ഇനിയും ഇനിയും കടം തരുന്നവരും .... പിന്നെയും പിന്നെയും കടം വാങ്ങുന്നവരും

( കുടുംബമാധ്യമത്തിലെ സ്വകാര്യത്തില്‍ 2012 സെപ്തംബര്‍ 7 നു  പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്. )

വന്‍  നഗരങ്ങളില്‍ പാര്‍ക്കുമ്പോള്‍ കൊടും  ദാരിദ്ര്യത്തിന്‍റെ കാണാപ്പുറങ്ങള്‍ മാത്രമല്ല, മുന്നിലെത്തുക. ആഡംബരത്തിന്‍റെ സീമാതീതമായ പ്രദര്‍ശനങ്ങളും അനിര്‍വചനീയമായ വര്‍ണപ്പകിട്ടോടെ കണ്മുന്നില്‍ വിടരും, പണമെന്നത്  ഇത്ര  മേല്‍ സുലഭമായ, അതുകൊണ്ട് തന്നെ നേടുവാന്‍ നന്നേ എളുപ്പമായ ഒന്നാണോ  എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന മട്ടില്‍....  വീതിയേറിയ രാജകീയമായ റോഡുകള്‍  നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന വലിയ ആഡംബര കാറുകളും അംബരചുംബികളായ കെട്ടിടങ്ങളും അതിഗംഭീരങ്ങളായ വ്യാപാരസമുച്ചയങ്ങളും പടുകൂറ്റന്‍  വാസസ്ഥലങ്ങളും  തിരക്കിട്ടോടുന്ന മനുഷ്യരും നമ്മുടെ രാജ്യത്തിന്‍റെ കണ്ണഞ്ചിക്കുന്ന മുഖചിത്രമാണ്. 

മുഖചിത്രം മാത്രം നോക്കി പുസ്തകത്തെ നമ്മള്‍ വിലയിരുത്തുകയാണെങ്കില്‍  കോടിക്കണക്കിനു മനുഷ്യരുള്ള ഈ രാജ്യത്തെക്കുറിച്ച് അലോസരപ്പെടുവാനോ ഉല്‍ക്കണ്ഠപ്പെടുവാനോ ആധി പിടിയ്ക്കുവാനോ യാതൊന്നുമില്ലെന്ന് വിചാരിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. നമ്മള്‍ പുരോഗതിയില്‍ നിന്ന് പുരോഗതിയിലേക്ക് കുതിച്ചു ചാടുകയാണെന്നും കരുതാം.  അടുത്ത ഭാവിയില്‍ സൂപ്പര്‍ പവര്‍ ആകുമെന്നും  നമ്മള്‍ ഭാരതീയരുടെ വിരല്‍ച്ചൂണ്ടലിനനുസരിച്ച്  “ ചാടിക്കളിക്കടാ കൊച്ചുരാമാ “ എന്ന മട്ടില്‍ ലോകം ചൊല്‍പ്പടിയിലാവുമെന്നും വിശ്വസിക്കാം. യഥാര്‍ഥത്തില്‍ അങ്ങനെ നമ്മെ വിശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ ആവശ്യമായ കഠിന പ്രയത്നം ഭരണകര്‍ത്താക്കളും കൊടും പണക്കാരും മതങ്ങളും  പിന്നെ വ്യവസ്ഥിതിയും ഒത്തൊരുമിച്ച് നടത്തുന്നുമുണ്ട്.

സമ്പത്തിന്‍റെ ധാരാളിത്തവും കെട്ടുകാഴ്ചയാകുന്ന അതിന്‍റെ  അഴകും പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ച്   ഇല്ലാത്തവനെ കൊതിപ്പിച്ച്  കൊതിപ്പിച്ച് കഷ്ടത്തിലാക്കുന്ന സവിശേഷമായ ഒരു  രാജ്യതന്ത്രജ്ഞതയിലൂടെയാണു നാം ഇപ്പോള്‍ കടന്നു പോയിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ഒരാള്‍  പച്ച മാങ്ങ തിന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് കാണുന്നവര്‍ക്കൊക്കെ വായില്‍ വെള്ളമൂറുന്നതു പോലെ, അത്രമേല്‍   സ്വാഭാവികമായിട്ടുള്ളൊരു കെണി വെച്ച് പിടിക്കുകയാണെന്ന്  സാധാരണക്കാരായ നമ്മള്‍ പെട്ടെന്നൊന്നും   മനസ്സിലാക്കുകയില്ലെന്നതാണു  ഈ കൊതിപ്പിക്കല്‍  വിദ്യയുടെ സര്‍വതോമുഖമായ വിജയം. 

കുറച്ചു കാലം മുമ്പ് വരെ  കടം വാങ്ങി നമ്മള്‍ ഒരു  വീടു വെയ്ക്കുമായിരുന്നു. എന്നിട്ട് വര്‍ഷങ്ങളോളം, പലപ്പോഴും ജീവിതാന്ത്യം വരേയ്ക്കും  ആ കടം അടയ്ക്കാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടുമായിരുന്നു. ചില  ഗൃഹോപകരണങ്ങളും വളരെ ദുര്‍ലഭം ചിലപ്പോള്‍   വാഹനങ്ങളും  കടത്തില്‍ വാങ്ങുമായിരുന്നു. എങ്കിലും കടമുണ്ട്  എന്നു പുറമേ ആരെങ്കിലും അറിയുന്നത് വളരെ  മോശമായ , അപമാനകരമായ ഒരു കാര്യമായാണു കരുതപ്പെട്ടിരുന്നത്. കടക്കാരന്‍റെ അവസാനിക്കാത്ത ദൈന്യത്തെക്കുറിച്ച് നമുക്കെല്ലാവര്‍ക്കും ഉള്ളിലൊരു ധാരണയും വലിയ ഭീതിയുമുണ്ടായിരുന്നു.

ഇപ്പോള്‍ അങ്ങനെയാണോ?   

യാതൊരു   ധനവരുമാനവുമില്ലാത്ത ജോലികള്‍ മാത്രം ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ ചെയ്യുന്ന സാധാരണ  വീട്ടമ്മമാര്‍ക്കു പോലും മൊബൈല്‍ ഫോണുകളിലൂടെ കടം തരട്ടേ? ക്രെഡിറ്റ് കാര്‍ഡ് തരട്ടേ? എന്ന ചോദ്യങ്ങളും  ദാ, ആ കടയില്‍ ഈ ഓഫറുണ്ട്, ഇത്ര കിലോ പഴയ സാധനം കൊടുത്താല്‍ ഇന്ന പുതിയ സാധനം കിട്ടും, ആ ഹോട്ടലില്‍ കയറി  ബിരിയാണി കഴിച്ചാല്‍ ഇന്നയിടത്ത് ടൂര്‍ കൊണ്ടു പോകും എന്ന മട്ടിലുള്ള അറിയിപ്പുകളും  ഇപ്പോള്‍ സദാ ലഭ്യമാകാറുണ്ട്. വെറുതേയാണോ ‘ നിങ്ങള്‍  മാമുണ്ടാലും ഇല്ലെങ്കിലും കൊള്ളാം, അത് ഞങ്ങള്‍ക്കറിയണമെന്നില്ല.  എന്നാല്‍   എല്ലാവര്‍ക്കും നിശ്ചയമായും മൊബൈല്‍  തരാം, അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു കുടുംബത്തിനു ഒരു ടി വി തരാം ‘  എന്ന  ഭരണാധികാരികളുടെ വാഗ്ദാനമുണ്ടാകുന്നത്!  കുറച്ചു കാലം മുമ്പെന്ന  പോലെ നമ്മള്‍ വീട്ടില്‍ നിന്ന്  പണവും സഞ്ചിയും എടുത്ത് വസ്ത്രം മാറി, മുടിയും ചീകി പുറത്തേയ്ക്ക് ഇറങ്ങണമെന്നില്ല. പ്രലോഭിപ്പിക്കുന്ന വിപണിയുടെ മാസ്മരികലോകം  നമ്മള്‍ ഓരോരുത്തരുടേയും വീടിനുള്ളില്‍ തന്നെ സ്ഥിര താമസമാക്കിയിരിയ്ക്കുകയാണ്, മൊബൈല്‍ ഫോണിലൂടെ, ടി വി യിലൂടെ... തളര്‍ന്നു വീഴുവോളം  സാധനങ്ങള്‍ വാങ്ങിക്കൂട്ടാനും അവസാനമില്ലാതെ പണം ചെലവഴിയ്ക്കാനും നമ്മേ നിരന്തരം  ആഹ്വാനം ചെയ്തുകൊണ്ട് ..........

അടുത്ത ആളെപ്പോലെ അല്ലെങ്കില്‍ അടുത്ത  വീട്ടിലെപ്പോലെ  ആവാനാണോ നമ്മള്‍ കടം വാങ്ങിച്ചു പോകുന്നത്? ആയിരിക്കണം. നാലാളെപ്പോലെ ജീവിക്കാനാണല്ലോ എപ്പോഴും മനുഷ്യര്‍ക്ക് താല്‍പര്യം.   ഇക്കാര്യത്തില്‍   ആണും പെണ്ണും തമ്മില്‍ ഭേദമൊന്നുമില്ല. പൊതുവേ പുരുഷന്‍ കടം വാങ്ങുന്നത് മദ്യപനല്ലെങ്കില്‍ തീര്‍ച്ചയായും സ്ത്രീയുടെ പ്രേരണകൊണ്ടാണെന്ന് നമുക്കൊരു ഉരുക്കുറപ്പുണ്ട്.  ആഡംബരം  കാണിക്കുവാന്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് സ്ത്രീകളാണെന്നതാണ്  ആ ഉറപ്പിന്‍റെ ഏറ്റവും വലിയ സാമൂഹിക വിശ്വാസം. പാര്‍ക്കുന്ന വീടായാലും  ധരിക്കുന്ന സ്വര്‍ണമായാലും സഞ്ചരിക്കുന്ന വാഹനമായാലും വില കൂടിയ ഇലക്ട്റോണിക്സ്  ഉല്‍പന്നങ്ങളായാലും സ്വത്ത് എന്ന നിലയില്‍ ഇപ്പറഞ്ഞതിന്‍റെയൊക്കെ ആത്യന്തികമായ  ഉടമസ്ഥനാകുന്നത് എന്നും പുരുഷനാണെങ്കിലും അവയിന്മേലുള്ള അടങ്ങാത്ത ആശ  എല്ലായ്പോഴും പെണ്ണിനാണ് എന്നാണ് വിശ്വസിക്കപ്പെട്ടു പോരുന്നത്. ആഡംബരമരുതെന്ന് സ്ത്രീകളെ എല്ലാവരും  തരം കിട്ടുമ്പോഴെല്ലാം ഉപദേശിക്കാറുമുണ്ട്.

കാര്യങ്ങള്‍ അങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും  ഉത്തരവാദിത്തമുള്ള മനുഷ്യരെന്ന നിലയില്‍ പ്രത്യേകിച്ച് അടുത്ത തലമുറയോട്  അധികം പരിഗണന പുലര്‍ത്തുന്നവരെന്ന നിലയില്‍ സ്ത്രീകള്‍ക്ക് ചില  അധികച്ചുമതലകളുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് ചിലപ്പോഴൊക്കെ തോന്നിയിട്ടുണ്ട്.  എന്നില്‍ ആ തോന്നല്‍ പെരുകി വരാന്‍ അടുത്ത്  കാണാനിടയായ  ഈ കാഴ്ചയും ഒരു  കാരണമായി എന്നും വേണമെങ്കില്‍ പറയാം. 

ഒറ്റമുറി വീട്ടിലെ ഏറ്റവും വലിയ ആഡംബരമായിരുന്നു ആ കൊച്ചു ടി വി.  കുട്ടികള്‍ വായും തുറന്ന് ടി വി കണ്ടിരിക്കുന്നത് വഴിയിലൂടെ പോവുമ്പോള്‍ കാണാന്‍ പറ്റുമായിരുന്നു. അതാണ് ഒരു ദിവസം വൈകുന്നേരം അലമുറക്കരച്ചിലിന്‍റെ അകമ്പടിയോടെ, കടം ഒടുക്കിത്തീര്‍ക്കാനാവത്തതുകൊണ്ട് ബലമായി എടുത്തുകൊണ്ടു പോകപ്പെട്ടത്. കുട്ടികള്‍ക്കായിരുന്നു താങ്ങാനാവാത്ത വിങ്ങിപ്പൊട്ടുന്ന  സങ്കടം.  കഴിവുകെട്ട ആരോഗ്യം നശിച്ച ഒരു നായ  സ്വന്തം വാല്‍ കാലുകള്‍ക്കിടയില്‍ തിരുകി  പതുങ്ങിയിരിക്കുമ്പോലെ ആ വീട്ടിലെ ഗൃഹനാഥന്‍, ചുരുങ്ങിച്ചെറുതായി  തലയും കുമ്പിട്ട് നിശ്ബദനായിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അപ്പോഴാണു മെലിഞ്ഞു ഒട്ടിയ ദേഹവുമായി അവള്‍ വന്നത്. കുട്ടികളുടെ അമ്മ. അലമുറയിടുന്ന കുട്ടികളോട്   ആ  ടി  വി ഒരു   അത്യാവശ്യമല്ല എന്ന് അപാരമായ മന:സ്സാന്നിധ്യത്തോടെ, ഒരു  തുള്ളി കണ്ണീര്‍ പൊഴിക്കാതെ  അവള്‍ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കി.  കരച്ചില്‍ നിറുത്തിയ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക് പൊതിഞ്ഞുകൊണ്ടു വന്നിരുന്ന അപ്പമോ മറ്റോ വളരെ സ്നേഹത്തോടെ അവള്‍ വിളമ്പിക്കൊടുക്കുന്നതും  ഭര്‍ത്താവ് അവളെ നോക്കി തീവ്രമായ സ്നേഹത്തോടെ പുഞ്ചിരിക്കുന്നതും ആ സന്ധ്യാ പ്രകാശത്തില്‍ അപ്പോളുദിച്ച ചന്ദ്രനെ കാണുമ്പോലെ മനോഹരമായ ഒരു ദൃശ്യമായിരുന്നു.

അത്യാവശ്യങ്ങളും ആവശ്യങ്ങളും അനാവശ്യങ്ങളും തമ്മിലുള്ള അതിര്‍  വരമ്പ്  മനസ്സിലാക്കാനും അതിലുറച്ചു നില്‍ക്കാനും നമുക്ക് സാധിക്കണം.  അതിന് അതി കഠിനമായ  ഇച്ഛാശക്തി ആവശ്യമാണ്. നിര്‍ഭാഗ്യവശാല്‍ ആ ഇച്ഛാശക്തി വളര്‍ത്തുന്നതിനു പകരം ആകാവുന്ന  മാര്‍ഗങ്ങളെല്ലാം ഉപയോഗിച്ച്  കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍  പ്രലോഭനങ്ങളില്‍ കുടുക്കി നമ്മെ മയക്കിക്കിടത്തുവാന്‍ എല്ലാവരും മല്‍സരിച്ചു പരിശ്രമിക്കുന്നു. കാരണം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള  ജനതയെ  കൊടും പണക്കാരനും  തീവ്ര അധികാരവും വികല  മതബോധവും ഇവയെല്ലാം ഒത്തുചേര്‍ന്ന് സംരക്ഷിക്കുന്ന നമ്മുടെ വ്യവസ്ഥിതിയും ഒരു പോലെ ഭയപ്പെടുന്നു. ആ  ജനത എവിടെയുമുണ്ടാകാതിരിക്കാന്‍ ആവുന്നതെല്ലാം ചെയ്യുന്നു. 

വിത്തും വളവും കാര്‍ഷികോപകരണങ്ങളും തൊട്ട്  റോക്കറ്റ് വരെ, സോപ്പു തൊട്ട് സോഷ്യലിസം വരെ എന്തും കടത്തിനു കിട്ടുമെന്നാണ് നമ്മോട് എല്ലാവരും എപ്പോഴും പറയുന്നത്. നമ്മുടെ ഏറ്റവും പുതിയ സെന്‍സെസ് റിപ്പോര്‍ട്ട് അനുസരിച്ച് ഗ്രാമങ്ങളില്‍ ആള്‍ത്താമസം  കുറയുകയും നഗരങ്ങളില്‍ അത് ക്രമാതീതമായി വര്‍ദ്ധിക്കുകയുമാണത്രെ. കടം വാങ്ങി കൃഷി ചെയ്ത്, കൈയില്‍   ഒന്നുമില്ലാതായ പാവപ്പെട്ട മനുഷ്യര്‍ ജീവിത മാര്‍ഗം തേടി നഗരങ്ങളിലേക്ക് പലായനം ചെയ്യുകയാണ്. ഇടത്തരം നാഗരികര്‍ കൂടുതല്‍ മുന്തിയ നാഗരികരാകാന്‍ കടം വാങ്ങുന്നു. മുന്തിയ നാഗരികര്‍  അതിലും കൂടുതല്‍ മുന്തിയ നാഗരികരാകാന്‍.....

നമ്മള്‍ ആര്‍ക്കെല്ലാമോ വേണ്ടി കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ ദരിദ്രരാക്കപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കടക്കെണിയില്‍ കുടുങ്ങി വീര്‍പ്പു മുട്ടുന്ന ഒരു ജനതയായി നാം മാറുകയാണ്. നമ്മുടെ രാജ്യം നമുക്കോരോരുത്തര്‍ക്കും തലയെണ്ണി കടപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത് മുപ്പത്തിമൂവായിരം രൂപയാണെന്ന്  ഇക്കഴിഞ്ഞ മേയ് മാസത്തില്‍ സര്‍ക്കാര്‍ പത്രക്കുറിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. മറ്റൊന്നിലും ഇല്ലെങ്കിലും വീട്ടിത്തീര്‍ക്കാനുള്ള കടത്തില്‍ നമുക്ക് സമത്വം  ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു. 

കടം, കടം സര്‍വത്ര കടം ..... നമ്മുടെ വീടുകളിലും   മഹത്തായ നമ്മുടെ രാജ്യത്തിലും...