‘വയറു മുട്ടിപ്പോവട്ടെ....എല്ലാവരുടേയും വയറു മുട്ടിപ്പോവട്ടെ’

( കുടുംബമാധ്യമത്തിലെ സ്വകാര്യത്തില്‍ 2012 ജൂലായ് 28ന് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്. )

സൂര്യോദയത്തിനു മുമ്പുള്ള പുലര്‍ വേളകളില്‍ നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനുകളില്‍ ചെന്നാല്‍ ഈ ശാപം കേള്‍ക്കാമെന്ന് എനിക്കീയിടെയാണ് ബോധ്യമായത്. ശപിക്കുന്നത് മറ്റാരുമല്ല, പാവപ്പെട്ട വൃത്തിയാക്കല്‍ തൊഴിലാളികളാണ്. അധികവും വളരെ താഴ്ന്ന ജാതിയിലും ജീവിത നിലവാരത്തിലും ഉള്ള ദരിദ്ര സ്ത്രീകള്‍. ചൂലുകളുയര്‍ത്തി, പുല്ലുമാന്തി പോലെ മൂന്നു പല്ലുകളുള്ള നീണ്ട ബ്രഷുകളുയര്‍ത്തി ആ സ്ത്രീകള്‍ എല്ലാ ട്രെയിന്‍ യാത്രക്കാരേയും അവരെ അമ്മാതിരി ജോലിക്കു വെച്ചിട്ടുള്ള ഇന്ത്യന്‍ റെയില്‍വേയേയും ഒടുവില്‍ ഗതികെട്ട സ്വന്തം വയറിനേയും ശപിക്കുന്നു ‘വയറു മുട്ടിപ്പോവട്ടെ.....’

അവരെ കാണുമ്പോള്‍ നമുക്ക് അറപ്പു തോന്നുന്നുണ്ട്. വിദേശികള്‍ ആ സ്ത്രീകളെ കണ്ട് മുഖം ചുളിച്ചു, തല ചെരിച്ചു നടന്ന് പോകുന്നു. അതു കാണുമ്പോള്‍ ഒട്ടും തന്നെ തിളങ്ങാത്ത ദരിദ്ര ഇന്ത്യയെ അവര്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞേക്കുമോ എന്ന അപമാനത്താല്‍ നമ്മുടെ മുഖം കുനിയുന്നു. അങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും ഞാന്‍ തന്നെയാണു നീ എന്ന ഏറ്റവും മഹത്തായ സമത്വവചനം ഉദ്ഘോഷിയ്ക്കുന്ന നമ്മുടെ ഉന്നത ഭാരതീയ സംസ്ക്കാരത്തിനോ ഓക്കാനം വരുത്തുന്ന ആ മാലിന്യങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്ന നമ്മള്‍ യാത്രക്കാര്‍ക്കോ ഇന്‍ഡ്യന്‍ റെയില്‍ വേ എന്ന പടുകൂറ്റന്‍ സ്ഥാപനത്തിനോ ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ സാധിക്കുന്നുമില്ല.

എത്ര വൃത്തികേടായും ദുര്‍ഗന്ധപൂരിതമായുമാണ് നമ്മള്‍ റെയില്‍ വേ സ്റ്റേഷനുകളും ട്രാക്കുകളും തീവണ്ടികളും എന്തിനു നമ്മുടെ ഏതൊരു പൊതുസ്ഥലവും സൂക്ഷിച്ചിട്ടുള്ളത്. ശ്രീ വൈക്കംമുഹമ്മദ് ബഷീറാണു നമ്മുടെ ഇമ്മാതിരി ദു:ശീലങ്ങളെക്കുറിച്ച് വീണ്ടും വീണ്ടും ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുകയും അവ മാറ്റിയെടുക്കണമെന്ന് എപ്പോഴും ഉപദേശിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നത്. അദ്ദേഹത്തോളം ഉല്‍ക്കണ്ഠ അധികമാരും പ്രകടിപ്പിച്ചു കണ്ടിട്ടില്ല. നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ സമത്വ സുന്ദരമായി വിതരണം ചെയ്യപ്പെടുന്ന ഒന്നാണു മാലിന്യങ്ങളും അതില്‍ നിന്നുണ്ടാകുന്ന ദുര്‍ഗന്ധവുമെന്ന് അദ്ദേഹം ആവര്‍ത്തിച്ചു പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.

ഒരു കൂട്ടം മനുഷ്യര്‍ മറ്റൊരു കൂട്ടം മനുഷ്യരുടെ വിസര്‍ജ്ജ്യങ്ങള്‍ വൃത്തിയാക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണ് ഈ ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലും നമുക്ക് അംഗീകരിക്കാവുന്ന ഒരു ജീവിതമാര്‍ഗ്ഗമായി തോന്നുന്നതെന്നറിയില്ല. അതുകൊണ്ടാണല്ലോ തീവണ്ടികള്‍ ട്രാക്കുകളില്‍ വിതറുന്ന മാലിന്യം വൃത്തിയാക്കാന്‍ ചൂലും ബ്രഷുമായി നിത്യേനെ വൃത്തിയാക്കല്‍ തൊഴിലാളികള്‍ കടന്നു വരുന്നത് . തീവണ്ടികളില്‍ നിന്നു മാത്രമല്ല, വീടുകളില്‍ നിന്നു പോലും മനുഷ്യ വിസര്‍ജ്ജ്യം നീക്കം ചെയ്യുന്നവരായി ഏകദേശം പതിമൂന്നുലക്ഷത്തോളം മനുഷ്യര്‍ ഇന്ത്യയുടെ പല ഭാഗങ്ങളിലായി ഈ ആധുനിക ഐ ടി യുഗത്തിലും കഴിഞ്ഞു കൂടുന്നുണ്ട്.

ഇന്ത്യന്‍ റെയില്‍ വേയില്‍ ഏകദേശം നാല്‍പത്തിമൂവായിരം കോച്ചുകളിലായി ഒരു ലക്ഷത്തി എഴുപത്തിരണ്ടായിരം ടോയ് ലറ്റുകള്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നുണ്ടത്രെ. അവയില്‍ നിന്നു പുറന്തള്ളപ്പെടുന്ന വിസര്‍ജ്ജ്യങ്ങള്‍ രാജ്യമെമ്പാടുമുള്ള ട്രാക്കുകളെ വൃത്തികേടാക്കുന്നു. ദുര്‍ഗന്ധം പരത്തി റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷന്‍ പരിസരങ്ങളെ അസഹ്യമായ ഒരനുഭവമാക്കി മാറ്റുന്നു. അതിനോടൊപ്പം തന്നെ റെയില്‍ ട്രാക്കുകളുടെ അയല്‍പക്കങ്ങളില്‍ കഴിയുന്ന ജനങ്ങള്‍ക്ക് സൌജന്യമായി പലതരം രോഗങ്ങളും സമ്മാനിക്കുന്നുണ്ടാവണം. തോട്ടികളുടെ അഖിലേന്ത്യാ സംഘടനയായ സഫായി കര്‍മചാരി ആന്ദോളന്‍ ദില്ലി ഹൈക്കോടതിയില്‍ ഫയല്‍ ചെയ്ത റിട്ട് പെറ്റീഷനില്‍ ഈ അപരിഷ്കൃതമായ ടോയ് ലറ്റ് സംവിധാനം ഒഴിവാക്കുകയും പകരം ബയോ ടോയ്ലറ്റുകള്‍ ഏര്‍പ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യണമെന്ന് ഹൈക്കോടതി വിധി പുറപ്പെടുവിച്ചിട്ടുണ്ട്. പത്തുമാസങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പ് വന്ന ഈ വിധിയനുസരിച്ച് വളരെ കുറച്ചു മാത്രം, ട്രെയിനുകളില്‍ റെയില്‍വേ പരീക്ഷണാടിസ്ഥാനത്തില്‍ ബയോ ടോയ് ലറ്റുകള്‍ ഏര്‍പ്പെടുത്തി. പൊതുവേ വൃത്തിബോധം കുറഞ്ഞ ഇന്ത്യന്‍ ദരിദ്ര ജനത ഈ സൌകര്യം എങ്ങനെ ഉപയോഗിക്കുമെന്ന് റെയില്‍വേയ്ക്ക് ആശങ്കയുള്ളപ്പോള്‍ പോലും .....

വിത് ഇമ്മീഡിയറ്റ് ഇഫക്റ്റായി കോടതി വിധി നടപ്പിലാക്കാന്‍ കോടിക്കണക്കിനു രൂപയുടെ ബാധ്യത വരുന്നതുകൊണ്ടാണു റെയില്‍വേയ്ക്ക് സാധിക്കാതെ പോകുന്നതത്രെ...എങ്കിലും കഴിയുന്നത്ര വേഗത്തില്‍ കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ ട്രെയിനുകളിലേക്ക് ബയോ ടോയ് ലറ്റ് സൌകര്യം ഏര്‍പ്പെടുത്തുന്ന കാര്യം റെയില്‍ വേയുടെ അടിയന്തര പരിഗണനയിലുണ്ട്

എന്തായാലും പ്രശസ്ത സിനിമാ നടന്‍ ആമീര്‍ഖാന്‍ സത്യമേവ ജയതേ എന്ന തന്‍റെ ടെലിവിഷന്‍ പരിപാടിയില്‍ അടുത്ത ദിവസങ്ങളിലാണു സ്വതന്ത്ര ഇന്ത്യയിലെ തോട്ടികളുടെ ഗതികെട്ട ജീവിതത്തെ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചത്. മറ്റു മനുഷ്യരുടെ വിസര്‍ജ്ജ്യങ്ങള്‍ വൃത്തിയാക്കുന്ന ആ പാവപ്പെട്ടവരില്‍ തന്നെ കുറച്ചു പേര്‍ കൂടുതല്‍ നല്ല ജോലികള്‍ നേടിയിട്ടും പൊതു സമൂഹം ഇപ്പോഴും കടുത്ത നിന്ദയോടെ മാത്രം അവരെ കാണുന്നതിനെക്കുറിച്ചും ആ പരിപാടിയില്‍ അനുഭവസാക്ഷ്യങ്ങളുണ്ടായി. പ്രധാനമന്ത്രി ഈ പാവപ്പെട്ട ജനതയുടെ പ്രശ്നങ്ങള്‍ പരിഹരിക്കുന്നത് ഏറ്റവും പ്രധാന കാര്യമായി എടുക്കാമെന്ന് ആമീര്‍ഖാനു വാക്കു കൊടുത്തതായുള്ള പത്ര വാര്‍ത്തകളും ആ പരിപാടിയെ തുടര്‍ന്ന് കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞു. 

ഇതെല്ലാം ഈ ഗതികെട്ട ജനതയുടെ തൊഴില്‍ സാഹചര്യങ്ങളില്‍ മാറ്റം വരുത്തുമെന്ന് അതീവ നിഷ്കളങ്കമായ ശുഭാപ്തി വിശ്വാസത്തോടെ നമുക്ക് കരുതാമെങ്കിലും അതത്ര എളുപ്പമായിരിക്കാന്‍ വഴിയില്ല. നമ്മുടെ ചുറ്റുമുള്ള വാര്‍ത്തകള്‍ എപ്പോഴും അതാണു പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതും ഇപ്പോഴും പറയുന്നതും. ജാതി ശ്രേണിയില്‍ താഴ്ന്നവരുടെ വളരെ സാമാന്യമായ ജീവിതാവകാശങ്ങള്‍ പോലും പൊതുവേ എല്ലാവരേയും അലോസരപ്പെടുത്തുന്നവയാണ്. അവര്‍ക്ക് കിട്ടുന്ന നിസ്സാരമായ ആനുകൂല്യങ്ങള്‍ കൂടി നിറുത്തല്‍ ചെയ്യണമെന്നുള്ള മുറവിളി എല്ലായിടത്തും കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ മുഴങ്ങുന്നു. അതേസമയം അവരിലെ പുരുഷന്മാര്‍ മൃഗീയമായി വധിക്കപ്പെടുന്നു, സ്ത്രീകള്‍ ബലാല്‍സംഗം ചെയ്യപ്പെടുന്നു, കൊച്ചുകുട്ടികളുടെ തലമുടി മുറിക്കപ്പെടുന്നു..........

പണത്തിനുവേണ്ടി മറ്റുള്ളവരുടെ മലം കോരാന്‍ തയാറുള്ളവരെക്കുറിച്ച് അത്രമേല്‍ വേദനിക്കാനൊന്നുമില്ലെന്നും ഏതു പണിക്കും അതിന്‍റേതായ അന്തസ്സുണ്ടെന്നും വാദിക്കുന്നവരുണ്ട്. എങ്കിലും അന്യന്‍റെ മലം കോരുന്നവനെ വീട്ടില്‍ കയറ്റിയിരുത്തി ചായ കൊടുക്കാനാവില്ലെന്നും അവര്‍ സിദ്ധാന്തിക്കും. നമ്മുടെ വിചിത്രമായ നിയമങ്ങളും വിശ്വാസങ്ങളും അങ്ങനെയാണല്ലോ. സ്വന്തം മാലിന്യം സ്വയം നീക്കം ചെയ്യാത്തവര്‍ മാന്യരും അന്യന്‍റെ മാലിന്യം നീക്കം ചെയ്യുന്നവര്‍ തൊട്ടു കൂടാത്തവരും........

ഹേയ്, നമ്മള്‍ മലയാളികള്‍ അങ്ങനൊന്നുമല്ലെന്നും സമത്വചിന്തയുള്ള പുരോഗമനവാദികളാണെന്നും വമ്പ് പറയാന്‍ വരട്ടെ. താഴ്ന്ന ജാതിക്കാരന്‍ ഓഫീസര്‍ ഇരുന്ന കസേരയും ഒപ്പിട്ട ഫയലുകളും ചാണകം തളിച്ച് പരിപൂതമാക്കിയത്........ആരായിരുന്നു?