പ്രേം നസീറിനെപ്പോലെ........അച്ഛന്‍.

( 2013 ഫെബ്രുവരി 14 ന് നാട്ടുപച്ചയില്‍ വന്നത്. )

പി ഭാസ്ക്കരനും  വയലാറും ദേവരാജനും ചേര്‍ന്ന് സ്വര്‍ഗീയമായ  അനുഭൂതിയാക്കി മാറ്റിയ  അനവദ്യസുന്ദര ഗാനങ്ങള്‍ പഴയ  മലയാള ചലച്ചിത്രങ്ങളില്‍ ഒട്ടേറെയുണ്ട്. യേശുദാസ് അതിമനോഹരമായി ആലപിച്ച ഗാനങ്ങള്‍. എത്ര വരണ്ട മനസ്സുകളിലും ഞൊടി നേരത്തേക്കെങ്കിലും  പ്രണയത്തിന്‍റെ കുളിര്‍ മഴ പൊഴിക്കുന്ന മധുര ഗാനങ്ങള്‍. ഈ ഗാനങ്ങളിലധിക പങ്കും അഭിനയിച്ചത് പ്രേംനസീര്‍ തന്നെ.

സിനിമയെക്കുറിച്ച് അല്‍പമെന്തെങ്കിലും അറിയാമെന്ന് വെറുതെ ഭാവിക്കുന്നവര്‍ പോലും വളരെ എളുപ്പത്തില്‍  അദ്ദേഹത്തെ പരിഹസിക്കുന്നതു കണ്ടിട്ടുണ്ട്. അഭിനയിക്കാനറിയില്ല, ഒരു ആനച്ചന്തമുണ്ടെങ്കിലും ലവലേശം പൌരുഷമില്ല, മിക്കവാറും എല്ലാ ചിത്രങ്ങളിലും ഒരേ  തരം  പ്രകടനങ്ങളാണ്, മലയാള സിനിമയില്‍ മറ്റൊരു നായകനുണ്ടാവാന്‍ സമ്മതിച്ചില്ല,  എന്നൊക്കെ പലതരം ആരോപണങ്ങള്‍ ഉന്നയിക്കുന്നത് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അല്‍പം വര്‍ഗീയതയുടെ വിഷം  മനസ്സിലുള്ളവരാകട്ടെ  അദ്ദേഹത്തെ വളരെ നിസ്സാരനാക്കി മേത്തനെന്നു വിളിക്കുന്നതും  സാധാരണമാണ്. 

പാട്ടുകളോടുള്ള  താല്‍പര്യം കൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല, സാധിക്കുമ്പോഴെല്ലാം അദ്ദേഹം അഭിനയിച്ച ഗാനരംഗങ്ങള്‍ ഞാന്‍ കാണാറുണ്ട്. കറുപ്പും വെളുപ്പുമായ  സിനിമാ ചിത്രങ്ങള്‍ക്ക്  തന്‍റെ ഗന്ധര്‍വസാന്നിധ്യം കൊണ്ട് പ്രേംനസീര്‍ മഴവില്ലിന്‍റെ വര്‍ണശോഭ പകര്‍ന്നുവെന്ന്  അപ്പോഴെല്ലാം എനിക്ക് തോന്നും. പ്രേംനസീറിന്‍റെ അഭിനയത്തെക്കുറിച്ച് വിലയിരുത്താനുള്ള  അറിവൊന്നും  എനിക്കില്ലെങ്കിലും അദ്ദേഹം എഴുതിയ പുസ്തകങ്ങള്‍ ( എന്നെ തേടിയെത്തിയ കഥാപാത്രങ്ങള്‍,  ജീവിതചിത്രങ്ങള്‍  എന്നോ മറ്റോ പേരിട്ടിട്ടുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കുറെയേറെ സ്മരണകള്‍)  ഞാന്‍ തേടിപ്പിടിച്ച് വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തെക്കുറിച്ച് എഴുതി വരുന്നതെല്ലാം ഞാന്‍ കഴിയുന്നത്ര വായിക്കാറുമുണ്ട്. അതിനു പ്രത്യേകമായ ഒരു കാരണമുണ്ടെന്നു മാത്രം. 

അതെന്തെന്നല്ലേ?

പ്രേംനസീറിന്‍റെ  മാനറിസങ്ങള്‍  അച്ഛനെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നവയാണ്.

അച്ഛന്‍  പ്രേംനസീറിനെ അനുകരിക്കുകയായിരുന്നു എന്നത് വാസ്തവമാണ്. തിരിച്ചാവാന്‍ ഒരു വഴിയുമില്ലാത്തിടത്തോളം അതങ്ങനെയാവാനല്ലേ തരമുള്ളൂ. 

പൊതുസമൂഹം  ഒരു സുന്ദരന് അത്യാവശ്യമായത്  എന്ന് കുറിപ്പിട്ട് വെച്ചിട്ടുള്ള  സൌന്ദര്യ സങ്കല്‍പങ്ങളില്‍ അച്ഛന്‍ ഒരിക്കലും  പാകമായിരുന്നില്ല. 

 

കഷ്ടിച്ച്  അഞ്ചടി അഞ്ചിഞ്ച്  ഉയരവും  നല്ല  കറുത്ത നിറവുമായിരുന്നു  അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നത്. പക്ഷെ,  താന്‍ തികച്ചും  സുന്ദരനും വളരെയേറെ  ആകര്‍ഷണീയനുമാണെന്ന ഉറച്ച വിശ്വാസം അദ്ദേഹം വെച്ചു പുലര്‍ത്തിയിരുന്നു. മെഡിക്കല്‍ ബിരുദങ്ങളും വഹിച്ചിരുന്ന ഉയര്‍ന്ന ഉദ്യോഗവും  കീഴുദ്യോഗസ്ഥരായ അനവധി സ്ത്രീകളുടെ നിരന്തര  സാമീപ്യവും   സര്‍ക്കാര്‍ അദ്ദേഹത്തിനു  നല്‍കിയിരുന്ന സൌകര്യങ്ങളുമെല്ലാം  അച്ഛന്‍റെ  ഇത്തരമൊരു  ആത്മവിശ്വാസത്തെ ശതഗുണീഭവിപ്പിച്ചു. ലോകത്തില്‍  ആരേയും  ആകര്‍ഷിക്കാന്‍ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിയുമെന്ന്  അച്ഛന്‍  എല്ലായ്പോഴും  ധ്വനിപ്പിച്ചിരുന്നു.  ചില  ഫോട്ടോകളില്‍ അദ്ദേഹം ശരിക്കുമൊരു സുന്ദരന്‍  തന്നെയായിരുന്നു താനും. ഒരു കേടും ഒരിക്കലും പറ്റാത്ത നിരയൊത്ത പല്ലുകളും തുടുത്തു ചുവന്ന ചെറിയ കൈപ്പത്തികളുമായിരുന്നു അച്ഛന്‍റേത്.  വൃത്തിയായി  വെട്ടിയ നഖങ്ങളും  ഡെറ്റോളിന്‍റേയും ലൈസോളിന്‍റേയും സമ്മിശ്ര സുഗന്ധവും  അച്ഛന്‍റെ  പ്രത്യേകതകളായിരുന്നു. ആ  കാല്‍മടമ്പുകളില്‍  ഒരിക്കലും   അഴുക്കു പറ്റിയിരുന്നില്ല. അവയും സദാ തുടുത്തു ചുവന്നിരുന്നു. 

ഷര്‍ട്ടിലും പാന്‍റിലും ഒന്നും ഒരു ചുളിവ് വീഴുന്നത് അച്ഛന്‍ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട്  ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികള്‍ അച്ഛനെ വളരെ അപൂര്‍വമായി മാത്രമേ  സ്പര്‍ശിച്ചിരുന്നുള്ളൂ. ‘ എന്‍റെ ഷര്‍ട്ട്  ചുളിക്കാതെ നീങ്ങി നില്‍ക്ക് ‘എന്ന് കടുപ്പിച്ച്  പറയാന്‍  അച്ഛന്‍  ഒട്ടും മടിച്ചിരുന്നില്ല. തന്‍റെ കറുത്തിരുണ്ട് ചുരുണ്ട് ഇടതൂര്‍ന്ന  തലമുടിയെപ്പറ്റി അച്ഛന്‍ വലിയ അഭിമാനം വച്ചു പുലര്‍ത്തിയിരുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് മുടി നരക്കുകയും കഷണ്ടി ബാധിക്കുകയും ചെയ്തു തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം അതികഠിനമായി അസ്വസ്ഥനായത്. മുടി  കറുപ്പിക്കുന്ന പലതരം ചായങ്ങള്‍ അച്ഛന്‍റെ ദൌര്‍ബല്യമായത്. വാര്‍ദ്ധക്യത്തിനോട് ഏറ്റുമുട്ടാന്‍ അച്ഛന്‍ പലതരം ക്രീമുകളേയും പൌഡറുകളേയും  കൂട്ടുപിടിച്ചു. ആ സമരത്തില്‍ സ്വയം വിജയിച്ചതായി അഭിമാനപൂര്‍വം  കരുതിയിരുന്ന  അച്ഛന്‍റെ മുഖം ഞാനൊരിക്കലും മറക്കാനിടയില്ല.

രാവിലെ ഏഴുമണി എന്നൊരു സമയമുണ്ടെങ്കില്‍ അച്ഛന്‍ കുളിച്ചു തയാറായിട്ടുണ്ടാവും. അഞ്ചു മിനിറ്റിനുള്ളില്‍ അലക്കിയ വസ്ത്രങ്ങള്‍ ധരിച്ച് മുടി ചീകി ഷൂ ഇട്ട്  അച്ഛന്‍ പുറത്തിറങ്ങിയിരുന്നു. അത്ര  എളുപ്പത്തില്‍, അത്ര വൃത്തിയായി  തയാറാവാന്‍ ഈ പ്രപഞ്ചത്തില്‍  മറ്റാര്‍ക്കും  സാധിക്കില്ലെന്ന്  ഞാന്‍ കരുതിപ്പോന്നു.

ഒരു ഡോക്ടര്‍  എങ്ങനെയാവണമെന്നും  എങ്ങനെയാവരുതെന്നും  വളരെ കുട്ടിയായിരിയ്ക്കുമ്പോഴേ എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അത്  ഒരു ഡോക്ടര്‍  എന്ന നിലയില്‍ അച്ഛന് രോഗികളോടുണ്ടായിരുന്ന പ്രതിബദ്ധത കണ്ടറിയാന്‍ സാധിച്ചതുകൊണ്ടാണ്. രോഗി എത്ര പരിമിതമായ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളിൽ നിന്നായാലും ഏതു സമയത്തായാലും  അച്ഛന്റെ സേവനം ആവശ്യപ്പെട്ടാൽ അതു കൊടുക്കാൻ അദ്ദേഹം നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെ സദാ സന്നദ്ധനായി. ഡോക്ടര്‍ക്ക് നല്‍കാന്‍ പണമില്ലാത്തതുകൊണ്ട്  ഒരു രോഗിക്കും ചികില്‍സ ലഭിക്കാതെ ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ടി വരരുതെന്ന്  അദ്ദേഹം പറയാറുണ്ടായിരുന്നു. പണത്തിനു ആര്‍ത്തിയുള്ള ഡോക്ടര്‍മാര്‍  പാവനമായ വൈദ്യവൃത്തിയെ അതികഠിനമായി കളങ്കപ്പെടുത്തുന്നവരാണെന്ന്  അച്ഛന്‍ ഉറച്ചു  വിശ്വസിച്ചു.  കാറിൽ മാത്രമല്ല, ഇരുട്ടുള്ള പാട വരമ്പിലൂടെ നടന്നും അറ്റക്കഴകൾ ചാടിക്കടന്നും സൈക്കിളിന്റെ ക്യാരിയറിലിരുന്നും ഒക്കെ അദ്ദേഹം രോഗികളെ പരിശോധിയ്ക്കാൻ പോകാറുള്ളത്  എനിക്കൊരിയ്ക്കലും മറക്കാൻ കഴിയില്ല. ഇന്നും  എന്നില്‍ ബാക്കി നിൽക്കുന്ന അച്ഛന്റെ ഓർമ്മയായ ഡെറ്റോൾ സുഗന്ധവും പരത്തിക്കൊണ്ട് അത്തരം യാത്രകളിൽ നിന്ന് അദ്ദേഹം തിരികെ വരുന്നതും കാത്ത് ഞങ്ങൾ ഉറങ്ങാതിരിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. 

അങ്ങനെയെല്ലാമാണെങ്കിലും  മദ്യം അദ്ദേഹത്തെ കുടിച്ചു വറ്റിയ്ക്കുന്ന ദിവസങ്ങളിലും  അമ്മയോടുള്ള കലഹങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തെ ലാവയാക്കിച്ചുവപ്പിയ്ക്കുന്ന ദിവസങ്ങളിലും എത്തിച്ചേരുന്ന രോഗികളുടെ നിലവിളികൾ ആ ചെവികളിൽ പതിയാതിരിയ്ക്കുന്നതും, രോഗിയുടെ ബന്ധുക്കൾ കരഞ്ഞ് ചുവന്ന് തുറിച്ച കണ്ണുകളോടെ മടങ്ങിപ്പോകുന്നതും ഞാന്‍  കണ്ടിട്ടുണ്ട്.

’എന്ത് പറ്റീ സാറിന് ‘എന്നവർ ചോദിയ്ക്കുമ്പോൾ’ തലവേദനയെന്ന്, പനിയെന്ന്, വയറുവേദനയെന്ന് ’ മാറ്റിമാറ്റി പറയുന്ന അമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങിച്ചുവന്നിരിയ്ക്കും. ശബ്ദം ഇടറിയിരിയ്ക്കും, കവിളുകൾ തിണർത്തിരിയ്ക്കും. വന്നവർ എപ്പോഴും കൂടുതലൊന്നും ചോദിയ്ക്കാതെ, കൂടുതലൊന്നും കാണാതെ മടങ്ങിയിരുന്നു. സാമൂഹികമായും വൈകാരികമായും നമ്മെ മാത്രം ആശ്രയിച്ചു  കഴിയുന്ന വീട്ടിലെ സ്ത്രീകളോട്   സ്നേഹപൂര്‍ണമായും മാന്യമായും  പെരുമാറുവാന്‍  ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസമോ ഉയര്‍ന്ന ഉദ്യോഗമോ ഒന്നും ഒരു പുരുഷനെ പ്രാപ്തനാക്കുകയില്ലെന്ന് എനിക്ക്  മനസ്സിലാക്കിത്തന്നത് എന്‍റെ അച്ഛന്‍ തന്നെയാണ്. അതിനു സമത്വചിന്തയിലൂന്നിയ പ്രത്യേകമായ സാംസ്ക്കാരിക വിദ്യാഭ്യാസം അത്യാവശ്യമാണെന്നും അദ്ദേഹം എന്നെ പഠിപ്പിച്ചു.

അച്ഛനോളം  ഭംഗിയായി കാറോടിക്കുന്ന ഒരാളെയും ഞാനിതു വരെ കണ്ടിട്ടില്ല.  കണ്ണൂരു നിന്ന് തിരുവനന്തപുരം വരെ  ഒരിടത്തും നിറുത്തി സംശയം ചോദിക്കാതെയും എന്നാല്‍ ഒരു വളവ് പോലും തെറ്റിപ്പോകാതെയും അച്ഛന്‍ കാറോടിച്ചിരുന്നു. ഏതു ദേശത്തായാലും ഒരിക്കല്‍ സഞ്ചരിക്കാന്‍ ഇടയായ   വഴികള്‍ കൃത്യമായി  ഓര്‍മ്മിക്കുന്നതില്‍ അദ്ദേഹത്തിനു  അസാമാന്യമായ നൈപുണ്യമുണ്ടായിരുന്നു. 

അച്ഛന്‍ അതിഗംഭീരനായ  ഒരു വായനക്കാരനായിരുന്നു. മിക്കവാറും കാര്യങ്ങളെപ്പറ്റിയെല്ലാം എന്തെങ്കിലും  രണ്ട്  വാചകം പറയാന്‍ എപ്പോഴും അച്ഛന് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. കൈയിലെത്തുന്ന  ഏതു  പുസ്തകവും ക്ഷമയോടെ അദ്ദേഹം വായിച്ചു. ആ ശീലം കൊണ്ടാവണം ധാരാളം പുസ്തകങ്ങള്‍ സംഭരിക്കാന്‍ അദ്ദേഹം എന്നും ഔല്‍സുക്യം കാട്ടിയിരുന്നത്.  

അമ്മയുടെ മുറിയിലെ  ചുവരില്‍ തൂങ്ങുന്ന അച്ഛന്‍റെ പടത്തിന്  പ്രേംനസീറിന്‍റെ സാദൃശ്യമുണ്ട്.  ഒരുപക്ഷെ, ഞങ്ങള്‍ക്ക് മാത്രം മനസ്സിലാകുന്ന സാദൃശ്യം.  വിനയം പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുന്ന  ആ തല കുനിക്കല്‍, ദൂരക്കാഴ്ചയിലെ  അല്‍പം  ചെരിഞ്ഞുള്ള നടത്തം, ആ മധുരപ്പുഞ്ചിരി, ആ നോട്ടം……. പ്രേംനസീറിന്‍റെ  കുറച്ച്  പ്രായം തോന്നിപ്പിക്കുന്ന ധനികരായ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ പലരും അച്ഛന്‍റെ ചലനങ്ങളുള്ളവരാണ്. വിട പറയും മുമ്പേയിലെ  മാധവന്‍ കുട്ടി, ധ്വനിയിലെ ജഡ്ജി  അങ്ങനെ അങ്ങനെ....  

പ്രേംനസീര്‍  പാടി അഭിനയിച്ച ഗാനരംഗങ്ങളില്‍  പലപ്പോഴും  അച്ഛനെ കാണാറുണ്ട് ഞാന്‍.  സന്ധ്യയ്ക്കെന്തിനു സിന്ദൂരം  എന്ന ഗാനരംഗത്ത് അച്ഛനും അമ്മയുമാണെന്ന്  ഞാന്‍  വിചാരിക്കുമായിരുന്നു.  കാരണം ആ ഗാനരംഗത്തിലെ പ്രേംനസീറിന്‍റെ വേഷമായിരുന്നു അച്ഛനെപ്പോഴും വീട്ടില്‍  ധരിക്കാറ്. കായാമ്പൂ കണ്ണില്‍  വിടരും, ആയിരം പാദസരങ്ങള്‍ കീലുങ്ങി, കസ്തൂരി മണക്കുന്നല്ലോ കാറ്റേ, സന്യാസിനി നിന്‍ പുണ്യാശ്രമത്തില്‍, മാനത്തെ കായലിന്‍, ജീവിതേശ്വരിക്കേകുവാന്‍, ലക്ഷാര്‍ച്ചന കണ്ടു ,   സുപ്രഭാതം സുപ്രഭാതം .... പ്രേംനസീര്‍ അഭിനയിച്ച  മിക്കവാറും  പ്രേമ ഗാനങ്ങളും വിഷാദഗാനങ്ങളും  എവിടെയെല്ലാമോ അച്ഛനെ  ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു.

നിലയ്ക്കാത്ത ചുമയുമായി  ബുദ്ധിമുട്ടുന്ന എനിക്ക് അവസാനമായി  തന്ന പ്രിസ്ക്രിപ്ഷനില്‍  എന്‍റെ  തൊണ്ടയിലെ സ്വാബ്  പരിശോധിക്കണമെന്ന് അദ്ദേഹം എഴുതി.  അതിനുശേഷം പതിനഞ്ചു ദിവസം മാത്രമേ അച്ഛന്‍ ജീവിച്ചിരുന്നുള്ളൂ. അപ്പോള്‍  കടുത്ത ക്ഷയരോഗം ബാധിച്ച്  ഗുരുതരമായ അവസ്ഥയില്‍ ആശുപത്രിയിലായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു  ഞാന്‍. അതുകൊണ്ട്  അച്ഛന്‍റെ നിശ്ചല ശരീരം ഞാന്‍ കാണുകയുണ്ടായില്ല.