ഭാഗ്യയുമായുള്ള എൻറെ സൗഹൃദത്തിന്റെ വാർഷികം..
ഒരു തുണിക്കഷണത്തിൽ കിടന്നു വായ കൂട്ടാതെ ഉച്ചത്തിൽ കീറിക്കരഞ്ഞിരുന്ന ഒരു ഉണ്ടക്കുട്ടിയായിരുന്നു ഞാൻ ആദ്യമായി കണ്ട ഭാഗ്യ..
ഒരു പച്ച വെൽവെറ്റ് ഉടുപ്പും മൊട്ടത്തലയുമായി ഓടിക്കളിച്ചിരുന്ന ഭാഗ്യ..
കല അക്കാന്ന് വിളിപ്പിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ച കുട്ടിക്കാലത്ത് അവൾ എന്നെ കാക്ക എന്ന് വിളിച്ചു തുടങ്ങി..
ഞാൻ അന്ന് നിറുത്തി ആ പഠിപ്പിക്കല്..
രണ്ട് അനിയത്തിമാരും കലാന്നും, നീന്നും , ടീന്നും വിളിച്ചു.. ഇപ്പോൾ അവരുടെ മക്കൾ വിളിക്കുന്ന പോലെ കലാമ്മ എന്നും വിളിക്കും..
ആ ബുക്ക് വായിക്ക്, ഈ ബുക്ക് വായിക്ക്.. കഥ പറയ്, കഥ കേക്ക്.. ഇങ്ങനെ കുറെ വാക്കുകൾ ഭാഗ്യ എന്നോട് പറയുമായിരുന്നു.
എട്ടാം ക്ളാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ ടെക്സ്റ്റ് ബുക്കിലെ ആ ലെസൺ പഠിച്ചു തീർന്നോ എന്ന എൻറെ ചോദ്യത്തിന് ഏതോ ഇംഗ്ലീഷ് നോവലിൽ നിന്ന് തല ഉയർത്തി നോക്കി അവൾ ഉത്തരം പറഞ്ഞു..
'അതോ.. അത് ഏഴിലല്ലേ.. ഞാനിപ്പോ എട്ടിലാണ് പഠിക്കുന്നത്.'
ബോധം പോയത് എൻറെയായിരുന്നു. കാരണം നാളെയാണ് അവൾക്ക് പരീക്ഷ..
എന്നാലും തൊണ്ണൂറു മാർക്ക് അവൾ കൊണ്ടു വന്നു.
ഭാഗ്യ... എൻറെ അനിയത്തി.. ഒത്തിരി യൊത്തിരി സ്നേഹം.. നിന്നെ അനിയത്തിയായി കിട്ടിയ ഞാൻ ഭാഗ്യമുള്ളവൾ തന്നെ...
No comments:
Post a Comment