കൊല്ല്, വെട്ട്, നുറുക്ക് , ചീന്ത്.......

( കുടുംബമാധ്യമത്തിലെ സ്വകാര്യത്തില്‍ 2013 മാര്‍ച്ച് 22  നു  പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്. )

 

ഈയിടെയായി ഇതുമാതിരിയുള്ള ആക്രോശങ്ങളാണ് എവിടെയും.  കൊട്ടിഘോഷിക്കപ്പെടുന്ന നമ്മുടെ  മാനുഷിക പരിഗണനകള്‍ക്കും  മനുഷ്യാവകാശങ്ങള്‍ക്കും ജനാധിപത്യ വിശ്വാസങ്ങള്‍ക്കും  ഒക്കെ എതിരായി മുഖം വീര്‍പ്പിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന, കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍  വല്ലായ്മ തോന്നുന്ന , ഭീതിദമായ  ആഹ്വാനങ്ങള്‍. പല നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ക്കു മുന്‍പ്   ലോകത്തിന്‍റെ  പല ഭാഗങ്ങളിലും നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ഭയാനകമായ ശിക്ഷാവിധികളെക്കുറിച്ച് താല്‍പര്യപൂര്‍വം പഠിക്കുകയും അവയെല്ലാം തിരിച്ചുകൊണ്ടു വരണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുകയുമാണിപ്പോള്‍. ചോര മരവിപ്പിക്കുന്ന കുറ്റകൃത്യങ്ങള്‍  ചെയ്തവരെ പിന്നെ  കൊല്ലുകയല്ലേ  വേണ്ടത്  അവര്‍  സമൂഹത്തിനു തന്നെ ഭീഷണിയല്ലേ എന്ന  ചോദ്യത്തിനു  മുന്നില്‍, വധശിക്ഷയേയും അംഗഭംഗപ്പെടുത്തലിനേയും ഷണ്ഡീകരിക്കലിനേയും പറ്റിയൊക്കെ  സംശയാലു  ആവുന്ന  എത്ര വലിയ മനുഷ്യസ്നേഹിക്കും  മൊഴിമുട്ടിപ്പോവുകയും  ചെയ്യുന്നു. 

ശിക്ഷകളെ ഭയന്ന്  മനുഷ്യര്‍ കുറ്റം ചെയ്യാതിരിക്കുമെന്ന  ഉറപ്പിന്‍റെ കാലം മനുഷ്യ ചരിത്രത്തില്‍  ഒരിക്കലും ഉണ്ടായിട്ടില്ല. ശക്തമായ ശരിയത് ശിക്ഷാ നിയമങ്ങളുള്ളപ്പോഴും ആ  നാടുകളിലും മനുഷ്യര്‍ കുറ്റം ചെയ്യുന്നുണ്ടല്ലോ.  നിയമത്തെ ഭയന്ന് ജനങ്ങള്‍  കുറ്റം ചെയ്യില്ലെന്നത്  അധികാരങ്ങളുടെ വിശ്വാസം മാത്രമായിരുന്നു. അധികാരം എന്നതുകൊണ്ട് ഞാനുദ്ദേശിക്കുന്നത് എല്ലാത്തരം അധികാരങ്ങളെയുമാണ് - ജാതി മത വര്‍ഗ വര്‍ണ ലിംഗങ്ങളുടെയും  രാഷ്ട്രീയത്തിന്‍റെയും ഭരണത്തിന്‍റേയും സംസ്കാരത്തിന്‍റെയും  നിയമത്തിന്‍റെയുമായ  എല്ലാ അധികാരങ്ങളെയും.  ശിക്ഷകളിലും രക്ഷകളിലും ഈ  അധികാരങ്ങള്‍  സ്വയം അംഗീകരിക്കുകയും കല്‍പിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുള്ള  ഇരട്ടമുഖങ്ങളുണ്ട്. 

അധികാരങ്ങള്‍ക്കാവശ്യമുണ്ടെങ്കില്‍  കൊലപാതകവും ബലാല്‍സംഗവും ചാരപ്രവൃത്തിയും മനുഷ്യാവകാശലംഘനങ്ങളും  എന്നല്ല  ഒരുമാതിരിയുള്ള സകല കുറ്റകൃത്യങ്ങളും    തീര്‍ത്തും നിയമസാധുതയുള്ള കാര്യങ്ങളായിത്തീരും. അവ ചെയ്തതിനോ ചെയ്തവര്‍ക്കോ അല്ല , എന്തുകൊണ്ട് ഇപ്രകാരമുള്ള  ക്രൂരതകള്‍ ചെയ്തു  എന്ന് ചോദിക്കുന്നതിനും  ചോദിച്ചവര്‍ക്കുമായിരിക്കും ശിക്ഷ കിട്ടുക. കെട്ടുനാറി  ദുഷിച്ചു  പോകുന്ന അധികാരങ്ങള്‍  മനപ്പൂര്‍വം  സൃഷ്ടിക്കുന്ന നിയമവാഴ്ചയുടെ  സൂചിപ്പഴുതുകള്‍ ഓരോ കുറ്റവാളിയുടേയും സ്വപ്നരക്ഷാമാര്‍ഗമാണ്. ഏതെങ്കിലും കൊള്ളാവുന്ന ഒരു സൂചിപ്പഴുതുപയോഗിച്ച് ,അല്ലെങ്കില്‍ ഏതെങ്കിലും ഒരു അധികാരത്തിന്‍റെ  സ്വാധീനമുപയോഗിച്ച് രക്ഷപ്പെടാമെന്ന് ഓരോ കുറ്റവാളിയും കരുതുന്നു.  

കുറ്റവാളിയെ കൊന്നു തീര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ബാക്കിയുള്ളവര്‍ക്ക്  ആശ്വാസമായി.  കുറ്റവാളികളെ സൃഷ്ടിക്കുന്നതില്‍  പങ്കു വഹിച്ച എല്ലാ ഘടകങ്ങളേയും  ആ ആശ്വാസത്തില്‍  നമ്മള്‍ കാണാതെ  പോവുകയോ കണ്ടാലും കാണാത്ത മട്ടിലിരിക്കുകയോ  ചെയ്യുന്നു. ശരീരമാകെ വ്യാപിച്ച ക്യാന്‍സറിനു മോര്‍ഫിന്‍ പോലെയുള്ളൊരു വേദനാസംഹാരി നല്‍കി  ആശ്വാസമുണ്ടാക്കുന്ന ചികില്‍സാവിധിയാണത്. വേദനസംഹാരിയുടെ  ശക്തി കുറയുമ്പോഴും ഡോസ് മതിയാവാതാവുമ്പോഴും  അമക്കിവെച്ച അസ്വസ്ഥതകള്‍ വീണ്ടും പുറത്തു വരികയായി. 

ബലാല്‍സംഗത്തിനു  വധശിക്ഷ നല്‍കണമെന്ന വാദം വളരെ ശക്തമാണ്. ഇക്കഴിഞ്ഞ  കുറച്ച്  കാലയളവില്‍  നടമാടിയ കൊടുംക്രൂരതകള്‍ മനുഷ്യത്വമുള്ള  ആരേയും തകര്‍ത്തു കളയുന്നതുമാണ്. അവര്‍ക്ക്  വധശിക്ഷയ്ക്ക് പകരം  മറ്റെന്തു നല്‍കാനാണെന്ന്  ആരും  ചോദിച്ചു പോകും. പീഡനങ്ങള്‍ക്കിരയായ ഒരു  പിഞ്ചുകുഞ്ഞിന്‍റെ  മുഖം മനസ്സിലുയരുമ്പോള്‍  ആരുടെ മനസ്സിലും  പ്രതികാരത്തിന്‍റെ  അഗ്നിജ്വാലകള്‍  ആളിപ്പടരാതിരിക്കില്ല. 

ഒരു കുറ്റവാളിയെ  അല്ലെങ്കില്‍  കുറച്ച് കുറ്റവാളികളെ കൊന്നു കഴിയുമ്പോള്‍ നമ്മുടെ  പ്രശ്നം  പരിഹരിക്കപ്പെടുമോ  എന്നതാണ്  വധശിക്ഷയേയും  അംഗഭംഗപ്പെടുത്തലിനേയും ഷണ്ഡീകരിക്കലിനേയും മറ്റും പറ്റിയുള്ള  ചര്‍ച്ചകള്‍ ഉയര്‍ത്തുന്ന ഏറ്റവും പ്രധാനമായ ചോദ്യം. കാരണം വധശിക്ഷയുണ്ടെന്നറിഞ്ഞിട്ടും  കൊലപാതകങ്ങളും ഭീകരാക്രമണങ്ങളും നടക്കുന്നുണ്ട്. വികലാംഗന്മാരും ഷണ്ഡന്മാരും ക്രൂരതകള്‍ കാണിക്കുകയില്ലെന്നത് വെറും ശുഭാപ്തിവിശ്വാസം മാത്രമാണ്. സംശയമുള്ളവര്‍  ഗോവിന്ദച്ചാമിയെപ്പോലെയുള്ളവരുള്‍പ്പെടുന്ന ഭിക്ഷാടന മാഫിയയേയും സ്ത്രീകളെ മണിക്കൂറു കണക്കിനു വില്‍ക്കുന്ന ഇന്ത്യാമഹാരാജ്യത്തിലെ ചില  തെരുവുകളേയും നിരീക്ഷിച്ചാല്‍ മാത്രം മതിയാവും. ബലാല്‍സംഗത്തിന്‍റെ തെളിവുകള്‍ മായിക്കുവാന്‍ വേണ്ടി  എന്തു ക്രൂരതയും കാണിക്കുവാനും അങ്ങനെ ബലാല്‍സംഗം ചെയ്യപ്പെട്ട ശരീരത്തെ നിശ്ചേതനമാക്കുവാനും  വധശിക്ഷ കിട്ടുമെന്നു വന്നാല്‍ കുറ്റവാളികള്‍ ശ്രമിച്ചു കൂടെന്നില്ല. കാരണം കൊലപാതകത്തിന് വധശിക്ഷ കിട്ടുമെങ്കിലും അപൂര്‍വങ്ങളില്‍ അപൂര്‍വം കേസുകള്‍ക്ക് മാത്രമല്ലേ അങ്ങനെ വിധിയുണ്ടാവാറുള്ളൂ. അന്താരാഷ്ട്ര നിലപാടുകളില്‍ വധശിക്ഷയ്ക്കെതിരേയുള്ള വാദങ്ങള്‍ വര്‍ദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ പ്രത്യേകിച്ചും. കീഴ്ക്കോടതിയും ഹൈക്കോടതിയും സുപ്രീം കോടതിയും പിന്നെ ദയാഹര്‍ജിയുമുണ്ടല്ലോ വധശിക്ഷ നിയമത്തിലെഴുതപ്പെടുന്ന കുറ്റവാളിക്ക് പ്രതീക്ഷയര്‍പ്പിക്കാന്‍.... ബലാല്‍സംഗത്തിനിരയായി  കൊലപ്പെട്ടവര്‍ക്ക്    ആരിലും പ്രതീക്ഷയര്‍പ്പിക്കേണ്ടതില്ല. കൊലപ്പെടാത്തവര്‍ക്ക് ഇപ്പോഴുമെന്ന പോലെ അപ്പോഴും പ്രതീക്ഷകള്‍ക്ക്  യാതൊരു സാധ്യതയുമുണ്ടാവില്ല.

  

സ്ത്രീ, പുരുഷന്‍, കുഞ്ഞ്, പ്രകൃതി തുടങ്ങിയ വേര്‍തിരിവുകളില്ലാതെ ദുര്‍ബലമായി കാണപ്പെടുന്ന എന്തിനേയും  കീഴടക്കുമ്പോഴാണ് താന്‍ കരുത്തിന്‍റെയും അധികാരത്തിന്‍റെയും  പ്രതീകമാകുന്നത് എന്ന വികല ചിന്തയില്‍ നിന്നാണ് എല്ലാത്തരം ബലപ്രയോഗങ്ങളും  ജന്മമെടുക്കുന്നത്. മറ്റൊരു ശരീരത്തിനോടുള്ള എന്തു തരം ഇടപെടലും ആ ശരീരത്തിന്‍റെ ഉടമ നല്‍കുന്ന പൂര്‍ണ സമ്മതത്തോടെയല്ലെങ്കില്‍ അത് വളരെ ഹീനമായ സാംസ്ക്കാരിക അധ:പതനമാണെന്ന് സഹസ്രാബ്ദങ്ങളുടെ സാംസ്ക്കാരിക പാരമ്പര്യം ആവശ്യത്തിനും അനാവശ്യത്തിനും കൊണ്ടാടുന്ന നമ്മള്‍ ഇതുവരെ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. ആ പാഠം നമ്മുടെ തലമുറകളുടെ തികച്ചും  അത്യാവശ്യമായ പഠനമായി ആര്‍ക്കും തോന്നുന്നുമില്ല.

  

സ്ത്രീയെന്ന അമ്മയെ,പെങ്ങളെ, ഭാര്യയെ,മകളെ ഒന്നും ദ്രോഹിക്കരുതെന്ന് നമ്മുടെ ടി വി ഇപ്പോള്‍ ഇടയ്ക്കിടെ  ഉദ്ബോധിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. അപ്പോള്‍ ദ്രോഹിക്കാവുന്ന മനുഷ്യരെ  ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുകയാണ് ഒരര്‍ഥത്തില്‍..... ആരുമില്ലാത്തവരേയും വില്‍ക്കപ്പെടുന്നവരേയും  ലൈംഗിക ന്യൂനപക്ഷങ്ങളേയും ഒന്നും നമ്മള്‍ ദ്രോഹിക്കാന്‍ പാടില്ലാത്തവര്‍ക്കിടയില്‍ പെടുത്തുന്നില്ല. എത്ര അതിക്രമങ്ങള്‍ ഉണ്ടായാലും  സമഗ്രവീക്ഷണത്തോടെയുള്ള ഒരു കാഴ്ചപ്പാട് നമുക്കുണ്ടാവാത്തതെന്താണെന്നറിയില്ല. നമ്മള്‍  എപ്പോഴുമെന്ന പോലെ  ഇപ്പോഴും എല്ലാ  കാര്യങ്ങളേയും വിഭാഗീയമായി മാത്രമേ  കാണുന്നുള്ളൂ.