളുമെന്ന് അവര്‍, നമ്മൂടെ ജല വിനിയോഗത്തിലെ ഉത്തരവാദിത്തമില്ലായ്മയെ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുമ്പോള്‍ പ്രത്യേകിച്ചും. ‘രണ്ട്  നേരവും കുളിക്കും, എന്നും തുണി അലക്കും, വീട് അടിച്ചു വാരി വെള്ളം നനച്ചു തുടച്ചിട്ടേ ഉറങ്ങൂ, അടുക്കള എന്നും കഴുകിത്തുടയ്ക്കാതെ പാചകം ചെയ്യില്ല’ എന്നിങ്ങനെയുള്ള നമ്മുടെ വിവിധതരം പൊങ്ങച്ചങ്ങളും ‘അയ്യോ! മഴ വന്നില്ലേ... ഇനിയും വന്നില്ലേ...’ എന്ന കരച്ചിലും രണ്ടു മഴ കഴിഞ്ഞാലുടനെ ‘ഓ! എന്തൊരു നശിച്ച മഴ!’ എന്ന പ്രാകലും വരണ്ടുണങ്ങിയ നാട്ടില്‍ നിന്നുള്ളവരെ കുറച്ചൊന്നുമല്ല, അല്‍ഭുതപ്പെടുത്തുക.

വെറുതെ പെയ്തു നിറയുന്ന മഴയെക്കുറിച്ച് കാല്‍പനികരാകാന്‍ വളരെ എളുപ്പമാണ്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ മഴ തരുന്ന ഉത്തരവാദിത്തങ്ങള്‍ നമ്മള്‍ വളരെ വേഗം മറക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. നല്ല മഴക്കാലത്ത് നദികളിലൂടെ കുതിച്ചൊഴുകി കടലില്‍ ചെന്ന് ചേരുക മാത്രമാണ് വിലപിടിച്ച മഴവെള്ളം. തൊട്ടടുത്ത വേനലില്‍ കിണറുകള്‍ വറ്റി, കുളങ്ങള്‍ വരണ്ട്... നമ്മള്‍ കുടിവെള്ളമില്ലാതെ കഷ്ടപ്പെടുന്നു. എങ്കിലും കുടിവെള്ളത്തിനായി സ്ത്രീകള്‍ പതിമൂന്ന് കിലോ മീറ്ററോളം നടക്കേണ്ടി വരുന്ന മറ്റ് ചില ഇന്ത്യന്‍ സംസ്ഥാനങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് നമ്മള്‍ മെച്ചപ്പെട്ടവരാണ്. പക്ഷെ, അതു മതിയോ? ഭരണം മാറുമ്പോള്‍ നേരത്തെ ഭരിച്ചിരുന്നവര്‍ ഇതിലും മോശമായിരുന്നെന്ന് പറയുന്നതു മാതിരി, വേറൊരു നാട്ടില്‍ ഇന്നാട്ടിലുള്ളതിലും കുഴപ്പങ്ങളുണ്ടെന്ന് പറയുന്നതു മാതിരി ഉത്തരവാദിത്ത ബോധമില്ലാത്ത മൂന്നാംകിട ന്യായീകരണങ്ങള്‍ മതിയോ നമുക്ക്?

കേരളത്തില്‍ ഇപ്പോള്‍ പെയ്യുന്ന മഴയുടെ രീതിയും താളവും സ്വഭാവവും മാറിയെന്ന് അനുതാപവും പരിഗണനയും സൂക്ഷ്മനിരീക്ഷണവുമുള്ള ചിലരെങ്കിലും ഗൌരവമായി ഉല്‍ക്കണ്ഠപ്പെടുന്നുണ്ട്. അത്യധികം അപകടകാരികളായ ഇടിമിന്നലുകള്‍ സര്‍വസാധാരണമായി, കാറ്റിന്‍റെ ഊക്കു കൂടി, ഉരുള്‍പൊട്ടലുകള്‍ വര്‍ദ്ധിച്ചു, വെള്ളപ്പൊക്കം ഒരു സാധാരണ കാര്യമായി…. എന്നു തുടങ്ങി നൂറു കൂട്ടം പ്രശ്നങ്ങള്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്. നമ്മള്‍ ഓരോരുത്തരും ഒറ്റയ്ക്കും കൂട്ടായും പ്രകൃതിയോട്  ചെയ്ത ക്രൂരകര്‍മ്മങ്ങള്‍ തന്നെയാണ് മഴയും വെയിലും മഞ്ഞും തനതു സ്വഭാവങ്ങളില്‍ ചാഞ്ചല്യം പ്രകടിപ്പിക്കാന്‍ കാരണം. ഹേയ് !അങ്ങനെ വലിയ മാറ്റമൊന്നുമില്ല, ഇതൊക്കെ ചുമ്മാ പറയുന്നതാണ്.’എന്ന്  നിസ്സാരമാക്കാമെങ്കിലും പ്രകൃതിയുടെ താളത്തില്‍ വ്യതിയാനമുണ്ടെന്നത് സത്യമാണ്. ആ പാഠങ്ങള്‍ നമ്മള്‍ ഇനിയും പഠിക്കാനിരിക്കുന്നതേയുള്ളൂ.

ഇപ്പറഞ്ഞതെല്ലാം വിരല്‍ ചൂണ്ടുന്നത് നമ്മുടെ ജലവിനിയോഗത്തെക്കുറിച്ച് കൂടുതല്‍ ഗൌരവതരമായി ആലോചിക്കേണ്ടതുണ്ടെന്നുതന്നെയാണ്. എത്ര വിലപിടിപ്പുള്ള ഒരനുഗ്രഹമാണ് ജലമെന്ന് നമ്മള്‍പഠിക്കന്നതിനൊപ്പം അടുത്ത തലമുറയേയുംഅതു പഠിപ്പിക്കാനുള്ള ഉത്തരവാദിത്തം നമ്മള്‍കാണിക്കണം. എന്തുമാത്രം സൂക്ഷ്മതയോടെചെലവഴിക്കേണ്ട കരുതല്‍ ധനമാണ് ജലമെന്ന ബോധത്തിലേക്ക് നമ്മള്‍ ഉണരേണ്ട കാലം വന്നു കഴിഞ്ഞു .ഇനിയും അതു തിരിച്ചറിയാനാവുന്നില്ലെങ്കില്‍ നമ്മുടേ കുട്ടികളായിരിക്കും വേദനയൂറുന്ന പാഠങ്ങള്‍ പഠിക്കേണ്ടി വരിക.

അവസാനമായി മറ്റൊന്നു കൂടി, ഇന്നും സവര്‍ണന്‍റെ മാത്രം സ്വത്തായ കുടിവെള്ളത്തില്‍നിന്ന് അല്‍പം ലഭ്യമാകാന്‍ വേണ്ടി അടിമകളേക്കാള്‍ ദയനീയമായി വേല ചെയ്യേണ്ടി വരുന്ന അവര്‍ണര്‍ ഇന്ത്യയിലെ പല സംസ്ഥാനങ്ങളിലുമുണ്ട്.അടുത്ത ലോകമഹായുദ്ധം ജലത്തിനു വേണ്ടിയാണെന്ന ഏറെ ചര്‍ച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്ന പ്രസ്താവന അവര്‍ണരായ ഈ ജനതക്കു മുമ്പില്‍ എത്ര പരിഹാസ്യമാകുന്നുവെന്ന് ആലോചിച്ചുനോക്കൂ. പാവപ്പെട്ട ഈ ജനത കുടിവെള്ളത്തിനായി കേണുകൊണ്ടാണ് എത്രയോ കാലമായി ജീവിക്കുന്നത് !. അതു നമ്മള്‍ കാണുന്നില്ല, കണ്ടാലും കണ്ടതായി നടിക്കുന്നില്ല. വന്‍ ശക്തികള്‍ വെള്ളത്തിനായി യുദ്ധം ചെയ്തേക്കുമെന്ന പ്രവചനം നമ്മെ ചിന്താകുലരാക്കുന്നു. നമ്മള്‍ലേഖനമെഴുതുകയുംചിത്രം വരക്കുകയും സിനിമ കാണിക്കുകയും ചെയ്ത് ആകുലതയെ പങ്കിടുന്നു ! അതേസമയം തൊട്ടപ്പുറത്ത് തീണ്ടാപ്പാടകലെ വലിയൊരു വിഭാഗം ജനത കുടിവെള്ളത്തിനായി വെറും ജാതിയുടെ പേരില്‍ അകറ്റി നിറുത്തപ്പെടുന്നത് നമ്മള്‍ കാണാതെയും പോകുന്നു !

മഴയെ തേന്മഴയെന്നും പൂമഴയെന്നും പനിനീര്‍മഴയെന്നും വാഴ്ത്തുമ്പോള്‍തന്നെ പെരുമഴക്കാലത്തിന്‍റെ കണ്ണീര്‍ക്കടലുകളേയും നമ്മള്‍ കാണേണ്ടതുണ്ട്. മഴയില്‍ ചോര്‍ന്നൊലിക്കുന്ന കുടിലുകളില്‍ കഴിയുന്നവര്‍, പെരുമഴപ്പെയ്ത്തിന്‍റെ വെള്ളപ്പൊക്കത്തില്‍ സമസ്തവും നഷ്ടപ്പെടുന്നവര്‍ ....... അങ്ങനെ അനവധി പേര്‍ എക്കാലത്തും നമ്മോടൊപ്പമുണ്ട്. മറ്റ് എല്ലാ ദുരന്തങ്ങളേയും ദുരിതങ്ങളേയും  എന്ന പോലെ കാലാവസ്ഥയും ദുരന്തവും ദുരിതവുമായി ഒന്നുമില്ലാത്തവരുടെ തലയിലാണു വെള്ളിടിയായി വീഴുക. കാല്‍പനികതയുടെ പനിനീര്‍മഴയായാലും പൊന്‍വെയിലായാലും പഞ്ഞി പോലുള്ള മഞ്ഞായാലും ഇല്ലാത്തവനെന്നും അവയൊക്കെ ക്രൂരവും കഠിനവുമായ യാഥാര്‍ഥ്യങ്ങളായിരിക്കും. ചോര്‍ന്നൊലിക്കുന്ന പുരയായി, ഒരു കാക്കക്കാലിന്‍റെ തണലില്ലാതെ , ഒരു ചായക്കോപ്പയുടെചൂടിനായി കൊതിച്ച്.........