മീഠാ ഈദ്…..ചില നോമ്പ് വിചാരങ്ങൾ

 ( കുടുംബമാധ്യമത്തിലെ  സ്വകാര്യത്തിൽ  2012 ആഗസ്റ്റ് 10 ന്  പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്. )

ഭക്ഷണം ഒഴിവാക്കി  ശരീരവും മനസ്സും പൂർണമായും പ്രപഞ്ചങ്ങളുടെ തമ്പുരാനായ സർവശക്തനിൽ അർപ്പിച്ച് ഒരു മാസത്തെ വ്രതവിശുദ്ധിക്കു ശേഷം ഈദ് മുബാരക് പരസ്പരം ആശംസിച്ച് മീഠാ ഈദ് ആഘോഷിച്ചിരുന്ന കുറച്ചു സഹപ്രവർത്തകരുണ്ടായിരുന്നു.  തമ്മിൽ  കാണാതിരുന്നാലും മീഠാ ഈദിന്റന്ന് കൃത്യമായി രാവിലെ എന്നെ ഓർമ്മ വരുന്നവർ. സാധിക്കുമെങ്കിൽ മധുരമുള്ള സേവിയ കൊണ്ടു തരുന്നവർ… എന്നെ ഓർമ്മ വരുന്നുവെന്നും കാണുവാൻ ആഗ്രഹം തോന്നുന്നുവെന്നും യാതൊരു മടിയും നാട്യങ്ങളുമില്ലാതെ തുറന്നു പറയുന്നവർ… അവരിൽ ഒരാൾ ഒരു പാവപ്പെട്ട ചായം തേപ്പുകാരനായ മുന്നാ മുഹമ്മദും മറ്റൊരാൾ ചെറിയ തോതിൽ പച്ചക്കറികൾ വിറ്റിരുന്ന സർവ്വർ മുഹമ്മദുമായിരുന്നു. മുന്നാ മുഹമ്മദ് എപ്പോൾ വന്നാലും വീട് പെയിന്റടിക്കാറായി എന്നും  കസേരകൾ പോളീഷ് ചെയ്യാറായി എന്നും അറിയിക്കും. സർവർ മുഹമ്മദ് വരുമ്പോഴെല്ലാം എന്തെങ്കിലും കുറച്ച് പച്ചക്കറികൾ തരും.

റമദാൻ വ്രതാനുഷ്ഠാനം തുടങ്ങുമ്പോൾ എല്ലാ ദിവസവും രാവിലെ സമീപത്തെ പള്ളിയിൽ നിന്ന് ഉറക്കെ അറിയിപ്പുണ്ടാകുമായിരുന്നു. ഒരു പ്രത്യേക താളത്തിലും, ഒരു പ്രത്യേക ഈണത്തിലും എല്ലാവരേയും വ്രതത്തിലേക്ക് ആനയിക്കുവാൻ പ്രേരണ നൽകുന്ന മട്ടിലുള്ള ഒന്ന്.  നോമ്പ് തുറയുടെ സമയത്തും ഇതേ താളത്തിലും ഈണത്തിലും ആ വിളംബരം മുഴങ്ങിയിരുന്നു, അപ്പോൾ ഭക്ഷണം കഴിയ്ക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന വിധമായിരുന്നുവോ, അത്?.  ‘ ആരാ പറഞ്ഞത്, ദൈവം സംസാരിക്കില്ലെന്ന്? ദേ, ദൈവം മാമുണ്ണാൻ വിളിക്കുന്നത് കേട്ടുവോ‘ എന്ന് ചോദിച്ചിരുന്ന ചില തമാശക്കാരും ഒപ്പം ജോലി ചെയ്തിരുന്നു, അക്കാലത്ത്.

റമദാൻ മാസത്തെ വ്രതാനുഷ്ഠാനം ഇസ്ലാമിന്റെ നാലാമത്തെ അടിസ്ഥാന പ്രമാണമാണെന്ന് സർവ്വർ മുഹമ്മദാണ് എനിക്ക് പറഞ്ഞു തന്നത്. മനുഷ്യരായ നമ്മൾ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ഭൂമിയിൽ കാണിച്ചു കൂട്ടിയ ചെറുതും വലുതുമായ  സകല ചെയ്തികളും മരണത്തിനു ശേഷം വിധിക്കപ്പെടും. അന്നേരം തമ്പുരാൻ തരുന്ന ശിക്ഷകളിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടണമെങ്കിൽ നമ്മൾ പാപരഹിതരാവേണ്ടതുണ്ട്. അല്ലെങ്കിൽ അതിഭയങ്കരമായ നരകത്തീയായിരിക്കും നമുക്കായി ഒരുങ്ങുക. വിശ്വാസിയായ ഒരു മുസ്ലിമിനെ സകല പാപങ്ങളിൽ നിന്നും ഒഴിവാകാൻ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സഹായിക്കുന്ന ഒന്നാണ് റമദാൻ വ്രതം. വിശപ്പിനെ നിയന്ത്രിക്കാൻ പഠിക്കുന്നത് വലിയ കാര്യമാണ്. വിശപ്പ് നിയന്ത്രിച്ചു നിറുത്താൻ കഴിയുന്നവർക്ക് മറ്റെല്ലാം നിയന്ത്രണ വിധേയമാകും. നാക്കും ചെവിയും കണ്ണും മറ്റെല്ലാ അവയവങ്ങളും സംയമനം പാലിച്ച് മനസ്സ് ദൈവസമക്ഷം സമർപ്പിച്ച് എല്ലാ ആസക്തികളോടും വിട പറയും. നോമ്പുകാരെ ദൈവം അൽ റയ്യാൻ എന്ന മുന്തിയ തരം വാതിലിലൂടെയാണത്രെ സ്വർഗ്ഗത്തിൽ പ്രവേശിപ്പിക്കുന്നത്.

റമദാൻ കാലങ്ങളിൽ അതിഗംഭീരമായ ഇഫ്ത്താർ വിരുന്നുകൾ പതിവായിരുന്നു. നോമ്പു തുറയോട് അനുബന്ധിച്ച് രാജകീയമായ വിരുന്നുകൾ നടക്കുന്നതും ആ വിരുന്നുകളിലെ അതിഥികൾ ചലിക്കുന്ന കൊട്ടാരങ്ങളിൽ സഞ്ചരിക്കുന്നതും കണ്ട് ഞാൻ ദില്ലിയിലെ രാജരഥ്യകളിൽ വിസ്മയിച്ചു നിൽക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. വലിയ വിരുന്നുകൾക്ക് ശേഷം കുപ്പത്തൊട്ടിയിൽ ഒരുപാട് ഭക്ഷണം വലിച്ചെറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് എന്തുമാത്രം ആഹാരമാണ് ആവശ്യമില്ലാതെ ഉണ്ടാക്കപ്പെടുന്നതെന്നും എങ്ങനെയാണ് അവയെല്ലാം ഉപയോഗ ശൂന്യമായിത്തീരുന്നതെന്നും ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയത്. പ്രവാചകൻ ജീവിച്ചിരുന്നത് വയറിന്റെ മൂന്നിലൊന്നു ഭക്ഷണവും മൂന്നിലൊന്നു വെള്ളവും മൂന്നിലൊന്നു വായുവുമായിട്ടായിരുന്നുവല്ലോ. വെറും ഈന്തപ്പനയോലയിൽ ഉറങ്ങിയിരുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശരീരത്തിൽ രാവിലെ ഉണരുമ്പോൾ ഓലയുടെ ചെറിയ ചെറിയ പൊളിക്കഷണങ്ങൾ ദൃശ്യമായിരുന്നുവത്രെ. എന്നിട്ടും ആ ഔന്നത്യമാർന്ന ലാളിത്യം, സ്വായത്തമാക്കാനോ അല്ലെങ്കിൽ കുറഞ്ഞപക്ഷം അനുകരിക്കാനോ കൊള്ളാവുന്ന ഒരു ഗുണമായി നമ്മളിൽ അധികം പേരുടെയും മനസ്സിൽ വളർന്നില്ല, ഇനി അഥവാ അല്പം വളർന്നെങ്കിലും വേരു പിടിച്ചില്ല, വേരു പിടിക്കാത്തതു കൊണ്ട് ഒരിക്കലും പടർന്നു പന്തലിച്ചുമില്ല. നോമ്പ് എന്ന മഹത്തായ ലാളിത്യത്തിന് പൂരകമായി അത്യാഡംബര പൂർണമായ നോമ്പ് തുറയും അതി ഗംഭീരമായ വിരുന്നുകളും ഒക്കെ നിലവിൽ വന്നത് അങ്ങനെയാവണം.

സ്വർഗ വാതിൽക്കലെത്താൻ എന്താണു വഴിയെന്ന് ചോദിച്ച ആയിഷയോട് വിശന്നിരിക്കലാണ് വഴിയെന്ന് പ്രവാചകൻ മറുപടി പറഞ്ഞു. ഈ പ്രപഞ്ചത്തിലാകമാനം വലിയ വലിയ പത്തായങ്ങളിലെമ്പാടും ധന ധാന്യ സമൃദ്ധിയെ ആമത്താഴിട്ടു പൂട്ടിവെച്ചവർക്കുള്ള ഉത്തരമായിരുന്നില്ലേ അത്? പ്രവാചകന്റെ വാക്കുകളിൽ പലതും  സൌകര്യപൂർവം മറന്നു പോയ കൂട്ടത്തിൽ നമ്മൾ ഇതും മറന്നുവെന്ന് മാത്രം…

അടുത്ത നേരം എന്തെങ്കിലും ഭക്ഷണം കഴിക്കാനാകുമെന്ന് സങ്കൽ‌പ്പിക്കാൻ പോലും പറ്റാത്തവരുടെ നോമ്പ് എങ്ങനെയായിരിക്കുമെന്ന് മുന്നാ മുഹമ്മദാണ് കാണിച്ചു തന്നത്. അത് ഒരു ലൈലത്ത് ഉൽ ഖദ്ർ രാവിലായിരുന്നു. പ്രവാചകന് ഖുർ ആനിലെ ആദ്യ വരികൾ ദൈവം പറഞ്ഞു കൊടുത്തത് അന്നാണെന്നും  വിധിയുടെ രാവാണ് അതെന്നും ആയിരം റമദാൻ മാസങ്ങളേക്കാൾ ശ്രേഷ്ഠമാണതെന്നും മുന്ന പറഞ്ഞു. ഒരു മനുഷ്യായുസ്സ് ഏതാണ്ട് മുഴുവനാകുമ്പോഴാണല്ലോ ആയിരം മാസങ്ങൾ ലഭ്യമാകുന്നത്. ആ വിശുദ്ധ രാത്രി മുഴുവൻ സമയവും പ്രാർഥനയിൽ ചെലവാക്കുന്നവരുണ്ടത്രെ.

ആഡംബര പൂർണമായ വിരുന്നുകളുടെ ബാക്കി പെറുക്കി സൂക്ഷിക്കുന്നവർ ആ പഴന്തുണിക്കെട്ടുകൾ മുറുക്കിപ്പിടിച്ച് വിശ്വാസത്തോടെ പ്രാർഥനകളിൽ പങ്കുകൊണ്ടിരുന്നു. കൊതിപ്പിക്കുന്ന ആഹാര സാധനങ്ങളുടെ മണം സ്വന്തം മൂക്കിനു താഴെ ഉയരുമ്പോഴും, സദാ ആളിക്കത്തുന്ന വിശപ്പിനെ അടക്കി നിറുത്തി പ്രാർഥിക്കുന്ന പാവപ്പെട്ടവർ. അവരിൽ അനാഥരും അശരണരും കുഷ്ഠരോഗികളും ഉണ്ടായിരുന്നു. വിശുദ്ധ രാത്രിയിൽ അർപ്പിക്കപ്പെടുന്ന അവരുടെ പ്രാർഥനകൾ  കർണ ഞരമ്പുകളേക്കാൾ  അടുത്തു നിൽക്കുന്ന ദൈവം കേൾക്കാതിരിക്കയില്ല. അവരുടെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ എന്നെങ്കിലും മാറാതിരിക്കയില്ല.

ഒന്നും കഴിക്കാനില്ലാത്തവരുടെ അല്ലെങ്കിൽ ദുർബലരുടെ നിരാഹാര സമരം ആരേയും വേദനിപ്പിക്കാത്തതുപോലെ ആരേയും ഒരു തിരുത്തലിനും പ്രേരിപ്പിക്കാത്തതു പോലെ,  എന്നും എല്ലായ്പോഴും ജീവിതകാലമത്രയും റമദാൻ പകലുകൾ ഉള്ളവരുടെ നോമ്പുകളും ആരേയും ആഡംബരങ്ങളിൽ നിന്നകറ്റാറില്ലെന്ന് മുന്നാ മുഹമ്മദ് പറഞ്ഞു. ആഹാരം കഴിക്കാനുള്ളവന്റെ നോമ്പും ഇല്ലാത്തവന്റെ നോമ്പും തമ്മിൽ ഒരുപാട് ദൂരമുണ്ട്, രണ്ടു ലോകങ്ങളുടെ ദൂരം. ആഹാര സാധനങ്ങൾ കടലിൽ തള്ളുന്നവരുടേയും വൻ ഗോഡൌണുകളിൽ പുഴുവരിപ്പിക്കുന്നവരുടെയും ലോകമാണ് കഴിക്കാനുള്ളവരുടേത്. ഒട്ടകത്തിന്റെ കാഷ്ഠം പോലും തിന്നാൻ തയാറാവുന്ന, വിശപ്പിൽ പൊരിഞ്ഞ് മരിച്ച് വീഴുന്ന ഗതികെട്ട മനുഷ്യരുടേതാണ് കഴിക്കാനില്ലാത്തവന്റെ  ലോകം. തളികയിൽ മൂടിവെച്ച സ്വാദുള്ള ഭക്ഷണം വേണ്ട എന്നു വെക്കുന്ന ലോകമല്ലല്ലോ ഒന്നുമില്ലാത്ത, ഒരിക്കലും ഒന്നും നിറയാനിടയില്ലാത്ത തളികയിൽ നോക്കി കുനിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ലോകം. ആ ഇരുണ്ട ലോകത്തെ മറികടക്കാനാണ് പ്രവാചകൻ വിശന്നിരിക്കലാണ്,വിശപ്പാണ് ,ഉപവാസമാണ്, സ്വർഗ വാതിൽ തുറക്കുവാനുള്ള മാർഗമെന്ന് അരുളിച്ചെയ്തത്.

എല്ലാ പ്രവാചകന്മാരുടേയും അരുൾവാക്കുകളിൽ പലതും നമ്മൾ എന്നേക്കുമായി മറന്നു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു…വ്രതങ്ങൾ അവയെ നമ്മുടെ ഓർമ്മകളിലേക്ക് മടക്കി വിളിക്കട്ടെ. എല്ലാവർക്കും നല്ലൊരു പെരുന്നാൾ കാലമുണ്ടാവട്ടെ….