എണ്ണിയെണ്ണിക്കുറച്ചു കളഞ്ഞതെല്ലാം ...

( കുടുംബമാധ്യമത്തിലെ സ്വകാര്യത്തില്‍ 2013  ജൂലായ്  19   ന് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്.)

എല്ലാം ഒഴുകിയൊഴുകിപ്പോകുന്നത് കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് നമ്മള്‍. ചിലര്‍ ഒഴുക്കില്‍പ്പെട്ട് കൈയും കാലും ഇട്ടടിക്കുന്നു. ചിലര്‍ ഏതു നിമിഷവും ഇടിഞ്ഞു തകരാവുന്ന  കരയില്‍,   കാറ്റില്‍ പാറിപ്പോകാവുന്ന കരിയിലകളേയും, മഴയത്ത് അലിഞ്ഞു പോകാവുന്ന മണ്‍കട്ടകളേയും,  മുറുക്കിപ്പിടിച്ച്  താനൊഴിച്ചുള്ള മുഴുവന്‍ ലോകത്തേയും കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നു. 

ഇത്ര ഭീകരമായ നാശം വിതച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടും മഴമേഘങ്ങള്‍ക്ക് മതി വന്നിട്ടില്ല. ഇപ്പോഴും സര്‍ക്കാര്‍ അപകട സൂചന നല്‍കിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ഇത്തവണ ഏകദേശം ഉത്തരേന്ത്യയിലാകമാനം എന്ന മട്ടിലാണ് മുന്നറിയിപ്പുകള്‍ നല്‍കുന്നത്. ഉത്തരാഖണ്ഡില്‍ ഇക്കഴിഞ്ഞ ഒരു മാസത്തിനുള്ളില്‍ ഒരു ലക്ഷത്തിലധികം പേരെയാണ് രക്ഷപ്പെടുത്തിയതെന്നും പതിനായിരം പേരോളം ആ  ഉരുള്‍പ്പൊട്ടലില്‍  മൃതിയടഞ്ഞുവെന്നും  ഇനി വരുന്ന ചില ദിവസങ്ങളിലും കനത്ത മഴ പെയ്യുമെന്നും സര്‍ക്കാര്‍  അറിയിക്കുന്നു. അനവധി കെട്ടിടങ്ങളും പാലങ്ങളും തകര്‍ന്നു തരിപ്പണമായി. ഉണ്ടായ സാമ്പത്തിക നഷ്ടം അതിഭീമമാണ്. കാര്യങ്ങള്‍  നേരയാകാനും ജനജീവിതം മെച്ചപ്പെടുവാനുമായി ലോകം മുഴുവനും തന്നെ  പല  സഹായ വാഗ്ദാനങ്ങളും നല്‍കിയിട്ടുണ്ട്.

1991ല്‍  ഉണ്ടായ ഭീകരമായ ഭൂമികുലുക്കത്തില്‍ ഉത്തരാഖണ്ഡ് കല്ലിന്മേല്‍  കല്ലില്ലാത്തവിധം തകര്‍ന്നടിഞ്ഞതായിരുന്നു. വളരെയേറെ ശ്രമപ്പെട്ടതിനു ശേഷമാണ് ഒന്നു നിവര്‍ന്നു നില്ക്കാന്‍  സാധിച്ചത്. ലോകമെമ്പാടുമുള്ള സുമനസ്സുകളുടെ പലതരത്തിലുള്ള സഹായങ്ങള്‍ അന്നുമുണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെ മെല്ലെ പിച്ചവെച്ച് നിവര്‍ന്നു  നിന്ന ഉത്തരാഖണ്ഡ് ഇപ്പോഴിതാ...  

കേന്ദ്രഗവണ്‍മെന്‍റിന്‍റെ കീഴിലുള്ള  ഭൌമശാസ്ത്ര വകുപ്പ്  അന്നു വളരെ വിശദമായി ഉറപ്പ് കുറഞ്ഞ ഗഡ് വാള്‍  മേഖലയെപ്പറ്റിയും  കൂടുതല്‍  ഉറപ്പുള്ള കുമായൂണ്‍  മേഖലയെപ്പറ്റിയും  പഠനം നടത്തിയിരുന്നു. എല്ലാ പഠനങ്ങളേയുമെന്ന പോലെ ഈ പഠനവും ഏതോ ഒരലമാരിയില്‍ ഒതുങ്ങി... അതിലെ ശുപാര്‍ശകള്‍ എല്ലാവരും സൌകര്യപൂര്‍വം  വിസ്മരിക്കുകയും ചെയ്തു. പ്രധാനപ്പെട്ട ദേശീയ വാര്‍ത്താ ചാനലുകളില്‍ ഇപ്പോള്‍  ഇതിനെക്കുറിച്ച്  കൂടുതല്‍  വിശദീകരണങ്ങള്‍  വരുന്നുണ്ട്.  സുരക്ഷാപ്രവര്‍ത്തനങ്ങളില്‍ വന്ന വീഴ്ചകള്‍ക്ക്  പുറമേ  എന്തുകൊണ്ട്  ഇത്ര വലിയ തോതില്‍ ഒരു  മഴമേഘ വിസ്ഫോടനവും അതിനെതുടര്‍ന്നുള്ള ഉരുള്‍പ്പൊട്ടലും  വരുന്നുവെന്ന് മുന്നറിയിപ്പ് നല്‍കാന്‍ ഗവണ്‍മെന്‍റിനു  സാധിക്കാതെ പോയി എന്ന് പൊതുവേ  എല്ലാവരും രോഷം കൊള്ളുന്നുണ്ട്.

 330  മെഗാവാട്ട് വൈദ്യുതി ഉല്‍പ്പാദനത്തിനു പറ്റുന്ന അളകനന്ദ ഹൈഡ്രോ പവര്‍  പ്രോജക്റ്റിന്‍റെ  പണികള്‍ക്കായി  ഹിമാലയന്‍ താഴ്വരയുടെ കാവല്‍ക്കാരിയായ  ധാരിദേവിയുടെ വിഗ്രഹം കൂടുതല്‍ ഉയരങ്ങളിലേക്ക്  മാറ്റി സ്ഥാപിച്ചതാണ് ഈ  ദുരന്തത്തിനു കാരണമെന്ന്  വിശ്വസിക്കാന്‍  പലരും ആഗ്രഹിക്കുന്നു.  അത് ജൂണ്‍ പതിനാറിനായിരുന്നു. കുറച്ചു മണിക്കൂറുകള്‍ക്കുള്ളില്‍  തന്നെ  പ്രളയമുണ്ടായത് ശിവകോപമായി  വ്യഖ്യാനിക്കപ്പെടുന്നു. ഗംഗ  മലിനമായതും കേദാര്‍നാഥ്  അമ്പലത്തിലെ പൂജാ സമയം ടൂര്‍  ഓപ്പറേറ്റര്‍മാരുടെ താല്‍പര്യത്തിനു  മാറ്റിക്കൊടുക്കുന്നതും ചെറുപ്പക്കാര്‍  കൂടുതലായി  തീര്‍ഥാടനത്തിനു വന്ന് അമ്പലപരിസരങ്ങള്‍  പല രീതിയില്‍ അശുദ്ധമാക്കുന്നതും ഈ ദുരന്തത്തിനു കാരണമായി  പറയുന്നുണ്ട്. അഭിഷേകം ചെയ്ത് അതിവേഗം കേദാര്‍നാഥ് അമ്പലത്തില്‍ പൂജ തുടങ്ങുകയാണ് വേണ്ടതെന്ന് വാദിക്കുന്നവരും ഏറെ.

വികസനവിരോധികള്‍ എന്ന ദുഷ്പേരു സമ്പാദിച്ചിട്ടുള്ള പരിസ്ഥിതിവാദികള്‍   ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചതൊന്നും  അന്നു മാത്രമല്ല ഇന്നും  ഇനി മേലിലും  നമ്മള്‍  ആരും ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ പോകുന്നില്ലെന്നുള്ളതുകൊണ്ട് എന്തു മുന്നറിയിപ്പ് എത്ര നേരത്തെ കൊടുത്താലും  പ്രയോജനമുണ്ടാവുമോ എന്നറിയില്ല. കാരണം ശാസ്ത്രീയത,  സാമാന്യ പരിസ്ഥിതി ജ്ഞാനം, പഠനം ഇതിലെല്ലാറ്റിലും മീതെ കെട്ടുകഥകളിലും വിശ്വാസങ്ങളിലും അഭിരമിക്കുന്ന  മനസ്സാണല്ലോ   മനുഷ്യരിലധികം  പേര്‍ക്കും ഉള്ളത്. ഒരു നിയന്ത്രണവുമില്ലാത്ത വന നശീകരണവും ലാഭം മാത്രം ലക്ഷ്യമിട്ടുള്ള കെട്ടിടനിര്‍മ്മിതികളും പാരിസ്ഥിതികമായി ദുര്‍ബലമായ  ഉത്തരാഖണ്ഡിനെ നാശത്തിലേക്ക് കൂപ്പുകുത്തിച്ചിട്ടുണ്ട്.  നദീ തീരങ്ങളില്‍ നൂറു മീറ്റര്‍ അകലത്തിലാവണം കെട്ടിടമെന്ന  നിയമനിര്‍മ്മാണം തെറ്റിച്ചുകൊണ്ട് അഞ്ചും ആറും പത്തും മീറ്റര്‍ അകലത്തില്‍ പല നിലകള്‍ കെട്ടിപ്പൊക്കിയിരുന്നു. ഹിമാനികള്‍ നമ്മുടെ എല്ലാ കണക്കു കൂട്ടലുകള്‍ക്കുമപ്പുറത്തു ഉരുകിയിളകി കുതിച്ചു പായുമെന്ന്  വേനല്‍ക്കാലത്ത് ജലം  കുറഞ്ഞ് കാണുന്ന  നദീ  തടങ്ങളില്‍  നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ നമ്മള്‍  ഓര്‍മ്മിച്ചില്ല. അല്ലെങ്കില്‍ ധന ലാഭത്തിലുള്ള ആശ  നമ്മെ അതിനനുവദിച്ചില്ല. 

മരങ്ങള്‍ എന്തിനാണെന്ന്  നമുക്ക്   എപ്പോഴും സംശയമാണ്.... അതുകൊണ്ടാണ്  മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്ന  വന്മരം കണ്ടാല്‍ മറ്റൊരു  വഴിയുണ്ടോ എന്നാലോചിക്കാന്‍ പോലും  നില്‍ക്കാതെ, അതൊരു തടസ്സമാണെന്ന് തീര്‍ച്ചയാക്കി  ആ  മരം വെട്ടിക്കളയാന്‍  നമ്മള്‍  തുനിയുന്നത്. കുന്നുകളിടിച്ചു മണ്ണിനെ വിറ്റു കാശാക്കുമ്പോഴും കുന്നിന്‍റെ ആവശ്യമെന്ത്...  അത്  നമ്മുടെ വഴിയിലൊരു വലിയ  തടസ്സമല്ലേ എന്ന് മാത്രമാണ് നമ്മുടെ ചിന്ത.  ഒരു  കുളം, ഒരു  കിണര്‍, ഒരു താഴ്വാരം   ഒക്കെ  വഴിയിലെ  തടസ്സങ്ങളാണ്. എത്രയും പെട്ടെന്ന് അത്തരം തടസ്സങ്ങള്‍ നീക്കം ചെയ്യാനാണ്  നമുക്ക് ആഗ്രഹം. 

നമ്മുടെ  പശ്ചിമഘട്ട മലനിരകള്‍  മനുഷ്യന്‍റെ ഒടുങ്ങാത്ത ആര്‍ത്തിയില്‍ ഇപ്പോള്‍  പലയിടത്തും ഒരു നല്ല കഷണ്ടി മിനുക്കത്തെ   അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്നുവത്രേ. മലനിരകളിലെ  വൃക്ഷസമ്പത്ത്  വലിയ വലിയ ലോറികളില്‍ കാടിറങ്ങി. മലനിരകളിലെ മണ്ണിനെ വേരുകള്‍ കൊണ്ട് ആലിംഗനം ചെയ്ത് തടഞ്ഞു നിറുത്താന്‍  വെട്ടിമാറ്റപ്പെട്ട വൃക്ഷങ്ങള്‍ക്ക് കഴിയില്ലല്ലോ. തലയുയര്‍ത്തി  നിന്നിരുന്ന അനവധി   കുന്നുകള്‍  ചെമ്മണ്ണായി പൊടിഞ്ഞു തകര്‍ന്ന്   നഗരങ്ങളിലെ കറുത്ത  റോഡുകളെ ചുവപ്പിച്ചുകൊണ്ട് വിദൂരങ്ങളിലേക്ക് യാത്ര പോയി...കുഴിക്കപ്പെട്ട വയലുകളില്‍ ആദ്യം ലോറിക്കണക്കിനു  ഇഷ്ടികകള്‍ പഴുത്തു  വിളഞ്ഞു. പിന്നീട്   നികത്തപ്പെട്ട  വയലുകളില്‍   കോണ്‍ക്രീറ്റ് മന്ദിരങ്ങള്‍ പല നിലകളില്‍ പൂവിട്ടു.  ഇപ്പോള്‍ ഭൌമശാസ്ത്രജ്ഞരും കാലാവസ്ഥാവിദഗ്ധരും  പരിസ്ഥിതിവാദികളൂം താക്കീതു ചെയ്യുന്നുണ്ട്..   കേരളത്തിന്‍റെ  മലയോരപ്രദേശങ്ങളില്‍  താമസിക്കുന്നവര്‍ കരുതിയിരിക്കണമെന്ന്..   ഒരു മഴമേഘം  പൊട്ടിയുണ്ടാവുന്ന ഉരുള്‍പ്പൊട്ടല്‍ സഹിക്കാന്‍ കേവലം പതിനൊന്നു മുതല്‍ നൂറ്റി ഇരുപത്തൊന്നു കിലോമീറ്റര്‍ വരെ വിസ്തൃതിയില്‍ ഒരു റിബണ്‍ പോലെ കിടക്കുന്ന കേരളത്തിനു  സാധ്യമല്ലെന്ന് അറിയാന്‍ വലിയ പഠിപ്പൊന്നും വേണ്ട...  വെറും സാമാന്യജ്ഞാനം മാത്രം മതി. നിര്‍ഭാഗ്യവശാല്‍ ഈ സാമാന്യജ്ഞാനമാണല്ലോ മനുഷ്യരില്‍ ഏറ്റവും അപൂര്‍വമായത്..  അതുകൊണ്ട് നമുക്ക് സമാധാനിക്കാം മഴമേഘസ്ഫോടനമൊന്നും ഇവിടെങ്ങും വരികയില്ലന്നേയ്....  അത്  ഹിമാലയത്തിലൊക്കെയേ  വരികയുള്ളൂ. ഭൌമശാസ്ത്രജ്ഞന്മാര്‍ക്കും കാലാവസ്ഥാവിദഗ്ധര്‍ക്കും പരിസ്ഥിതിവാദികള്‍ക്കും ഒന്നും  വലിയ വിവരമില്ലെന്ന് നമുക്കറിയില്ലേ .... 

മനുഷ്യ മനസ്സിന്‍റെ  ഏറ്റവും വലിയ തന്ത്രങ്ങളിലൊന്ന്  മറ്റൊരാളുടെ  മറ്റൊരു  സ്ഥലത്തിന്‍റെ  വേദനകളെ കെട്ടുകഥകളായി  കാണാനുള്ള  കഴിവും അതുകൊണ്ട്  തന്നെ സ്വന്തം ആശകള്‍  മാത്രം പൂര്‍ത്തികരിക്കാനുള്ള  ഒടുങ്ങാത്ത ദാഹവുമാണ് ... ആ  ഒരു തന്ത്രം  മനുഷ്യനില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍  ഈ  ലോകം ഇങ്ങനെ  ആകുമായിരുന്നില്ല...