കർക്കടക നോവ്

അഞ്ച് ഏക്ര് പറമ്പില് വെല്യോരു പെര.

എട്ടേട്ടു മെടംന്ന് പറേം.

ആ മിറ്റത്തിന്റെ നടൂല് കൈയ് കോരുത്ത് നിന്നാ വട്ടെത്താത്ത തടീള്ള ഒരു മാവ്. അതങ്ങ്നെ പടര്ന്ന് പന്തലിച്ച് കാടായിറ്റ് കൊടേം പിടിച്ച് ഒറ്റ നിപ്പാ.

വരിഷാ വരിഷം തോനെ മാങ്ങേണ്ട്. മാങ്ങ്ക്കാച്ചാല് ദിത്തറ വെലുപ്പോം തോനെച്ച കഴ്മ്പൂണ്ട്. ഒരെണ്ണം തിന്നാ പള്ള്ങ്ങ്ട് നെറഞ്ഞ് ഏമ്പക്കാ വരും. ദൊക്കെ പറിക്കിണേ വട്ടേര്ന്ന്.

വട്ട് പണിക്കാരനേര്ന്ന്. ഒരു കഴഞ്ച മാമിസം മേത്ത്ന്ന് കിള്ളിയാ പറ്റ്ല്യ. അത്ര മെല്ലിച്ചിട്ട്, കരീഷി കറ്ത്ത്ട്ടേര്ന്ന്, വട്ട്. ആറു മക്കടെ തന്ത, കോതേടെ മൂപ്പൻ.

വട്ടേ, വെറക് കീറ്,

വട്ടേ, കുറുന്തോട്ടീം കഞ്ഞുണ്ണീം പറിയ്ക്ക്,

വട്ടേ, തേക്ക്കൊട്ട നീർത്ത്,

വട്ടേ, വേലി കെട്ട്,

വട്ടേ……..വട്ടേ………

പട്ടമ്മാര് എപ്പളും വിളിക്കും.

വട്ട് ങേ…ങേ….ന്ന് വിളിയേക്കേം എല്ലാ പണീംട്ക്കേം ചിയ്യും.

കോത വാകേം ഇഞ്ചേം താളീം മൈലാഞ്ചീം കൊണ്ടരും. കത്തൂരി മഞ്ഞളും മാങ്ങേരെ ശൂര്ള്ള ഇഞ്ചീം മലഞ്ചെരൂന്ന് പറയ്ക്കും. വെള്ളാരങ്കല്ല് പൊടിച്ചാരിച്ച് കോലപ്പൊടിണ്ടാക്കും. എണ്ണ കാച്ചാൻ പച്ച മരുന്നൊക്കെ കാട്ടിലു തെണ്ട്യ്ടന്ന് തപ്പിപ്പിടിക്കും. ഒക്കെ ചോന്ന് എട്ടേട്ടു മെട്ത്തീ കൊട്ക്കും.

ആറു കുരിപ്പോളും കോതേന്റെ പിന്നാലന്ന്യേ. മൂക്കളേം ഒലിപ്പിച്ച്, തേമ്പ്യ കുണ്ടീം, ഗെരണീന്റെ പൊട്ട്ച്ച പള്ളേം, ഒക്കെയായിറ്റ്………….ഒര് കോണം കൂടില്യാണ്ട്.

എപ്പ നോക്ക്യാലും വെശ്ക്കന്നേ, അവറ്റ്ക്ക്. വെട്ടോഴീല് കാണ്ണ പൂച്ചിക്കേം ഞാറക്കേം പൊട്ടിക്കേം ചെറ്റിപ്പ്ഴോം പറ്ച്ച് തിന്ന് കിട്ടുന്നേടത്ത്ന്നൊക്കെ പച്ച്ള്ളോം കുട്ച്ച് ങ്ങ്നെ നട്ക്കും. തൊള്ളേലിടാൻ ഒന്നും കിട്ടീല്ലെങ്കി അപ്പോ അകറും.

മെട്ത്തീ ച്ല്ല്മ്പോ ത്തിരി നെല്ല് കിട്ടും, വിചേഴാണെങ്കി ഇത്തിരിക്കോളം എണ്ണേം. തവിടാ ചക്കയാ മാങ്ങ്യാ എച്ചിലാ ന്താച്ചാലും കോത രണ്ട് കൈയും നീട്ടും. ക്ടാങ്ങൾടെ തൊള്ളേൽക്ക് വെല്ലോം ഇടണ്ടേ?

അമ്മ്യാരു കുട്ട്യോളു ചോയ്ക്കും, ‘എന്ത് കിട്ട്യാലും നീയും മക്കളും തിന്നും ല്ലേ? തൂരാത്ത വയറാ ല്ലേ?

നീയ് പെരുച്ചാഴിയ്യേം പിടിച്ച് തിന്നുംന്ന് കേട്ടൂലോടീ…. അറയ്ക്കില്ല്യേടീ നിൻക്ക് ?

നിൻക്കൊക്കെ എന്ത് അറ്പ്പ് ല്ലേ?’

കോത തൊള്ള തൊറ്ക്കാണ്ട്ന്നെ, ഇളിച്ചോണ്ട്, കൈയ് നീട്ടി കാണിയ്ക്കും.

കർക്ക്ട മാസം പെറ്ന്നാല് ചത്തൊടുങ്ങ്യാ മതീന്നാവും കോതയ്ക്ക് . മഴാന്ന്ച്ചാല് ങ്ങനീണ്ടോ ഒര് പെയിത്ത്…..………

കുടീല് വെള്ളം ചോർന്നിട്ട് ഇരിയ്ക്കാമ്പ്റ്റ്ല്ല. ഒര് വാഴേല്യോ ചേമ്പെല്യോ തലേല് പൊത്തണം. തിന്നാനും കുടിയ്ക്കാനും ഒന്നുല്ല. പച്ചോള്ളം എന്തോരാ മുക്കിക്കുടിയ്ക്കാ?

മഴേല്ലെങ്കി വല്ലോടത്തും തെണ്ടാൻ പോവ്വേര്ന്ന്.

ക്ടാങ്ങള് ഒന്നുല്യാണ്ടാമ്പോ വല്ല ചെതലോ പുറ്റോക്കെ മാന്തി തിന്നും. മഴേല് അതൂങ്ങട് ഒലിച്ച് പോമ്പോണ്ട്ലോ ദണ്ണട്ക്കും കോത്യ്ക്ക്.

അന്ന് അങ്ങനെന്ന്യാർന്ന്. കർക്ക്ട വാവേര്ന്ന്.

നാലു ദെവസായി വല്ലതും പള്ളേലിക്ക് ഇട്ട്ട്ട്. മിറ്റത്തൂന്ന് പറ്ച്ച കൂണു വാട്ടിയ വെള്ളം ന്നലെ മോന്തിയ്ക്ക് കുടിച്ചതാ.

വായയ്ക്ക് പിത്ത കയ്പ്. കെട്ട നാറ്റം.

ചേമ്പെലേം തലേല് പൊത്തി മെട്ത്തില്ക്ക് വട്ട് പോയീത് വല്ലതും ഇത്തിരി തിന്നാൻ കിട്ടുന്ന്ച്ചട്ട് തന്ന്യാ.

നനഞ്ഞൊലിച്ച് കിടുകിട്ന്നനെ വെറ്ച്ച്ട്ടാ വട്ട് ചെന്നെ.

മാവ്ക്ക്ണ കാരണം മിറ്റത്ത് തോനെ മഴേണ്ടാവല്ല്യ.

തന്തപ്പട്ടര് മുറുക്ക്യോണ്ട് കോലായേ കുത്തിരിക്ക്ണ്ടേര്ന്ന്.

‘ന്താടാ വട്ടേ, മഴേത്ത് എഴുന്നള്ളിയേക്കണത്? ചിങ്ങം പെറ്ക്കാണ്ട് ഒരു പണീല്യാ ബടെ, നീ ചെല്ല്.‘

വട്ട് ഒന്നിളിച്ചു. ഒര് തരി, ഒര് പൊട്ട് എന്തേലും തിന്നാൻ…………..

ചിറ്റ്ലും നോക്കി, മേപ്പ്ട്ടും നോക്കി. അപ്പളാ വട്ട് അത് കണ്ടതേ.

ആ മാവുമ്മ്യൊര് വണ്ടങ്കാച്ചി മാങ്ങ, ചോന്ന് ചോന്ന് ങ്ങനെ നിക്കാ.

‘തമ്പ്രാ……….ആ മാങ്ങ …….പറ്ച്ചോട്ട്മ്പ്രാ…എന്തേലും ….തിന്ന്ട്ട് നാലഞ്ചായിമ്പ്രാ………‘

വട്ട്ന്റെ ആ നെലോളി കേട്ട്പ്പോ തന്തപ്പട്ടര് ഇറേത്ത്ക്ക് നീങ്ങീട്ട് മേപ്പ്ട്ടക്ക് നോക്കി.

വെറ്റേന്റെ തുപ്പല് തെറിപ്പിച്ച്ട്ട് ഒറ്ക്ക്നെ പറ്ഞ്ഞേയ്, ‘ഭേഷ്, മിട്ക്ക്നാ നീയ്, നല്ല സൂക്ഷം കണ്ണിന്, ങാ അത് നീ കേറിപ്പറ്ച്ചോ…….മാങ്ങ്യെങ്കി മാങ്ങ തിന്നോ…..‘,

ന്ന്ട്ടാ അവുത്തേയ്ക്ക് പോയീതേ.

വട്ട് മാവുമ്മേങ്ങ്ട് പൊത്തിപ്പിടിച്ച് കേറി, പണ്ടാറ വഴ്ക്കലേർന്ന്, മഴോണ്ട് കുതർന്ന് നിക്കല്ലേ…

പിട്യാ പോയി…………

വട്ട്ന്റെ ആക്കറേം പൂതീം വെശ്പ്പും ഒക്കെ അപ്പ്ടിയോടെ മാറി……

അന്ന് കോതയ്ക്കും കുരിപ്പോൾക്കും മാത്തിരം നോവേര്ന്ന്…… നാട്ട്കാര്ക്കൊക്കെ വാവേര്ന്ന്.

കർക്ക്ട വാവ്………..