ഭേദപ്പെട്ട ഒരു ദിവസമായിരുന്നു ഇന്നലെ... ഒത്തിരിക്കാലം കൂടി പ്രയാണിനെയും ആര്യേട്ടനെയും കണ്ടു. നാടന്‍ മലയാളത്തില്‍ സംസാരിച്ചിരുന്നു.... നാരങ്ങാവെള്ളം കുടിച്ചു.
പിന്നീട് ദില്ലിയിലായിരുന്നു ഗാനസന്ധ്യ.
എയര്‍ കണ്ടീഷനിംഗ് ഇന്‍ഡസ്ട്രിയുടെ വിരുന്ന്.
ഞാനെങ്ങനെ പങ്കു പറ്റാന്‍.. ഏതു മുഖവും വെച്ചുകൊണ്ട്..
എന്നാലും ഞാന്‍ പോയി.. അനിയത്തിയുടെ ഒപ്പം.
മിന്നിത്തിളങ്ങുന്ന വസ്ത്രങ്ങള്‍, ആഡംബരങ്ങള്‍, പാട്ട്, ആഹാരം.. പുരുഷന്മാര്‍ക്ക് മദ്യസല്‍ക്കാരം.. സ്ത്രീകള്‍ക്ക് നാരങ്ങാവെള്ളം .. ഇതിന്റെയെല്ലാം നടുവിലേക്ക്..
എല്ലാ ആഡംബരങ്ങള്‍ക്കും പൊങ്ങച്ചങ്ങള്‍ക്കും നടുവില്‍ വെറും കോട്ടണ്‍ വസ്ത്രങ്ങള്‍ ധരിച്ച തലമുടിയില്‍ പെയിന്റ് അടിയ്ക്കാത്ത യാതൊരു മേക്കപ്പും ആഭരങ്ങളുമില്ലാത്ത ഇരുണ്ട തൊലി വര്‍ണമുള്ള എന്റെ അനിയത്തി എത്ര വലിയ കണ്‌സള്‍ട്ടന്റാണെന്ന് ഞാന്‍ കണ്ടു മനസ്സിലാക്കി.ഏറെ സന്തോഷവും അഭിമാനവും ഉണ്ടായി.. അത് അവളോടുള്ള എന്റെ സ്‌നേഹം കൊണ്ടാണെന്നും എനിക്ക് മനസ്സിലായി..കാരണം അല്ലെങ്കില്‍ അവളുടെ ആ പ്രൌഡിയില്‍ അസൂയ ജനിക്കുമായിരുന്നു. അത്തരം അസൂയപ്പെടലുകള്‍ ജീവിതങ്ങളെ തകര്‍ക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്ന് ഞാന്‍ കാണുകയുമാണല്ലോ.
ആരേയും പരിചയമില്ലെങ്കിലും ആരും കൂട്ടില്ലെങ്കിലും എനിക്ക് ആസ്വദിയ്ക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞ ആ ഗാനസന്ധ്യയില്‍..മറ്റൊരു കണ്‌സള്‍ട്ടന്റ് എന്റെ ആ മാനസികാവസ്ഥയെ എടുത്തു കാട്ടി അഭിനന്ദിച്ചു.
വാക്കുകള്‍ മറ്റ് മനസ്സുകളിലേക്കുള്ള തുറന്ന കവാടങ്ങളാവുന്നതെങ്ങനെയെന്ന് അദ്ദേഹം കാണിച്ചു തരികയായിരുന്നു.
ഏതൊക്കെയോ കണ്ടു മറന്ന മുഖങ്ങളെ അവരില്‍ പലരും ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു. സുഖദമായ ഓര്‍മ്മകളായിരുന്നു അതെങ്കിലും ആരേയും അങ്ങനെ വ്യക്തമായി ഓര്‍ക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.
ഗാനസന്ധ്യയിലെ പാട്ടുകള്‍ അത്ര നിലവാരം പുലര്‍ത്തിയില്ല. യേശുദാസും കിഷോര്‍കുമാറും മുകേഷും പങ്കജ് ഉദ്ദാസും ലതാമങ്കേഷ്‌ക്കറുമെല്ലാം ഗായകരുടെ തൊണ്ടക്കുഴിയില്‍ പിടഞ്ഞു മരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
എന്നാലും ..
സിന്ദഗീ ബഡീ ധൂപ് ഹെ.. തും ഘനാച്ഛായാ...
തുംകോ ദേഖാ തോ ഹെ.. ഖയാല്‍ ആയാ...
No comments:
Post a Comment