കുരുടിപ്പാട്ടി

തന്റെ അച്ഛന്റെ ഏക മകളായാണ് കുരുടിപ്പാട്ടി ജനിച്ചത്.

ജനിച്ചപ്പോൾ കുരുടിയായിരുന്നില്ല.

വയസ്സായി വിധവയായപ്പോഴാണ് കാഴ്ച നഷ്ടപ്പെട്ടത്.

അവർക്ക് മക്കളുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട്, പാട്ടിയുടെ ഭർത്റു സഹോദരന്റെ ഒരു മകനെ അവർ ദത്തെടുത്ത്, ഓമനിച്ച് വളർത്തി.

പാട്ടിയ്ക്ക് ആ മകനെന്ന് വെച്ചാൽ പ്രാണനായിരുന്നു, അവനെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കുമ്പോൾ അവരുടെ വായിൽ തേനും പഞ്ചസാരയും ഒഴുകിയിരുന്നു.

മകനും നല്ല മിടുക്കൻ തന്നെ. മുതിർന്നപ്പോഴേയ്ക്കും ധനം സമ്പാദിക്കാനാവശ്യമായ എല്ലാ വിദ്യകളും അവൻ പഠിച്ചു, അവന്റെ പ്രയത്നം കൊണ്ട് സമ്പത്തും ഐശ്വര്യവും നാൾക്ക് നാൾ വർദ്ധിച്ചു വന്നു.

പക്ഷെ, വയസ്സാകും തോറും കുരുടിപ്പാട്ടി അവരുടെ മകന് അധികപ്പറ്റായി മാറി. ‘അമ്മേ‘ എന്നു കൊഞ്ചി വിളിച്ചവൻ പിന്നീട് ഒന്നും വിളിക്കാതെയായി, കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ‘കുരുടി‘ എന്ന് വിളിക്കാൻ അവന്റെ നാവുയരുകയും ചെയ്തു.

മകനെ സ്നേഹിക്കാൻ അവന്റെ ഭാര്യയും മക്കളും സദാ തയാറായിരിക്കേ, വളർത്തമ്മയെ അവന് വേണ്ടാതായതാകാം. സ്വന്തം എന്ന വികാരത്തിന്റെ വ്യാപ്തി അത്ര മേൽ വലുതായതു കൊണ്ടായിരിക്കാം.

പാട്ടിയുടെ അന്ധമായ മിഴികളിലൂടെ സദാ കണ്ണീരൊഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. എങ്കിലും പാട്ടിയ്ക്ക് മകനെ വെറുക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, അവനെ തേടി അവർ പൂമുഖത്തേക്കും ഊൺ തളത്തിലേക്കുമായി ദിവസം മുഴുവൻ പ്രാഞ്ചി നടന്നു, അവന്റെ ശബ്ദം ചെവിയിൽ വീഴുമ്പോൾ അവരുടെ അന്ധനേത്രങ്ങൾ വികസിച്ചു. അവന്റെ പരിസരത്തു തന്നെ കഴിയാൻ അവർ അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ, ആ മകനാകട്ടെ അവരെ ഒരു കരടു പോലെ എടുത്തു കളയുകയുമായിരുന്നു.

ദോഷം പറയരുതല്ലോ, മരുമകൾ ദയയുള്ളവളായിരുന്നു, പലപ്പോഴും അവൾ സ്വന്തം ഭർത്താവിനെ തിരുത്താൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ, പെൺ ചൊല്ലു കേട്ട് പെരുവഴിയിലാകാൻ പാടില്ലല്ലോ മിടുക്കന്മാരായ പുരുഷന്മാർ. അതുകൊണ്ട് മരുമകളുടെ ഒരു ശ്രമവും വിജയിച്ചില്ല.

പാട്ടി മകന്റെ ഭാര്യയേയും മക്കളേയും ഒരു കുറവുമില്ലാതെ സ്നേഹിച്ചു, അവർക്കതു മാത്രമേ സാധിക്കുമായിരുന്നുള്ളൂ. എങ്കിലും മകന്റെ മക്കൾ തരം കിട്ടുമ്പോഴെല്ലാം അവരെ ‘കുരുടിപ്പാട്ടി‘ എന്നു തന്നെ വിളിച്ചു പോന്നു.

പാട്ടി തീർത്തും അവശയും രോഗിണിയുമായിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, മകന്റെ അസഹ്യത പർവതത്തെപ്പോലെ വലുതായി, അവർക്കു വേണ്ടി ചെലവാക്കേണ്ടി വരുന്ന ഓരോ തുട്ടിന്റെ പുറത്തും അവൻ ഭൂതാവേശിതനെപ്പോലെ തുള്ളിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

ഒടുവിൽ ഒരു രാത്രിയിൽ, ‘ഞാൻ സമ്പാദിച്ച പണമെല്ലാം തുലയ്ക്കാതെ ഒന്നു വേഗം ചത്തു കൂടെ കുരുടിക്ക്‘ എന്ന് ക്രുദ്ധനായ പാമ്പിനെപ്പോലെ ആ മകൻ ചീറി.

കുരുടിപ്പാട്ടി പിറ്റേന്ന് ഉച്ചയായപ്പോൾ മരിച്ചു, അവസാനമായി അവരുച്ചരിച്ചത് ആ മകന്റെ പേരായിരുന്നു.