ച്ഛീ…ദേ, ഒരു പെൺകുഞ്ഞ്! കൊല്ല്…അതിനെ കൊല്ല്.

കുടുംബ മാധ്യമത്തിലെ സ്വകാര്യത്തിൽ( 2012 മെയ് 4 വെള്ളിയാഴ്ച) പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്.

കഴിഞ്ഞമാസമാണ്, ബാഗ്ലൂരിൽ അഫ്രീൻ എന്ന് പേരായ പിഞ്ചുകുഞ്ഞിനെ പിതാവ് തറയിലടിച്ചുകൊന്നുവെന്ന വാർത്ത വായിച്ച് ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയത്……

പെണ്ണാണെന്ന് തിരിച്ചറിയിയ്ക്കുന്നതെല്ലാം ഒരു മന്ത്രവടി ഉപയോഗിച്ച് മായിച്ച് കളയാൻ എന്തു വഴിയുണ്ടെന്ന് അഫ്രീൻ ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല. മൂന്നു മാസം മാത്രം പ്രായമുണ്ടായിരുന്ന ആ തലച്ചോറിന് അത്രയ്ക്കും അറിവുണ്ടാവാൻ വയ്യല്ലോ. ജനിപ്പിച്ചവൻ തന്നെ ആലോചിച്ച് പദ്ധതികൾ ഉണ്ടാക്കി ജീവനെടുക്കാൻ തുനിയുമെന്ന് …

 

അവളുടെ ചെറുപ്പക്കാരനായ പിതാവിന് ഭ്രാന്താവും എന്നും അല്ലെങ്കിൽ അയാൾ ലഹരിയ്ക്കടിമയായിരിയ്ക്കും എന്നും  വിചാരിയ്ക്കാൻ ഒരുപക്ഷെ, ആഗ്രഹിയ്ക്കാൻ  ആ വാർത്തയറിഞ്ഞതു മുതൽ എല്ലാവരും ഉൽക്കടമായി പരിശ്രമിയ്ക്കുകയായിരുന്നു. മാതൃത്വത്തിലും പിതൃത്വത്തിലുമുള്ള വിശ്വാസം മുറുക്കിപ്പിടിയ്ക്കാൻ വേണ്ടി…… ആ വിശ്വാസങ്ങളുടെ ബലത്തിൽ തുടർന്ന് ജീവിയ്ക്കാൻ വേണ്ടി…… പക്ഷെ, അയാൾക്ക് പെൺകുഞ്ഞിനോട് കടുത്ത വെറുപ്പായിരുന്നു, കുഞ്ഞിനെ വേണ്ടായിരുന്നു, ഇല്ലാതാക്കാൻ ജനിച്ച ദിവസം മുതൽ ക്രൂരമായ പല ശ്രമങ്ങളും നടത്തി വരികയായിരുന്നു എന്നു വെളിപ്പെട്ടപ്പോൾ…… ആ വെറുപ്പിന്റെ ആഴം എത്രയെന്ന് അളക്കാനാവാതെ തകർന്ന് ചിതറാൻ മാത്രമേ എല്ലാവർക്കും കഴിഞ്ഞുള്ളൂ. ആണിനെയും പെണ്ണിനെയും ജനിപ്പിയ്ക്കുന്നത് പുരുഷ ബീജം തന്നെയാണെന്ന ശാസ്ത്ര സത്യം ഈ ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ പോലും വേണ്ടത്ര മനസ്സിലാക്കപ്പെടാതെപോവുകയും അമ്മമാരും പെൺകുട്ടികളും അതിന്റെ പേരിൽ നരകയാതനകൾ സഹിയ്ക്കേണ്ടി വരികയുമാണല്ലോ എന്നോർത്ത് വേദനിയ്ക്കാൻ മാത്രമേ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.

ശാരീരികമായി സംഭവിച്ചു പോകുന്ന, അറിയാതെ പറ്റിപ്പോകുന്ന ഒരു അബദ്ധം മാത്രമാണോ ഒരു പെൺകുഞ്ഞിന്റെ അച്ഛനാവലും അമ്മയാവലും?ഏറ്റവും വേഗം തിരുത്തപ്പെടേണ്ട ഒരു തെറ്റ്? അതെ, എന്ന് തന്നെയാണ് കഴിഞ്ഞ ഇരുപതുകൊല്ലത്തെ കണക്കുകൾ നമ്മളോട് വിളിച്ച് പറയുന്നത്. ഈ കാലയളവിൽ മാത്രം നമ്മുടെ ഇന്ത്യാ മഹാരാജ്യത്ത് ഇല്ലാതാക്കപ്പെട്ട പെൺകുഞ്ഞുങ്ങൾ ഒരു കോടിയിലധികമാണ്. ഭ്രൂണമായും ജനിച്ചു കഴിഞ്ഞും അഞ്ചു വയസ്സിനകം തന്നെ ആർക്കും വേണ്ടാതായ പെൺകുഞ്ഞുങ്ങൾ……. പുതിയ സെൻസെസ് റിപ്പോർട്ട് പ്രകാരം ആയിരം ആൺകുട്ടികൾക്ക് ഇപ്പോൾ തൊള്ളായിരത്തിപ്പതിന്നാല് പെൺകുട്ടികൾ മാത്രമേയുള്ളൂ. ഇന്ത്യയിലെ എട്ടു സംസ്ഥാനങ്ങളിലെങ്കിലും അത് തൊള്ളായിരത്തിലും താഴെയുമാ‍ണ്. കഴിഞ്ഞ് അമ്പതു വർഷമായി പെൺകുട്ടികളുടെ എണ്ണം കുറച്ച് കുറച്ച് കൊണ്ടു വരുന്ന പ്രവണതയുണ്ടെങ്കിലും ഈ ഇരുപതു വർഷത്തിലാണ് ഇത്രയും രൂക്ഷമായ കുറവുണ്ടായിട്ടുള്ളത്. 2020 ആകുമ്പോഴേയ്ക്കും സ്ത്രീകളെ അപേക്ഷിച്ച് രണ്ടരക്കോടി പുരുഷന്മാർ ഇന്ത്യയിൽ അധികമായി ഉണ്ടായിരിയ്ക്കുമത്രെ!

“സ്ത്രീകൾ എണ്ണത്തിൽ കുറയുന്നത് വളരെ മോശപ്പെട്ട ഒരു കാര്യം തന്നെയാണ്, എങ്കിലും എനിയ്ക്ക് ആൺകുട്ടി മതി, നിങ്ങൾക്ക് വേണമെങ്കിൽ പെണ്ണാവാം“ എന്നാണ് എല്ലാവരുടേയും ഈ പ്രശ്നത്തിലുള്ള ചിന്താഗതി. “ഒരു കുഞ്ഞേയുള്ളൂ? അതും പെണ്ണ്! അയ്യോ! കഷ്ടമായി….“ എന്ന് തികച്ചും ആത്മാർഥമായി സഹതപിയ്ക്കുന്നവരുടെ എണ്ണം കൂടിക്കൂടി വരുന്നതേയുള്ളൂ. ഈ ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലും നൂറു പുത്രന്മാരുണ്ടാവട്ടെ എന്നു മാത്രം അനുഗ്രഹിയ്ക്കുന്ന ആചാരങ്ങളാണല്ലോ തികഞ്ഞ സംസ്ക്കാര സമ്പന്നരായ നമുക്കുള്ളത്. അധികാരവും പണവും പദവിയും തൊഴിലും സ്വത്തുക്കളും എല്ലാം പുരുഷന്മാരുടെ കൈവശമായതുകൊണ്ടും അവനാണു ഈ ലോകം തിരിയ്ക്കുന്നത് എന്ന ഉത്തമ ബോധ്യമുള്ളതുകൊണ്ടുമാണല്ലോ ആ അനുഗ്രഹം ഒരു പുതുഭാര്യയ്ക്ക് എല്ലാവരും സമൃദ്ധമായി നൽകുന്നത്. അപ്പോൾ പിന്നെ ഒരു സമ്പാദ്യത്തിനും ഇട നൽകാത്ത ചെലവുകളുടേതു മാത്രമായ പെൺ പിറവി എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒഴിവാക്കിയല്ലേ പറ്റൂ. സാധിയ്ക്കുമെങ്കിൽ ഇരു ചെവിയറിയാതെ അമ്മയുടെ വയറ്റിൽ തന്നെ അവസാനിപ്പിയ്ക്കുക, പറ്റിയില്ലെങ്കിൽ പുറത്ത് വന്ന ശേഷം നാലഞ്ചു വയസ്സിനുള്ളിൽ ഏതു വിധേനയെങ്കിലും അവളെ ഒഴിവാക്കിയെടുക്കുക. “എന്റെ കുഞ്ഞാണെങ്കിൽ അത് ആണായിരിയ്ക്കും“ എന്ന് ഉറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞ സോഫ്റ്റ് വെയർ എൻജിനീയറുടെ മുഖം മനസ്സിൽ നിന്ന് മായുന്നില്ല. അയാളുടെ സോഫ്റ്റ് വെയർ എൻജിനീയറായ ഭാര്യ ലേബർ റൂമിൽ കയറും മുൻപ് പേടിച്ചരണ്ടിരുന്നു. അവൾ പ്രസവിയ്ക്കുന്നത് ആൺകുഞ്ഞിനെയല്ലെന്നു വന്നാൽ……

 

‘പെൺകുട്ടി ആൺകുട്ടിയ്ക്കൊപ്പം‘, ‘മക്കൾ തമ്മിൽ ഭേദമരുത്‘ എന്നൊക്കെ ടി വിയിലും വർത്തമാനക്കടലാസ്സുകളിലും ഗവണ്മെന്റ് വക പരസ്യം കാണാറുണ്ട്. സിഗരറ്റ് വലി ആരോഗ്യത്തിനു ഹാനികരമെന്ന് സിഗരറ്റ് പാക്കറ്റിനു പുറത്ത് അച്ചടിയ്ക്കുന്നതു പോലെ.. മദ്യപാനം ഹാനികരമെന്ന് മദ്യക്കുപ്പിയിന്മേൽ അച്ചടിയ്ക്കുന്നതു പോലെ ഒരു കള്ളത്തരം മാത്രമാണ് സർക്കാരിന്റെ ഈ പരസ്യങ്ങൾ. അങ്ങേയറ്റം സ്ത്രീ വിരുദ്ധമായ അതുകൊണ്ടു തന്നെ തീർത്തും മനുഷ്യത്വ വിരുദ്ധമായ കാര്യങ്ങൾ നിത്യേനെ എന്നോണം സംഭവിയ്ക്കുമ്പോഴും അതിനെതിരേ കാര്യക്ഷമമായ യാതൊരു പ്രതിരോധവും നിയമം വഴി പോലും നടപ്പിലാക്കാനാവാത്ത സർക്കാരിന്റെ വെറും തമാശയാണ് ഈ പരസ്യങ്ങളെന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാം. സ്ത്രീ വിരുദ്ധമായ ആശയങ്ങൾ വീണ്ടും വീണ്ടും പ്രചരിപ്പിയ്ക്കുന്ന സാഹിത്യത്തിനും കലയ്ക്കും മതങ്ങൾക്കും മാധ്യമങ്ങൾക്കും  രാഷ്ട്രീയത്തിനും അധികാരത്തിനും പരമ്പരാഗത ആചാര വിശ്വാസങ്ങൾക്കും മാത്രമാണ് യഥാർത്ഥത്തിൽ നമ്മുടെ സമൂഹം പ്രാധാന്യം നൽകുന്നത്. അതു തന്നെയാണ് ഇമ്മാതിരിയുള്ള കൊടും പീഡനങ്ങൾക്കും ദുരിതങ്ങൾക്കും കാരണമാകുന്നതും.

2003ൽ റിലീസ് ചെയ്യപ്പെട്ട, മനീഷ് ഝാ സംവിധാനം ചെയ്ത ‘മാതൃഭൂമി‘ എന്ന ഹിന്ദി സിനിമ പെണ്ണുങ്ങളില്ലാതായിത്തീർന്ന ഒരു ഗ്രാമത്തിന്റെ തീവ്രാനുഭവമാണ്. ഒമ്പതു വർഷങ്ങൾക്കിപ്പുറം, തികച്ചും പ്രവചനാത്മകമായ ഒരു മഹാസത്യമെന്നതു പോലെ, ആ സിനിമ നെഞ്ചിലിടിച്ച് വിങ്ങുന്നു. 2003ലെ വെനീസ് ഫിലിം ഫെസ്റ്റിവലിൽ ഇന്റർനാഷണൽ ഫെഡറേഷൻ ഓഫ് ഫിലിം ക്രിടിക്സ് അവാർഡും പോളണ്ട് ഫിലിം ഫെസ്റ്റിവലിലും ഗ്രീസിലെ തെസ്സലോനികി ഫിലിം ഫെസ്റ്റിവലിലും ഫ്ലോറൻസ് ഇൻഡ്യൻ ഫിലിം ഫെസ്റ്റിവലിലുമായി നിരവധി അവാർഡുകളും ഈ സിനിമ നേടുകയുണ്ടായി. തമിഴ്, തെലുങ്ക്, ഗുജറാത്തി, ഭോജ്പുരി, ബംഗാളി, എന്നീ ഇൻഡ്യൻ ഭാഷകളിലും ഫ്രഞ്ച് ഭാഷയിലും സിനിമ ഡബ് ചെയ്യപ്പെട്ടു.

പെൺകുഞ്ഞുങ്ങളെ കൊന്നു കൊന്നു പരിപൂർണമായും സ്ത്രീരഹിതമായിത്തീർന്ന ഒരു ഗ്രാമമാണു സിനിമയിൽ ചിത്രീകരിയ്ക്കപ്പെടുന്നത്. ഒരു സ്ത്രീ ശരീരത്തിനായി പുരുഷന്മാർ ദാഹാർത്തരായി ഉഴറുന്ന ഗ്രാമം. കഥയിലെ ധനികനായ അച്ഛൻ ഗ്രാമത്തിൽ നിന്ന് ദൂരെ പാർക്കുന്ന കൽക്കിയെന്ന പെണ്ണിനെ പണം കൊടുത്ത് വാങ്ങി അഞ്ചാണ്മക്കളുടെയും തന്റെയും കൂടി ഭാര്യയാക്കുന്നു. ഏറ്റവും ഇളയ മകൻ മാത്രമാണ് ഇതിൽ അല്പം മനുഷ്യത്വമുള്ളയാൾ. അയാളെ സ്വസഹോദരന്മാർ തന്നെ കൽക്കിയുമായുള്ള അടുപ്പത്തിന്റെ പേരിൽ നിഷ്ക്കരുണം വധിയ്ക്കുകയാണ്. പുരുഷന്മാർ തമ്മിലുള്ള ജാതി വഴക്കുകളിൽ കൽക്കി ഒരു പണയ വസ്തുവാകുകയും കൂട്ട ബലാത്സംഗത്തിനിരയാക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. അതിനു ശേഷം അവളെ ഒരു കാലിത്തൊഴുത്തിൽ കെട്ടിയിടുകയാണ്. ആ ബന്ധനത്തിൽ കിടന്നുകൊണ്ടു തന്നെ അവൾക്ക് പല പുരുഷന്മാരേയും തൃപ്തിപ്പെടുത്തേണ്ടിയും വരുന്നുണ്ട്. അവൾക്ക് ഒരു പെൺകുഞ്ഞുണ്ടാവുകയാണെന്നറിയുമ്പോൾ കൽക്കിയും പെൺകുഞ്ഞും തന്റെയാണ് തന്റെയാണ് എന്ന അവകാശവാദത്തിൽ ഗ്രാമത്തിൽ പുരുഷന്മാർ പരസ്പരം വെട്ടിയും കുത്തിയും ചാകുന്നു. 

സിനിമ തീരുമ്പോൾ ചുവന്നു തുടുത്ത കനൽക്കട്ടകൾ പോലെ നീറിപ്പിടിയ്ക്കുന്ന പൊള്ളലും ഭയവും വേദനയും കാണികളെ വേട്ടയാടാതിരിയ്ക്കില്ല.

അച്ഛന്മാർ തന്നെ അമ്മമാരും ആങ്ങളമാർ തന്നെ പെങ്ങൾമാരും ഭർത്താക്കന്മാർ തന്നെ ഭാര്യമാരും ആണ്മക്കൾ തന്നെ പെണ്മക്കളും ആകുന്ന ഏകലിംഗലോകത്തിലേയ്ക്ക് പെൺകുഞ്ഞുങ്ങളെ കൊന്നുകളയാനാഗ്രഹിയ്ക്കുന്ന എല്ലാവർക്കും അതിവേഗം പ്രവേശനമുണ്ടാകട്ടെ. അമ്മിഞ്ഞകളില്ലാത്ത അമ്മമാരും മുറ്റിയ താടിയുള്ള പെങ്ങൾമാരും കട്ടമീശയുള്ള പുത്രിമാരും ഗർഭാശയങ്ങളില്ലാത്ത ഭാര്യമാരും ലോകം കീഴടക്കട്ടെ. ആരു കണ്ടു? ചിലപ്പോൾ കുരുതികൊടുക്കപ്പെടുന്ന ഒരുപാട് പെൺജീവനുകളുടെ അവസാന തുടിപ്പുകളിൽ നിന്നാവാം അവരെ പെറ്റിട്ടവർ മറ്റൊരു ലോകമുണ്ടാക്കാൻ തുടങ്ങുന്നത്…..

എങ്കിലും അഫ്രീൻ… നിന്റെ അരുമയായ മുഖം മനസ്സിനെ പൊള്ളിച്ചുകൊണ്ടേയിരിയ്ക്കുന്നു.