പേരുള്ള പത്മിനിയും ഒരു പേരു പോലുമില്ലാത്ത മറ്റനവധി സ്ത്രീകളും..

( കുടുംബമാധ്യമത്തിലെ സ്വകാര്യത്തില്‍ 2013  ഡിസംബര്‍  13  ന്  പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത് )

തന്‍റെ  നെഞ്ചത്ത് മര്‍ദ്ദിക്കുകയും  തെറി വിളിക്കുകയും ചെയ്ത വിനോഷ് വര്‍ഗീസ് എന്നയാള്‍ക്കെതിരേ കൊടുത്ത പരാതിയില്‍  ട്രാഫിക് വാര്‍ഡനായ പത്മിനി ഉറച്ചു നില്‍ക്കുന്നു. ആ പെണ്ണത്തത്തിനു  ആ ഒറ്റ തള്ളയ്ക്ക്  പിറക്കലിനു ആദ്യമേ ഒരു സല്യൂട്ട്.   എല്ലാ  കഷ്ടപ്പാടുകളേയും  നേരിട്ടുകൊണ്ട്... കഷ്ടപ്പാടുകളെന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അത്ര   നിസ്സാര കഷ്ടപ്പാടുകളൊന്നുമല്ല. അവഹേളനവും  അവഗണനയും  ദാരിദ്ര്യവും ദളിതതയും  ഒറ്റപ്പെടലും മാത്രമല്ല കുറ്റം ചെയ്തവനാണ്  തികച്ചും  ശരി... അയാളെയാണ്  എല്ലാ  നിലയിലും സഹായിക്കേണ്ടത്  എന്ന  അധികാരി  മനോഭാവവും കൂടി ഉള്‍പ്പെട്ട കഷ്ടപ്പാടുകള്‍ ... അവയെ പത്മിനി ധീരതയോടെ  നേരിടുന്നു.  വെറുതെ ഒരു നാട്യത്തിനായെങ്കിലും കുറ്റവാളികള്‍ക്കൊപ്പമല്ല തങ്ങളെന്ന്  തെളിയിക്കാന്‍ പോലും  പോലീസിനോ ഗവണ്‍മെന്‍റിനോ യാതൊരു താല്‍പര്യവുമില്ല. ഏതെല്ലാം വഴികളിലൂടെ പത്മിനിയെ  ഒതുക്കാം അവരുടെ മനസ്സുറപ്പിനെ നശിപ്പിക്കാം  പ്രതിയെ രക്ഷപ്പെടുത്താം  എന്ന ഗവേഷണമാണ് ആവേശപൂര്‍വം  നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.

ഇതിനുതൊട്ടു മുന്‍പായിരുന്നു ശ്വേതാ മേനോന്‍ അപമാനിക്കപ്പെട്ടതായി പരാതി ഉയര്‍ന്നത്. ആ പരാതിയും ഒതുക്കപ്പെട്ടു. ശ്വേതാ മേനോന്‍ എന്ന  നടി പെരുവഴിയില്‍ പൊടിയും പുകയും തിന്നു പ്രാഥമികാവശ്യങ്ങള്‍ക്കു പോലും സൌകര്യമില്ലാതെ കഷ്ടപ്പെട്ടു  ജോലി ചെയ്യുന്ന ട്രാഫിക് വാര്‍ഡന്‍  പത്മിനിയുടെ ജീവിതപരിതസ്ഥിതിയുള്ള സ്ത്രീയല്ല. അവരും പൊതുസമൂഹത്തിന്‍റെ  കണ്ണില്‍  മറ്റൊരു രീതിയില്‍  കരടാണെന്നത് സത്യമാണെങ്കിലും ധനവും പ്രശസ്തിയും കൂടുതല്‍  സുരക്ഷിതമായ ജീവിതവും  അവര്‍ക്കുണ്ട്. അവരുന്നയിച്ച  പ്രശ്നം വളരെയേറെ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചു പറ്റുകയും  ചെയ്തു.  എന്നിട്ടും അവര്‍ക്ക് പൊരുതാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. ആ  പരാതിയുടെ  ഉദ്ദേശ്യശുദ്ധിയെപ്പോലും ഭൂരിപക്ഷം പേരും സംശയിക്കുന്ന വിധത്തിലൊരു  പിന്മാറ്റമാണ് ശ്വേതയുടെ  ഭാഗത്തുനിന്നുണ്ടായത്. ശ്വേത സഹിക്കേണ്ടി വന്ന സമ്മര്‍ദ്ദങ്ങള്‍ തീര്‍ച്ചയായും വേറൊരു തലത്തിലായിരുന്നിരിക്കാം. അതുകൊണ്ടാവാം അങ്ങനെയൊരു പിന്മാറ്റമുണ്ടായത്.

സ്ത്രീകള്‍ക്ക് നേരെ  നടക്കുന്ന  ഒളിച്ചും മറച്ചും  പതുങ്ങിയും  ഉള്ള ലൈംഗിക പീഡനങ്ങള്‍ മാത്രമല്ല ഒതുക്കപ്പെടുന്നത് എന്നതിന്‍റെ  വേദനിപ്പിക്കുന്ന ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തലാണ് പത്മിനിയുടെ പോരാട്ടം.  അത്  പെരുവഴിയില്‍ പച്ചപ്പകലില്‍  യൂണിഫോമില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്ന  ഒരു  പെണ്‍ ശരീരത്തിലുള്ള നഗ്നമായ  ആക്രമണമായിരുന്നു. അവരുടെ ഔദ്യോഗിക ജീവിതത്തിലെ ഹീനമായ  കൈകടത്തലായിരുന്നു. എന്നിട്ടും അത് കൌശലപൂര്‍വം തേച്ചുമാച്ചു കളയപ്പെടുന്നു. പ്രതിയെ അറസ്റ്റു  ചെയ്യാന്‍  പോലും  തയാറാവാതെ  രക്ഷപ്പെടുത്താന്‍ ഉയര്‍ന്ന  പോലീസുദ്യോഗസ്ഥന്മാരുള്‍പ്പടെയുള്ള നമ്മുടെ ഭരണ സംവിധാനം നെട്ടോട്ടമോടുന്നു. പത്മിനിയുടെ  വാക്കുകള്‍ കേള്‍ക്കാന്‍  കൂടി  ആര്‍ക്കും താല്‍പര്യമില്ല. അവരെ ഓര്‍ത്ത്  നമ്മുടെ വ്യവസ്ഥിതി ഒട്ടും വേദനിക്കുന്നില്ല.

ഇതേ  അവസരത്തില്‍  കുറ്റവാളിയെന്ന്  ആരോപിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള,  സെലിബ്രിറ്റി  സ്റ്റാറ്റസുള്ള  തരുണ്‍ തേജ് പാല്‍  എന്ന  തെഹല്‍ക്ക പത്രാധിപര്‍ക്ക്  കിട്ടുന്ന  പരിഗണന കൂടി ഒന്നു ചേര്‍ത്തു വായിക്കുന്നത്  നന്നായിരിക്കും. തേജ് പാലിന്‍റെ ഈ  മെയിലുകള്‍ തന്നെ വ്യക്തമാക്കുന്നത് സ്വന്തം അസിസ്റ്റന്‍ഡിനോടുള്ള  പെരുമാറ്റം ശരിയായിരുന്നില്ലെന്നാണ്. പെണ്‍കുട്ടിയുടെ  പൂര്‍ണ  സമ്മതമുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന, അവള്‍ താല്‍പര്യം കാട്ടിയെന്ന  വിചിത്ര ന്യായം എല്ലാ  മൂന്നാംകിട  ലൈംഗിക പീഡനക്കുറ്റവാളികളെപ്പോലെ  തേജ് പാലും എഴുന്നള്ളിക്കുന്നുണ്ട്.  വാദത്തിനു വേണ്ടി  തേജ് പാല്‍  പറയുന്നത്  അംഗീകരിക്കുകയാണെങ്കില്‍  തന്നെ  സ്ത്രീകളുടെ   മനസ്സിലുയരുന്ന ചോദ്യം ഇതാണ്. തന്‍റെ  മകളുടെ പ്രായമുള്ള  പെണ്‍കുട്ടി   സമ്മതം  അല്ലെങ്കില്‍  താല്‍പര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചാല്‍ അവള്‍ക്കൊപ്പം ശയിക്കാമെന്ന അധമ  സംസ്ക്കാരം  പുലര്‍ത്തുന്നവനായിരിക്കണമോ  തരുണ്‍ തേജ് പാലിനെപ്പോലെ സകല  അഴിമതിയേയും തുറന്നു കാണിക്കാന്‍ വെമ്പലുള്ള ഒരു പത്രപ്രവര്‍ത്തകന്‍? എന്തുകൊണ്ട് തന്‍റെ അസിസ്റ്റന്‍ഡായ ആ പെണ്‍കുട്ടിയെ  കാര്യം പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കാനുള്ള  ധാര്‍മികത അദ്ദേഹം  പുലര്‍ത്തിയില്ല.? തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട  ചില  കാര്യങ്ങളില്‍ മാത്രം മതിയോ അഴിമതി നിര്‍മാര്‍ജ്ജനം? അങ്ങനെ ഒരു ചോദ്യം  ലൈംഗികപീഡനക്കുറ്റാമാരോപിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു പുരുഷനും നേരിടേണ്ടി വരാറില്ല. പോലീസോ കോടതിയോ മാധ്യമങ്ങളോ ഈ ചോദ്യം  പുരുഷനോട്  ഉന്നയിക്കാറില്ല. പെണ്ണിനു സമ്മതമായിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു വാദിക്കാന്‍  സന്യാസിയോ  രാഷ്ട്രീയക്കാരനോ  ക്രിമിനലോ ജഡ്ജിയോ  ആയ പുരുഷനെ സഹായിക്കുന്നതും സമൂഹത്തിന്‍റെ ഈ ചീഞ്ഞളിഞ്ഞ ഏകപക്ഷീയ മനോഭാവമാണ്. 

സദാ  പിച്ചാനോ മാന്താനോ തോണ്ടാനോ  ശാരീരികബന്ധത്തിലേര്‍പ്പെടാനോ ഉള്ള തയാറെടുപ്പുമായി അലയുന്ന ധാര്‍മികതയുടേയോ മറ്റ് മര്യാദകളുടേയോ യാതൊരു വിലക്കുമില്ലാത്ത ഹീന ജന്മങ്ങള്‍ മാത്രമാണോ നമ്മുടെ പുരുഷന്മാര്‍? തേജ് പാലിനെ ആഘോഷിക്കുന്ന ഇന്ത്യയില്‍  ജീവിക്കുന്ന ഏതു  സ്ത്രീക്കും സംശയം തോന്നും.  ഭയം  തോന്നും.  പേരുകേട്ട പത്രപ്രവര്‍ത്തകരും നോവലിസ്റ്റുകളും മറ്റും തേജ്പാലിന്‍റെ പത്രപ്രവര്‍ത്തന മികവിനേയും അഴിമതിയോടുള്ള എതിര്‍പ്പിനേയും സാഹിത്യപരമായ സംഭാവനകളേയും മറ്റും  പിന്നെയും പിന്നെയും ചൂണ്ടിക്കാട്ടി അദ്ദേഹത്തെ മഹത്വവല്‍ക്കരിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതു കാണുമ്പോള്‍ അല്‍ഭുതം തോന്നുന്നു. ജോലി ചെയ്തിരുന്ന ഒരു സ്ത്രീ ആക്രമിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ അവള്‍ ജോലി ചെയ്യുകയായിരുന്നു എന്ന മനോഭാവം സ്ത്രീയുടെ കാര്യത്തില്‍ ആരും ഓര്‍ക്കുന്നില്ല എന്നതു കൂടി ഇവിടെ ഓര്‍മ്മിക്കണം. അപ്പോഴേ അതിലെ ഇരട്ടമുഖം ദൃശ്യമാകൂ.   തേജ് പാലിന്‍റെ വീട്ടുകാര്‍ ദില്ലി എയര്‍പോര്‍ട്ടില്‍ വന്ന് അദ്ദേഹത്തെ  ഗോവയിലേക്ക് യാത്രയാക്കുന്ന  വൈകാരിക രംഗങ്ങള്‍ നാഷണല്‍ ചാനലുകളില്‍ വീണ്ടും വീണ്ടും പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ തേജ്പാലാണോ ദാരുണമായി അപമാനിക്കപ്പെട്ടതെന്ന്  ആരും അതിശയിച്ചു പോകും. ഇത്ര സ്വാധീനശക്തിയുള്ള ഒരാള്‍ക്കെതിരേ പരാതിപ്പെടാനുള്ള ആത്മധൈര്യം പ്രകടിപ്പിച്ച പേരില്ലാത്ത ആ പെണ്‍കുട്ടിയോട്  എന്തെന്നില്ലാത്ത ആദരമാണ് അതുകൊണ്ടു തന്നെ തോന്നേണ്ടത് . കാരണം കാലമെത്ര കഴിഞ്ഞാലും നമ്മുടെ ഇന്ത്യന്‍ സാഹചര്യത്തില്‍ ആ പെണ്‍ കുട്ടിയുടെ ജീവിതത്തിലെ ഈ അനുഭവം ഒരു മായാത്ത അടയാളമായി നിലനില്‍ക്കുമല്ലോ. ചുവന്ന കനലായി  നീറി  നില്‍ക്കുമല്ലോ.  എന്നിട്ടും ഈ  സമരം തുടരാമെന്ന്  തന്നെ തീരുമാനിച്ച ആ പെണ്‍കുട്ടിയ്ക്ക്  എല്ലാ  പിന്തുണയും നല്‍കേണ്ടതുണ്ട്. 

പത്മിനിയെ, പേരില്ലാത്ത  തെഹല്‍ക്ക പത്രപ്രവര്‍ത്തകയെ, പേരും മുഖവുമില്ലാതെ നാടിന്‍റെ പേരില്‍ മാത്രം അറിയപ്പെടുന്ന അനവധി സ്ത്രീകളെ, പീഡനത്തിനെതിരേ പരാതിപ്പെടുന്ന  എല്ലാവരേയും ഒതുക്കാനുള്ള, വഴക്കിയെടുക്കാനുള്ള  പരിശ്രമമാണ് എപ്പോഴും നടക്കുന്നത്.  ജാത്യഭിമാനവും  ദലിത് വിരോധവും പോലെ പുരുഷാഭിമാനവും സ്ത്രീ വിരോധവും നമ്മുടെ സിരകളില്‍ സദാ  വീഞ്ഞു മാതിരി പതയുന്നുണ്ട്. വീഞ്ഞു പഴകുന്തോറും വീര്യം കൂടുമെന്നതു പോലെ ദലിത്  വിരോധവും  സ്ത്രീ വിരോധവും  സഹിക്കുന്തോറും പ്രോല്‍സാഹിപ്പിക്കുന്തോറും വീര്യം  കൂടി വരുന്ന ഒരു  മനോഭാവമാണ്.