മരണഭയം

‘മിണ്ടരുത്!‘

കരച്ചിലിന്റെ ഒച്ച ഒതുങ്ങുന്നു.

‘ശബ്ദം കേട്ടാ അറക്കും നിന്നെ…..‘

ദീനമായ ഞരക്കവും നിലയ്ക്കുന്നു.

‘ഒറ്റത്തൊഴിയ്ക്ക് നിന്റെ അടിവയറ് കലക്കും….’

നിറഞ്ഞ ഗർഭം താങ്ങിപ്പിടിയ്ക്കുന്നു.

മരണഭയം…….

പുസ്തകങ്ങളിൽ മഹദ് വചനം പറഞ്ഞു.

ധീരൻ ഒരിയ്ക്കൽ മരിയ്ക്കുമ്പോൾ

ഭീരു പലവട്ടം മരിയ്ക്കുന്നു.

ശരിയാണ്.

കഴുത്തു ഞെരിക്കുന്ന വിരലുകൾക്കു മുൻപിൽ

ചവിട്ടാനുയരുന്ന കാലുകൾക്കു മുൻപിൽ

പലവട്ടം മരിച്ചു.

ആ കാലുകളെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് കണ്ണീരാൽ കഴുകി മുടി കൊണ്ട് തുടച്ചു, വിരലുകളിൽ സുഗന്ധം പുരട്ടി. കൈകൂപ്പി കരഞ്ഞു മറിയുന്ന കണ്ണുകളുമായി ദയയുടെ മന്ത്രം ചൊല്ലി.

എന്നിട്ടും ഭയക്കേണ്ടി വന്നപ്പോൾ അവസാന

രണ്ടക്ഷരത്തിന്റെ ബാക്കിയെ വരമായറിഞ്ഞ്

പാളത്തിന്റെ ഇരുണ്ട് തണുത്ത മടിത്തട്ടിലമർന്നിട്ടും…….

മര്യാദയ്ക്ക് അറിയാത്തതിന്റെ ദണ്ഡവുമായി, പ്രാർത്ഥിച്ച വരം അണ്ഡകടാഹങ്ങളെ വിറപ്പിച്ചുകൊണ്ട്…………….. തൊട്ടപ്പുറത്തു കൂടി പാഞ്ഞകന്നു.

ഭയം ഒരു തീനാക്കായി നക്കിത്തുടങ്ങവേ

ബാക്കിയായത് എന്നത്തേയും ജപമായിരുന്നു.

അർജുനാ ഫൽഗുനാ………