കൂട്ടിരിപ്പുകാരുടെ വിചാരങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം ....

 ( കുടുംബമാധ്യമത്തിലെ സ്വകാര്യത്തില്‍ 2012 ഡിസംബര്‍ 14   നു  പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്. )

കേരളത്തിനകത്ത്  ചെയ്യുന്ന ഏതൊരു യാത്രയിലും,  പ്രധാനപ്പെട്ട റോഡുകളിലൊക്കെ  വലിയ അക്ഷരങ്ങളില്‍ എഴുതി വെച്ചിട്ടുള്ള, ഒരു വിജ്ഞാപനം  തീര്‍ച്ചയായും നമ്മുടെ കണ്ണില്‍ പെടാതിരിക്കില്ല.   ഏകദേശം അഞ്ഞൂറോളം വരുന്ന ചെറുതും വലുതുമായ ഏജന്‍സികളുടേതാണ് ഈ പരസ്യം.  ‘ വീട്ടുജോലിക്കും ആശുപത്രി കൂട്ടിരിപ്പിനും പ്രസവ ശുശ്രൂഷക്കും സമീപിക്കുക’ . പിന്നെ താഴെ കുറച്ചു കൂടി  ചെറിയ അക്ഷരത്തില്‍ എഴുതിയിട്ടുണ്ടാവും. ‘സ്ത്രീകള്‍ക്ക്  മുന്‍ഗണന’ . ശരിയാണ്. വീട്ടു ജോലികളും പ്രസവ ശുശ്രൂഷയും  സ്ത്രീകളുടെയാണ്. പുരുഷന്മാര്‍ വീടിന്‍റെ സകല സുഖസൌകര്യങ്ങളുടേയും സിംഹഭാഗവും ആസ്വദിക്കുകയാണു  വേണ്ടതെന്നും  വീട്ടുജോലികള്‍ സ്ത്രീകള്‍ മാത്രമാണു ചെയ്യേണ്ടതെന്നും  സമൂഹത്തിലെ ഭൂരിഭാഗവും  ഇന്നും  ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്നു. ഗര്‍ഭം ധരിപ്പിക്കുന്ന ഒരു  കാര്യമൊഴിച്ചാല്‍ ഗര്‍ഭം ചുമക്കലും  പ്രസവവും അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട എല്ലാ കാര്യങ്ങളും സ്ത്രീകളുടേതാണല്ലോ. അതുകൊണ്ട് പ്രസവ ശുശ്രൂഷയുടേതായ ജോലികളും സ്ത്രീകളുടേതു മാത്രമാണ്. ബാക്കിയുള്ളത് ആശുപത്രി  കൂട്ടിരിപ്പാണ്.   നഴ്സിന്‍റെ ജോലി ഏകദേശം  സ്ത്രീകള്‍ക്കായി തന്നെ  നീക്കിവെച്ചതു പോലെയായതുകൊണ്ട് ആശുപത്രിയില്‍ കൂട്ടിരിക്കുന്ന, അല്ലെങ്കില്‍ ബൈസ്റ്റാന്‍ഡര്‍ ആയിരിക്കുന്ന ജോലിയും ഒരു വലിയ  ശതമാനത്തോളം സ്ത്രീകളുടേതായിത്തീരുന്നു.  നേരത്തെ പറഞ്ഞ അഞ്ഞൂറോളം ഏജന്‍സികളില്‍  ഇരുനൂറ്റമ്പതോളം ഏജന്‍സികള്‍ ബൈസ്റ്റാന്‍ഡേര്‍സിനെ മാത്രം നല്‍കുന്നതിലാണ് ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതത്രെ. അവരുടെ പക്കല്‍ ഏകദേശം അയ്യായിരത്തോളം കൂട്ടിരിപ്പുകാര്‍ ഉണ്ടെന്നാണു കണക്കുകള്‍ പറയുന്നത്.

നമ്മൂടെ നാട്ടില്‍ അറുപതു വയസ്സു കഴിഞ്ഞവര്‍  ജനസംഖ്യയുടെ പതിനഞ്ചു ശതമാനം വരും. ഇവരില്‍ പലരും രോഗികളാണ്. ആശുപത്രികളില്‍ കൂട്ടിരിക്കുവാന്‍ ആരുമില്ലാത്തവരുമാണ്. ചിലപ്പോള്‍ മരുന്ന് എത്തിച്ചു കൊടുക്കാന്‍ പോലും ആരുമില്ലാതെ കഷ്ടപ്പെടേണ്ടി വരുന്നവരാണ്.  മക്കള്‍  വിദേശങ്ങളിലോ ദൂരദേശങ്ങളിലോ ജോലി ചെയ്യുന്നവരായിരിക്കും. ബന്ധുക്കള്‍ക്ക് അവരവരുടെതായ പലതരം തിരക്കുകള്‍ കാണും. ചില വൃദ്ധജനങ്ങള്‍  സ്വന്തം ഭവനങ്ങളില്‍ തികച്ചും ഏകാകികളുമാവാറുണ്ട്. അതുകൊണ്ട്  തന്നെ  കൂട്ടിരിപ്പുകാരെ നല്‍കുന്ന ഏജന്‍സികള്‍  വാര്‍ദ്ധക്യകാലത്ത് പലര്‍ക്കും വലിയ സഹായമായിത്തീരുന്നു. അതു പോലെ നാട്ടില്‍ തന്നെ  ജോലിക്കാരായ ഭാര്യാഭര്‍ത്താക്കന്മാര്‍ക്കും  ഈ കൂട്ടിരിപ്പുകാര്‍, മാതാപിതാക്കന്മാരെ ശുശ്രൂഷിക്കാനുള്ള ഒരു  ആശ്വാസവും  അത്താണിയുമാകുന്നുണ്ട്.

ഇരുപത്തിരണ്ട് ലക്ഷത്തിലധികം കേരളീയര്‍ വിവിധ വിദേശരാജ്യങ്ങളിലും ഏകദേശം  പത്തു ലക്ഷത്തോളം മലയാളികള്‍  ഇന്ത്യയിലെ മറ്റു സംസ്ഥാനങ്ങളിലും ജോലി ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്ന്  തിരുവനന്തപുരത്തെ സെന്‍റര്‍ ഫോര്‍ ഡെവലപ്മെന്‍റ് സ്റ്റഡീസിന്‍റെ പഠനം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. ഇവരുടെ  നാട്ടിലുള്ള കുടുംബാംഗങ്ങളില്‍ പലര്‍ക്കും  പ്രൊഫഷണല്‍ ബൈസ്റ്റാന്‍ഡേര്‍സിന്‍റെ സാന്നിധ്യം വേണ്ടി വരാറുണ്ട്. ഈ കൂട്ടിരിപ്പുകാര്‍ ആശുപത്രി ആവശ്യങ്ങളും മരുന്നു വാങ്ങലും രോഗിയുടെ പരിചരണവും പലപ്പോഴും മാനസികമായ പിന്തുണയും പൂര്‍ണമായ  അര്‍ഥത്തില്‍ നിവര്‍ത്തിക്കുന്നവരാണ്.

സാധാരണക്കാരന്‍ ആശ്രയിക്കുന്ന സര്‍ക്കാര്‍ ആശുപത്രി മുതല്‍ കൊടുംപണക്കാരന്‍റെ സെവന്‍ സ്റ്റാര്‍ ആശുപത്രി വരെയും അധികം കൂട്ടിരിപ്പുകാരും  സ്ത്രീകളാണ്.  പുരുഷന്മാര്‍  തന്നെ കൂട്ടിരിപ്പുകാരാവണം എന്ന് നിയമം നിര്‍ബന്ധമായും അനുശാസിക്കുന്ന മെയില്‍  വാര്‍ഡുകളില്‍ സ്ത്രീകള്‍ സ്വാഗതം ചെയ്യപ്പെടുന്നില്ല. അതുപോലെ മാനസിക പ്രശ്നങ്ങളുള്ള  പുരുഷന്മാരുടെ കൂട്ടിരിപ്പിനും പുരുഷ സാന്നിധ്യം നിര്‍ബന്ധമാണ് .   ബാക്കി എല്ലായിടത്തും  സ്ത്രീകള്‍ തന്നെയാണ് ഭൂരിപക്ഷം. രോഗി പുരുഷനായാലും സ്ത്രീയായാലും കുട്ടിയായാലും ഇക്കാര്യത്തില്‍ വലിയ  ഭേദമില്ല.

കേരള സോഷ്യല്‍ സെക്യൂരിറ്റി മിഷന്‍റെ ഒരു പഠനത്തില്‍ പുരുഷന്മാരായ കൂട്ടിരിപ്പുകാരില്‍ ഏകദേശം നാല്‍പത്താറു ശതമാനം പേരും  ചെയ്യുന്ന ജോലിയില്‍ അല്‍പം പോലും  ആത്മാര്‍ഥത കാണിക്കാത്തവരാണെന്ന് കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. തിരുവനന്തപുരത്തെ വിവിധ ആശുപത്രികളില്‍ നടന്ന പഠനത്തിലായിരുന്നു ഈ വെളിപ്പെടുത്തല്‍. മദ്യപാനവും പുകവലിയും സിനിമാ തിയേറ്ററുകളുമായി  പുരുഷന്മാര്‍ കൂട്ടിരിപ്പിനെ പരിവര്‍ത്തിപ്പിക്കുകയാണത്രെ! പലരും ടോയ് ലറ്റുകളെ ബാറുകളായും മാറ്റുന്നുണ്ട്. അവിടെ ഗ്ലാസ് മേറ്റുകള്‍  പല റൌണ്ട്  ചിയേഴ്സ്  ഗെയിം കളിക്കുന്നു.  അവരുടെ  ശ്രദ്ധയും പരിഗണനയും ശുശ്രൂഷയും കാത്ത് കിടക്കുന്ന രോഗികളെ ദൈവം നോക്കിക്കൊള്ളുമെന്ന്  അവരെപ്പോലെ രോഗികളും നമ്മളുള്‍പ്പെടുന്ന സമൂഹവും  ആശ്വാസത്തോടെ വിശ്വസിക്കുന്നു!  സ്വന്തം ചുമതലകളൊന്നും ശരിയായി  നിര്‍വഹിക്കാത്തവരും അന്യരെ ചൂഷണം ചെയ്യുന്നവരുമായ  മനുഷ്യരുടെ വിചിത്രമായ  പ്രവൃത്തികള്‍ക്കനുസരിച്ചാണല്ലോ പലപ്പോഴും ദൈവത്തിനു  ഈ മഹാപ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ സകല ഭാരവും ഏല്‍ക്കേണ്ടി വരാറുള്ളത്. 

സ്ത്രീ കൂട്ടിരിപ്പുകാരില്‍  ഒരു ശതമാനം പേര്‍ പോലും ഇമ്മാതിരി പരിതസ്ഥിതിയില്‍  ഇല്ലാതിരുന്നിട്ടും അവരുടെ അദ്ധ്വാനം വേണ്ട രീതിയില്‍ പരിഗണിക്കപ്പെടുകയോ  അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. രോഗിയെ ആരോഗ്യമുള്ളവരാക്കി മാറ്റിത്തീര്‍ക്കുന്നതില്‍ ഈ സ്ത്രീകള്‍ വഹിക്കുന്ന പങ്ക് പലപ്പോഴും ആരുടേയും കണ്ണില്‍ പെടാറില്ല. ആശുപത്രിയുടെയും ഡോക്ടറുടേയും കഴിവായും ദൈവകാരുണ്യമായും മാത്രം രോഗവിമുക്തി വാഴ്ത്തപ്പെടുമ്പോള്‍,  സമയത്തിനു ഉണ്ണാതെയും ഉറങ്ങാതെയും രോഗിയെ ശുശ്രൂഷിച്ചവരെ  എല്ലാവരും സൌകര്യപൂര്‍വം  മറന്നു കളയുന്നു. രോഗിയുടെ  കഫവും ഛര്‍ദ്ദിയും രക്തവും മലവും മൂത്രവും  പോലെ പൊതുവേ എല്ലാവര്‍ക്കും  അറപ്പു തോന്നുന്നവയെ    കൂട്ടിരിപ്പുകാര്‍ വൃത്തിയാക്കുന്നത് നമ്മള്‍ കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കുന്നു.  അവര്‍ വീട്ടുകാരോ  ബന്ധുക്കളോ ആണെങ്കില്‍ ‘ സ്വന്തം വീട്ടുകാര്‍ക്ക് വേണ്ടിയല്ലേ, ബന്ധുക്കള്‍ക്ക്  വേണ്ടിയല്ലേ’ എന്നോ  ഏജന്‍സികളില്‍ നിന്നു വന്നവരാണെങ്കില്‍  ‘ചുമ്മാതൊന്നുമല്ലല്ലോ പച്ച നോട്ട് ചുളചുളയായിട്ട് എണ്ണിക്കൊടുത്തിട്ടല്ലേ’ എന്നോ  ഉള്ള ന്യായീകരണങ്ങള്‍ നിരത്തി അവരുടെ എല്ലാ അദ്ധ്വാനത്തെയും നമ്മള്‍ അതീവ  നിസ്സാരമാക്കി തള്ളിക്കളയുന്നു.

കൂട്ടിരിപ്പിനു വരുന്ന സ്ത്രീകളില്‍ തൊണ്ണൂറു ശതമാനം പേരും അനവധി പ്രയാസങ്ങളുടെ മധ്യത്തിലാണ് രോഗിയെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നത്. പുറംലോകം സ്ത്രീകളുടെ ജീവിതത്തില്‍  തുറിച്ചുനോട്ടങ്ങളായും അശ്ലീലാംഗ്യങ്ങളായും  പലതരം ലൈംഗിക അതിക്രമങ്ങളായും സ്വകാര്യതയില്ലായ്മയായും അരക്ഷിതത്വത്തിന്‍റെ ഭീഷണിയായും  സദാചാര നിര്‍ദ്ദേശങ്ങളായും എങ്ങനെയെല്ലാം ഇടപെടാറുണ്ടോ അതെല്ലാം കൂട്ടിരിപ്പു ലോകത്തിലും സ്ത്രീകള്‍ക്ക് നേരിടേണ്ടി വരാറുണ്ട്. ലഹരിക്കടിമപ്പെട്ട പുരുഷ കൂട്ടിരിപ്പുകാരുള്ള ആശുപത്രികളില്‍ വെളിച്ചം മങ്ങിയ  ഇടനാഴികളും, വാതില്‍ കൊളുത്തുകളില്ലാത്ത കുളിമുറികളും ആളൊഴിഞ്ഞ കോണിച്ചുവടുകളും സ്ത്രീകളെ പേടിസ്വപ്നം കാണിക്കുന്നു.  രോഗികളെ സന്ദര്‍ശിക്കാനെത്തുന്നവരും ആശുപത്രി ജീവനക്കാരും പലപ്പോഴും നിയമപാലകരും ആയിരിക്കും  ഈ പേടിസ്വപ്നങ്ങളിലെ പ്രധാന കഥാപാത്രങ്ങള്‍.

കൂട്ടിരിപ്പുകാര്‍ക്ക്  വിവിധ രോഗങ്ങള്‍ പകരാനുള്ള സാധ്യതയേയും നമ്മള്‍ ഒട്ടും ഗൌരവമായി കാണാറില്ല. രോഗങ്ങളെ പ്രതിരോധിക്കാനാവശ്യമായ മരുന്നുകളോ കുത്തിവെപ്പുകളോ നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ പോലുമോ  നല്‍കാന്‍ ആരും  മനസ്സു  വെയ്ക്കാറില്ല.  രോഗിയെ വന്നു കണ്ടു എന്നു വരുത്തിത്തീര്‍ക്കാന്‍ അഞ്ചു മിനിറ്റ് നേരത്തേക്കായി എത്തുന്ന സന്ദര്‍ശകരും,  രോഗിയുടെ ബുദ്ധിമുട്ട്  മനസ്സിലാക്കാതെ മണിക്കൂറുകളോളം സംസാരിച്ചിരിക്കുന്ന സന്ദര്‍ശകരും ഒരിക്കലും അറിയാതെ പോകുന്ന ഒരു അവസ്ഥയാണ് കൂട്ടിരിപ്പുകാരുടേത്.  രോഗി ഉറങ്ങുകയാണെങ്കില്‍ പോലും  ആവശ്യത്തിനു വിശ്രമമെടുക്കാനോ  വേണ്ടത്ര ഭക്ഷണം കഴിക്കാനോ സാധിക്കാത്ത വിധത്തില്‍ കൂട്ടിരിപ്പുകാരെ പ്രയാസത്തിലാക്കുന്ന സന്ദര്‍ശകരുണ്ട്.  കൂട്ടിരിപ്പുകാര്‍ സ്ത്രീകളാവുമ്പോള്‍  പ്രത്യേകിച്ചും....

വീട്ടുകാരും ബന്ധുക്കളുമായ കൂട്ടിരിപ്പുകാര്‍ സഹിക്കുന്ന മാനസിക പീഡനവും വളരെ വലുതാണ്. പ്രിയപ്പെട്ടവര്‍ രോഗികളായതിന്‍റെ വിഷമം,  അസുഖം മാറുകയില്ലേ എന്ന ആധി, സ്വന്തം  ദിനചര്യകളില്‍ വരുന്ന വലിയ മാറ്റം,  പ്രായലിംഗഭേദമില്ലാതെ രോഗികള്‍ സാധാരണയായി  കാണിക്കുന്ന വാശിയും വഴക്കും, സ്ത്രീകളായ കൂട്ടിരിപ്പുകാരോട് രോഗിയുടെ  അസുഖ വിവരങ്ങള്‍ കൃത്യമായി പറയുവാന്‍ ഡോക്ടര്‍മാര്‍ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുന്ന മടി........ ഇങ്ങനെ അനവധി കാരണങ്ങള്‍ കൊണ്ട് കൂട്ടിരിപ്പുകാര്‍ വല്ലാത്ത മനപ്രയാസത്തിനടിമപ്പെടാറുണ്ട്.

ഇമ്മാതിരിയുള്ള എല്ലാ ബുദ്ധിമുട്ടുകള്‍ക്കും  വേദനകള്‍ക്കും ഇടയില്‍ നിന്നുകൊണ്ടാണ് കൂട്ടിരിപ്പുകാര്‍ പലപ്പോഴും രോഗികളെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നത്. അവരോട്  സ്നേഹവും ആദരവുമൊന്നും പ്രകടിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിലും അപമാനവും നിന്ദയും അവര്‍ക്ക് കൊടുക്കാതിരിക്കാനെങ്കിലും നമ്മള്‍ ശ്രദ്ധിക്കണം. ഇനിയുള്ള കാലത്ത് സ്വന്തബന്ധുക്കളേക്കാള്‍ പല ഏജന്‍സികള്‍ തരുന്ന കൂട്ടിരിപ്പുകാരെ ആശ്രയിക്കേണ്ടി വരുമെന്ന സത്യവും നമ്മള്‍  തിരിച്ചറിയേണ്ടതുണ്ട്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ അടുത്ത തലമുറയ്ക്ക്  മനുഷ്യര്‍ തമ്മില്‍ത്തമ്മില്‍  പാലിക്കേണ്ട സാമാന്യ  മര്യാദയുടെ  കൊച്ചുകൊച്ചു പാഠങ്ങളെങ്കിലും പകര്‍ന്നു കൊടുക്കുന്നതില്‍ നമ്മള്‍ മനസ്സു വെച്ചേ തീരൂ.