ചെലവിനു കൊടുക്കുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ ഭര്‍ത്താവിനു ഭാര്യയെ തല്ലുകയും ചെയ്യാം.........

( കുടുംബമാധ്യമത്തിലെ സ്വകാര്യത്തില്‍ 2012 സെപ്തംബര്‍ 21 നു  പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്. )

നമ്മൂടെ തൊട്ടടുത്ത സ്റ്റേറ്റായ കര്‍ണാടകയില്‍ എന്തൊക്കെ അമ്പരപ്പിക്കുന്ന വര്‍ത്തമാനങ്ങളാണുണ്ടാവുന്നത്. അത്യുന്നതമായ  ഭാരതീയ സംസ്ക്കാരത്തെ നശിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്  നമ്മുടെ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ബാറില്‍ പോയി മദ്യപിയ്ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചാല്‍, ഉഗ്രമായി  ശിക്ഷിക്കപ്പെടും എന്ന ഭീതി  കുറെയൊക്കെ പരത്താന്‍ ശ്രീരാമസേനയ്ക്ക് മംഗലാപുരം ബാര്‍ ആക്രമണത്തില്‍ സാധിച്ചു. 2009 ലായിരുന്നു അത്. ആ ആക്രമണ രംഗം യൂ ട്യൂബില്‍  ഏറ്റവും  കൂടുതല്‍ വീക്ഷിക്കപ്പെട്ട ക്ലിപ്പുകളില്‍ ഒന്നാണെന്നത്  പ്രശ്നത്തിന്‍റെ ഗൌരവവും അക്കാര്യത്തില്‍ സമൂഹത്തിനുള്ള താല്‍പര്യവും എന്തെന്ന്  വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട് . സ്ത്രീയെ നിലയ്ക്ക്  നിറുത്തുന്നത്, അവളുടെ ഇടം ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നത് ഒക്കെ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുക നയനാഭിരാമവും പൌരുഷത്തിനു രോമാഞ്ചമുണ്ടാക്കുന്നതുമായ  ഒരു കാഴ്ചയാണ്. അതുപോലെ ബാറിനു മുമ്പില്‍  ഒരു സ്ത്രീ ആക്രമിക്കപ്പെട്ട സംഭവമുണ്ടായത് ഈയിടെ  ആസ്സാമിലാണ്. ഒഡീഷയില്‍  പോലീസുകാരിയെ ആക്രമിക്കാനും ആളുകള്‍ മല്‍സരിച്ചു. സ്ത്രീയെ മര്യാദ പഠിപ്പിക്കുന്നതാണ്, വരച്ച വരയില്‍ നിറുത്തുന്നതാണ്  സമൂഹത്തിന്‍റെ എല്ലാ കാലത്തേയും ഏറ്റവും വലിയ അനുഷ്ഠാന കല, ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട സാംസ്ക്കാരിക ദൌത്യം, ഏറ്റവും വലിയ രാഷ്ട്രീയ അവബോധം, ഏറ്റവും അടിസ്ഥാനപരമായ മതവിശ്വാസം.

അഫ്രീന്‍ എന്ന കൊച്ചുകുഞ്ഞിന്‍റെ കഥയും കര്‍ണാടകയില്‍ നിന്നു തന്നെയായിരുന്നു. ഇക്കഴിഞ്ഞ ഏപ്രില്‍ മാസത്തിലായിരുന്നു  മനുഷ്യ മനസ്സാക്ഷിയെ ഞെട്ടിച്ച ആ ക്രൂരതയുണ്ടായത്. ഒരച്ഛന്  സ്വന്തം മകളെ, അതും മുലപ്പാല്‍  മണം മാറിയിട്ടില്ലാത്ത പിഞ്ചുകുഞ്ഞിനെ പെണ്ണായി ജനിച്ചതിന്‍റെ പേരില്‍ മാത്രം എത്രത്തോളം വെറുക്കാന്‍ കഴിയുമെന്നതിന്‍റെ ഉദാഹരണമായിരുന്നു ആ സംഭവം. 

 

എന്നാല്‍  ഏറ്റവും പുതിയ വര്‍ത്തമാനം സ്ത്രീകള്‍ക്ക് അടി കൊള്ളാതെ  ജീവിക്കണമെങ്കില്‍  പോലും കാതങ്ങളിനിയും ഒത്തിരി  നടക്കാനുണ്ടെന്ന്, യുഗങ്ങളിനിയും  പലതും കടന്നു പോവാനുണ്ടെന്ന്, അര്‍ഥശങ്കയില്ലാതെ വ്യക്തമാക്കുന്നതാണ്. ആ വാര്‍ത്തയില്‍  നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നത്  ഒരു  മുതിര്‍ന്ന ന്യായാധിപനാണെന്നത് നമ്മുടെ ഉല്‍ക്കണ്ഠ വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. അവിവാഹിതയായ  വനിതാ അഡ്വക്കേറ്റിനോട് ഒരു വിവാഹമോചനക്കേസ് വാദിക്കാന്‍ യോഗ്യയാവണമെങ്കില്‍ അവര്‍ സ്വയം  വിവാഹിതയായാലേ സാധിക്കൂ എന്ന്  അദ്ദേഹം അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.  വിവാഹബന്ധം  എന്താണെന്ന് തന്നെ അറിയാത്ത  ഒരു സ്ത്രീ വിവാഹമോചനത്തെക്കുറിച്ച് എങ്ങനെ വാദിക്കുമെന്ന് അദ്ദേഹം അതിശയിച്ചു. പരാതിക്കാരിയായ സ്ത്രീയോട്  ഭര്‍ത്താവ് സാമാന്യം ഭംഗിയായി  നോക്കുന്നുണ്ടെങ്കില്‍, അയാള്‍ അടിച്ചാല്‍ തന്നെ എന്താണു ഇത്ര  കുഴപ്പമെന്നും ഭര്‍ത്താവ് തല്ലുന്നുവെന്ന് പറഞ്ഞ് വിവാഹമോചനത്തിനു ശ്രമിക്കുന്നതെന്തിനാണെന്നും അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു. പ്രസവ വേദനയേക്കാള്‍  വലുതാണോ ഭര്‍ത്താവ്  നാലു തല്ലുമ്പോള്‍  ഉണ്ടാകുന്ന വേദന എന്ന് അദ്ദേഹം അല്‍ഭുതപ്പെട്ടു.  ഭര്‍ത്താവിനൊപ്പം മടങ്ങാന്‍  ഭയപ്പെടുകയും വിസമ്മതിക്കുകയും ചെയ്ത പരാതിക്കാരിയായ സ്ത്രീയ്ക്ക് ഒരു സ്പെഷ്യല്‍  മസാലദോശ വാങ്ങിക്കൊടുത്ത് വീട്ടിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകാന്‍ അദ്ദേഹം ഭര്‍ത്താവിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. കാരണം ഭൂരിഭാഗം മനുഷ്യരും  കരുതുന്ന  പോലെ സ്ത്രീ തല്ലുകൊണ്ടാലും കുഴപ്പമില്ല, കുടുംബം  തകരാതിരുന്നാല്‍ മതി എന്ന്  ആ  ന്യായാധിപനും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. 

ഇതാണു നമ്മള്‍ സ്ത്രീകളുടെ കഷ്ടപ്പാടുകളോടും പരാതികളോടുമുള്ള സമൂഹ  വ്യവസ്ഥിതിയുടെ നടപ്പ് മനോഭാവം. ഇത് ആ ന്യായാധിപന്‍റെ വ്യക്തിപരമായ വീക്ഷണമായി മാത്രം കുറച്ചു കാണേണ്ടതല്ല.  കണക്കുകള്‍  പറയുന്നത് അൻപതു ശതമാനം സ്ത്രീകളും പ്രായഭേദമില്ലാതെ സ്വന്തം വീടുകളിൽ നല്ല ചുട്ട അടി കൊള്ളുന്നവരാണെന്നാണ്. എഴുപത് ശതമാനം പുരുഷന്മാർ കരുതുന്നത് സ്ത്രീകൾക്ക് നല്ല അടി കൊടുക്കേണ്ടതുണ്ടെന്നും സ്ത്രീകൾ അടി സഹിച്ച്  ഈ അടി, തൊഴി വീരന്മാരായ ഗുണ്ടാ പുരുഷന്മാര്‍ക്കൊപ്പം ജീവിയ്ക്കുവാൻ ബാധ്യസ്ഥരാണെന്നുമാണ്. ‘ അടിക്കുന്ന കൈയേ അണയ്ക്കുകയുള്ളൂ’ എന്ന വിശ്വാസം കുത്തിവെച്ചാണു സ്ത്രീകളെ ചെറുപ്പം മുതല്‍ ഭര്‍ത്താവ് തല്ലുന്നതിനെ,  വളരെ സ്വാഭാവികമായ ഒരു കാര്യമായി സഹിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിച്ച് ,വളര്‍ത്തി പാകമാക്കിയെടുക്കുന്നത്.  ‘ അയാള്‍ക്ക്  ദേഷ്യം വരാന്‍ അവസരമുണ്ടാക്കാതെ,അയാളുടെ കൈ ഉയരാന്‍ വഴിയുണ്ടാക്കാതെ, അയാള്‍ പറയുന്നത് കേട്ട് നീ അടങ്ങി ഒതുങ്ങിക്കഴിയണം.’ നന്നെ  ചെറുപ്പം  മുതലേ ഇമ്മാതിരി പരുവപ്പെടുത്തപ്പെടുന്ന നമ്മള്‍ ഭര്‍ത്താവ്  ഒരടി അടിച്ചതിന്‍റെ പേരിലൊന്നും  ഒരിക്കലും അയാളെ ഉപേക്ഷിക്കുകയോ കോടതിയില്‍ പരാതിയുമായി പോവുകയോ ചെയ്യില്ല. ഇനി അഥവാ പരാതിയുമായി പോയെന്നിരിക്കട്ടെ, പല തരത്തിലുള്ള അപവാദ പ്രചരണങ്ങളും കുഞ്ഞിനെ പിടിച്ചു പറിയ്ക്കലും  സാമൂഹികമായ ഒറ്റപ്പെടലും മൂന്നു നേരം  ഭക്ഷണം  കഴിച്ചു ജീവിക്കാന്‍ പോലും  വഴിയില്ലാതാവലും ഒക്കെ അതിഭയങ്കര ഭീഷണികളായി നമ്മെ ഭയപ്പെടുത്തും. സഹനത്തിന്‍റെ പരകോടിയിലെത്തുമ്പോള്‍, ഗതികേടിന്‍റെ അങ്ങേയറ്റത്താവുമ്പോള്‍ ആണ്   ഇന്നും നമ്മള്‍, ഇന്ത്യന്‍  സ്ത്രീകള്‍ ഭര്‍ത്താവിനെ ഉപേക്ഷിക്കുന്നത്, അയാള്‍ക്കെതിരെ  പോലീസിലും കോടതിയിലും  പരാതിയുമായി പോകുന്നത്. അമാനുഷികമായ സഹനങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം സഹായമഭ്യര്‍ഥിച്ചു വരുന്ന അശരണയായ സ്ത്രീയെ പോലീസും കോടതിയും  മാധ്യമങ്ങളും  സമൂഹവും ചേര്‍ന്നുള്ള  ചട്ടം പഠിപ്പിക്കലാണ്, അപമാനിക്കലാണ്, നിസ്സാരമാക്കലാണ്, പിന്നെ നടക്കുക.   ഇത്രയൊക്കെ  താങ്ങുന്നതിലും എന്തുകൊണ്ടും ഭേദം  ഭര്‍ത്താവിന്‍റെ മാത്രം അടിയോ ചവിട്ടോ കൊള്ളുന്നതല്ലേ.... തെറിവിളിയും അസഭ്യ വര്‍ഷവും സഹിക്കുന്നതല്ലേ? അങ്ങനെ കരുതി, ജീവിതത്തില്‍ മറ്റൊന്നുമില്ലെങ്കിലും കെട്ടുറപ്പുള്ള കുടുംബജീവിതത്തിന്‍റെ ഒരു  സിന്ദൂരക്കുറിയും പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ച്  സ്ത്രീകള്‍ അമ്പല നടകള്‍ കയറിയിറങ്ങുന്നു. ഒന്നു കയിച്ചിലായിക്കിട്ടാന്‍ പടച്ചവനോട് അഞ്ചു നേരമല്ല, പറ്റുന്ന  നേരത്തെല്ലാം ദുആ ഇരക്കുന്നു. അമ്പത്തിമൂന്നു മണി  ജപം ചൊല്ലി കുടുംബരക്ഷയ്ക്കായി  കുരിശു  വരക്കുന്നു. 

 

വളരെ കേമമെന്ന്  എല്ലാവരാലും വാഴ്ത്തപ്പെടുന്ന ഭാരതീയ കുടുംബമൂല്യങ്ങള്‍ സ്ത്രീയെ എല്ലാക്കാലത്തും വെറും ഒരു നാലാംകിടക്കാരിയായി മാത്രമേ പരിഗണിച്ചിട്ടുള്ളൂ. ചാതുര്‍ വര്‍ണ്യത്തിനു ഒരുപാടു ന്യായങ്ങളുണ്ട് നമുക്ക്.  അതുപോലെ  സ്ത്രീകളെ അടിക്കാന്‍ പുരുഷനു അധികാരമുണ്ടെന്നതിനും കുറെ ന്യായങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു കേള്‍ക്കാറുണ്ട്. വളരെ ബാലിശമായ പലതരം കാരണങ്ങള്‍ നിരത്തിവെയ്ക്കുന്നതിന്‍റെ ഒരേയൊരു ലക്ഷ്യം,  ഏതു കാരണമായാലും പുരുഷനു തോന്നിയാല്‍ മതി, ഉടനെ  സ്ത്രീയെ അടിക്കാം എന്നതുമാത്രമാണ്. ഏതു നിലയിലുള്ള സ്ത്രീയേയും അപമാനിക്കാനും നിന്ദിക്കാനും നിലയ്ക്ക് നിറുത്താനും കായികമായി ഉപദ്രവിക്കാനും പുരുഷന് ജന്മസിദ്ധമായ യോഗ്യതയും അധികാരവും ഉണ്ടെന്ന് കരുതുന്നവരാണു ഭൂരിഭാഗം മീശക്കാരും. പുരുഷനായി ജനിച്ചു എന്ന ഒറ്റക്കാരണത്താല്‍  സമൂഹത്തിന്‍റെ  എല്ലാത്തരം സ്പെഷ്യല്‍ പരിഗണനകളും തങ്ങള്‍ക്ക് ലഭ്യമാകണമെന്ന് അവര്‍ ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്നു.  ദില്ലി ആസ്ഥാനമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന സെന്‍റെര്‍  ഫോര്‍ വിമന്‍സ് ഡെവെലപ്മെന്‍റ് സ്റ്റഡീസിന്‍റെ  രണ്ടു വര്‍ഷം മുന്‍പ്  നടന്ന ഒരു പഠനത്തില്‍ വെളിപ്പെട്ടത് , ഭര്‍ത്താവിനെതിരെ പരാതി നല്‍കിയവരില്‍ നാല്‍പ്പത്തഞ്ചു ശതമാനം സ്ത്രീകളും ഗര്‍ഭിണികളായിരിക്കുമ്പോള്‍ പോലും ഭര്‍ത്താവിന്‍റെ തല്ലും ചവിട്ടും തൊഴിയും സഹിച്ചവരാണെന്നും അതില്‍  ഭൂരിഭാഗം പേരും ആത്മഹത്യയ്ക്ക് ശ്രമിച്ച് പരാജയപ്പെട്ടവരാണെന്നുമാണ്.  

സ്ത്രീയെ അടിക്കാനും നിന്ദിക്കാനും  തോന്നാത്ത പുരുഷന്‍  എന്നത് ഒരു  പ്രത്യേക സ്പീഷിസ് ആയിരിക്കുമോ? നശിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു  ജീവി വര്‍ഗ്ഗം?  സ്നേഹവും മര്യാദയും ദയയും എളിമയുമുള്ള പുരുഷന്മാരെ തിരിച്ചറിയാന്‍ നമ്മള്‍  സ്ത്രീകള്‍ക്ക് പരിണാമത്തിന്‍റെ ഭാഗമായി വല്ല ആന്‍റിനയോ മറ്റോ മുളച്ചു വരുമായിരിക്കുമെന്ന് ചിലപ്പോഴൊക്കെ എനിക്കു തോന്നാറുണ്ട്. ആന്‍റിന നല്‍കുന്ന സിഗ്നലുകള്‍ അനുസരിച്ച് നമ്മള്‍ അടിക്കാത്തവരും വേദനിപ്പിക്കാത്തവരും പീഡിപ്പിക്കാത്തവരും ആയ പുരുഷന്മാരെ  തിരിച്ചറിയുമായിരിക്കും. മനുഷ്യരുടെ നിയമവും  ആചാരവും മതവും രാഷ്ട്രീയവും കലയും സാഹിത്യവും വിപ്ലവവും സമൂഹവും എല്ലാം സ്ത്രീയെ അടിക്കാനും തെറിപറയാനും  പല തരത്തില്‍ പീഡിപ്പിക്കാനും പുരുഷനു ജന്മസിദ്ധമായ അധികാരം,  ഒരു ന്യായമല്ലെങ്കില്‍ മറ്റൊരു ന്യായമനുസരിച്ച് നല്‍കുന്നവയായതുകൊണ്ട്  ഇത്തരമൊരു പരിണാമത്തിലൂടെയാവും ചിലപ്പോള്‍ സ്ത്രീകള്‍ രക്ഷപ്പെടുവാന്‍ പോകുന്നത്.

ന്യായാധിപനെതിരെ  വനിതാ അഡ്വക്കേറ്റുമാര്‍ പ്രതിഷേധിച്ചു ഒപ്പു ശേഖരണം നടത്തി സുപ്രീം കോടതി ചീഫ് ജസ്റ്റീസിനു പരാതി അയച്ചു. എന്തുകൊണ്ട് പുരുഷ അഡ്വക്കേറ്റുമാര്‍  ആ പ്രതിഷേധത്തില്‍ പങ്കെടുത്തില്ല എന്നാരും ഉല്‍ക്കണ്ഠപ്പെട്ടു കണ്ടില്ല.  അവര്‍ക്കെല്ലാം ആ ഉന്നത ന്യായാധിപന്‍റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ തന്നെയാണോ ഉണ്ടായിരുന്നത്? അതോ  ഈ സ്ത്രീകളുടെ അതിനിസ്സാരമായ ഇമ്മാതിരി പ്രശ്നങ്ങളില്‍ തലയിടാനൊന്നും സമയമില്ലാത്ത വിധത്തില്‍ അതീവ ബൌദ്ധികവും മൌലികവുമായ വലിയ വലിയ പ്രശ്നങ്ങളിലും നവീനമായ പല ചിന്താധാരകളിലും  കുടുങ്ങി തല  പുകയുകയായിരുന്നതുകൊണ്ട് അറിയാതെ  പോയതാകുമോ? 

സ്ത്രീ അഡ്വക്കേറ്റുമാരുടെ പ്രതിഷേധത്തിനു വേഗം ഫലമുണ്ടായി. കുടുംബകോടതി ചുമതലകള്‍ ആ ന്യായാധിപനില്‍ നിന്നും എടുത്തു മാറ്റി. കുടുംബമൊഴിച്ചുള്ള മറ്റു മേഖലകളില്‍ സ്ത്രീകള്‍ പരാതിയുമായി വന്നാല്‍ അദ്ദേഹം തികച്ചും നിക്ഷ്പക്ഷമായ വിധികള്‍ പ്രസ്താവിക്കുമായിരിക്കാം. 

2005 ഒക്റ്റോബറിൽ പ്രാബല്യത്തിൽ വന്ന ഗാർഹിക പീഡന നിരോധന നിയമത്തെക്കുറിച്ച് ഇന്നും ഇന്ത്യയിലെ കോടിക്കണക്കിന്  സ്ത്രീകൾക്കും അറിവില്ല. അത്  വളരെ സങ്കടകരമായ ഒരു അവസ്ഥയാണെന്ന് സ്ത്രീകള്‍ക്ക് സ്വന്തം രക്ഷയ്ക്കാവശ്യമായ നിയമത്തെക്കുറിച്ച് അറിവുണ്ടാവണമെന്ന് പൊതുവേ സ്ത്രീ പ്രശ്നങ്ങള്‍ ചര്‍ച്ച ചെയ്യുമ്പോള്‍  എല്ലാവരും പറയാറുണ്ട്. ഭര്‍ത്താവിന്‍റെ അടി സഹിക്കാന്‍ വയ്യെന്നതു പോലെയുള്ള ദയനീയമായ പെണ്‍ പരാതികളെ  പോലും  ഒരു സ്പെഷ്യല്‍  മസാല ദോശ കൊണ്ട്  പരിഹരിക്കാനാവുമെന്ന് കരുതുന്ന ന്യായാധിപന്മാരുള്ള  നാട്ടില്‍ സ്ത്രീകള്‍ക്ക് എന്ത് നീതിയാണ് നിയമമറിഞ്ഞതു കൊണ്ട് ലഭ്യമാവുക?

    

നമ്മുടെ പെണ്‍കുട്ടികളെ ആത്മവിശ്വാസമുള്ളവരായി  വളര്‍ത്തുകയും, വേദനകളിലും ദുരിതങ്ങളിലും അവരെ ഒറ്റപ്പെടുത്താതിരിക്കാന്‍ മാതാപിതാക്കന്മാര്‍  നിരന്തരമായി പരിശ്രമിക്കുകയും വേണം. അതോടൊപ്പം  പെണ്‍കുട്ടികളുമായി അന്തസ്സുറ്റ സൌഹൃദവും സ്നേഹബന്ധവും വളര്‍ത്തിയെടുക്കാന്‍ പ്രാപ്തിയുള്ളവരാക്കി ആണ്‍കുട്ടികളെ വളര്‍ത്തുവാനും നമ്മള്‍ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുണ്ട്. പരസ്പരമുള്ള അവസാനമില്ലാത്ത പഴിചാരലുകള്‍ ഒരിക്കലും പ്രശ്ന പരിഹാരത്തിനുതകുകയില്ല. അടിയും തൊഴിയും ചവിട്ടും  അത് കൊള്ളുന്നവരുടെയും കൊടുക്കുന്നവരുടേയും മാത്രം പ്രശ്നമല്ല.   അടിയോ തൊഴിയോ ചവിട്ടോ കൊള്ളാത്തവരും   അടിക്കുകയോ തൊഴിക്കുകയോ  ചവിട്ടുകയോ ചെയ്യാത്തവരും  കൂടി ഉള്‍പ്പെടുന്ന മൊത്തം സമൂഹത്തിന്‍റെ പ്രശ്നമാണ് . ഈ സത്യം നമ്മള്‍ തിരിച്ചറിയണം.  

അടിക്കുകയും തൊഴിക്കുകയും ചവിട്ടുകയും ചെയ്യുന്ന പുരുഷനെ ഉപേക്ഷിക്കാനുള്ള ധൈര്യവും  അതിനുള്ള അവസരവും    അടുത്ത തലമുറയിലെ സ്ത്രീകള്‍ക്കെങ്കിലും ഉണ്ടാകട്ടെ.